به گزارش ایسنا،  در دعای روز دوازدهم ماه مبارک رمضان آمده است: 

بسم الله الرحمن الرحیم

«اللّهمّ زَینّی فیهِ بالسّتْرِ والعَفافِ واسْتُرنی فیهِ بِلباسِ القُنوعِ والکَفافِ واحْمِلنی فیهِ علی العَدْلِ والإنْصافِ وامِنّی فیهِ من کلِّ ما أخافُ بِعِصْمَتِکَ یا عِصْمَةَ الخائِفین»  

«خدایا زینت ده مرا در آن با پوشش و پاکدامنی و بپوشانم در آن جامه قناعت و خودداری و وادارم نما در آن بر عدل و انصاف و آسوده‌ام دار در آن از هر چیز که می‌ترسم به نگاهداری خودت ای نگه‌دار ترسناکان. »

حجت‌الاسلام والمسلمین محمد علی رضاپور، استاد حوزه و سخنران برجسته در گفت‌وگو با ایسنا در تفسیر دعای روز دوازدهم ماه مبارک رمضان گفت: در روز دوازدهم از خداوند چهار مقام و هدیه می‌خواهیم، ابتدا زینتی است که از خداوند طلب می‌کنیم و موضوع زینت ما هم با زینت‌های دنیایی فرق می‌کند. زینتی که در آن خود پوشش و عفاف زینت است برخلاف آن‌چیزی که برخی تصور می‌کنند برای زیباتر شدن باید پوشش خود را کمتر کنند. معصوم به ما یاد می‌دهد پوشیدگی و عفاف خودش زیبایی است.

او ادامه داد: نکته دوم این است که از خدا متعال پوشیدگی می‌خواهیم که همراه با یک لباس است؛ لباسِ قناعت که در آن به اندازه کفایت حاجت را طلب می‌کنیم. یعنی اگر کسی لباس کفایت طلب می‌کند به این معنا که در زندگیش زیاده‌خواه نباشد و از آنچه دارد رضایت داشته باشد، انسان اگر آنچه را نیاز دارد به اندازه تهیه کند اهل اسراف و تزویر هم نمی‌شود.

این استاد حوزه افزود: نکته سوم این است که از خداوند می‌خواهیم برای ما زمینه‌ای را ایجاد کند که وفادار به یک کارهایی باشیم که آن کارها ارزشمند است. ما می‌گوییم خدایا من را وادار کن اهل کارهایی باشم که برپایه عدالت و انصاف باشد. آدم‌ها اگر از طرف خداوند متعال به صورت طبیعی قرار باشد به حال خودشان رها شوند اهل بی‌عدالتی و بی‌انصافی می‌شوند.

حجت‌الاسلام رضاپور ادامه داد: نکته پایانی در این دعا این است که از خداوند امنیت طلب می‌کنیم. امنیت اینکه به خداوند می‌گوییم من در این دنیا می‌ترسم اهل معصیت و گناه شوم و از هر آنچه می‌ترسم شما من را ایمنی بدهید و من را در پناه خود قرار دهید.

این استاد حوزه گفت: در آخر هم می‌گوییم خدایا تو اگر بخواهی کسی را نگهداری قطعا نگهدارنده خودت هستی و خودت هستی که ما را از ناامنی‌ها و خطرات حفظ می‌کنی.

انتهای پیام