به گزارش ایسنا، در این نشست فرزانه شریفی - عضو هیئت علمی دانشگاه بین‌المللی سوره و ابوالفضل صادق - دبیر کمیسیون بازی و سرگرمی سازمان نصر و به دبیری محیا برکت، دبیر کارگروه مطالعات بازی و سرگرمی انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات درباره وضعیت سیاستگذاری و حکمرانی در صنعت بازی گفتگو کردند.

در ابتدای این نشست محیا برکت با مرور مباحث مطرح‌شده در نشست اول، گفت: در نشست قبلی، وارد بحث صنعت بازی با تمرکز بر تولید و انتشار آن شدیم. یکی از کلیدی‌ترین مسائلی که در آن نشست مطرح شد، نبودن قانون کپی‌رایت و سرمایه مناسب در حوزه بازی‌های PC (رایانه‌ای) و کنسول بود که این دو مسئله، مانع گسترش بازی‌های کنسولی و رایانه‌ای شده است. در دهه گذشته نیز به دلیل وجود این دو مانع، اکثر بازی‌سازها به سمت تولید بازی‌های آنلاین و موبایلی رفته‌اند. در بازی‌های موبایلی هم شرایط به گونه‌ای است که اگرچه در آن حوزه رشدی صورت گرفته و بازی‌های زیادی در این زمینه ساخته شده ولی بازار داخلی جوابگو و سودآور نیست. پس ناگزیر، این شرکت‌ها به سوی بازارهای بین‌المللی می‌روند و در این حوزه نیز با مسئله کلان تحریم مواجه می‌شوند.

او افزود: در نشست امروز جدا از بحث تحریم، می‌خواهیم به مسائل داخلی و سیاست‌گذاری‌های داخلی بپردازیم؛ اینکه چه سیاست‌گذاری‌هایی در روند صنعت بازی تاکنون صورت گرفته و چه سیاست‌هایی را می‌شود تقویت کرد یا تغییر داد تا بتوان به بهبود صنعت بازی کمک کرد. البته صحبت در حوزه سیاست‌گذاری و حکمرانی صنعت بازی معطوف و ناظر به بحث حمایت از تولید داخلی است.

صدای بخش خصوصی شنیده نمی‌شود

در ادامه، ابوالفضل صادق - دبیر کمیسیون بازی و سرگرمی سازمان نصر - با اشاره به سابقه فعالیت خود در حوزه بازی‌سازی، گفت: بزرگترین مسئله‌ای که باید در حاکمیت اتفاق بیفتد، شنیدن صدای بخش خصوصی است که در این سال‌ها کاملاً نادیده گرفته شده است. اگر نگاهی به هفت سال اخیر بیندازیم، می‌بینیم که در این سال‌ها صدای بخش خصوصی شنیده نشده و تصمیم‌گیری‌هایی که صورت گرفته باعث آسیب‌های بسیار زیادی به استارت‌آپ‌ها شده که بخش بازی‌سازها آسیب‌های بیشتری دیده‌اند. به نظر بنده شنیدن صدای بخش خصوصی عاملی بوده که اتفاق نیفتاده و تصمیم‌های اشتباهی در دوره‌های مختلف گرفته شده است. صحبت کردن، مقوله‌ای است که ما واقعاً به آن نیاز داریم. بدنه حاکمیت و بخش خصوصی باید بتوانند با یکدیگر صحبت و گفتگو کنند.

نابودی صنعت بازی‌سازی با فیلترنیگ google play

او افزود: فیلترشدن google play که از سال ۱۴۰۱ شروع شد، عملاً صنعت بازی را نابود ‌کرد و بسیاری از شرکت‌های بازی‌ساز تعطیل شدند. برخی از تیم‌ها و شرکت‌ها نیز از ایران مهاجرت کردند و گروهی هم که الان در ایران هستند، مانده‎‌اند که کار کنند.

بیشتر بخوانید:

فیلترینگ Google Play به نفع چه کسانی شد؟

اهمیت آموزش و چالش مهاجرت نیروی انسانی

این بازی‌ساز همچنین ضمن مهم دانستن موضوع آموزش در حوزه صنعت بازی، اظهار کرد: یکی از مسائلی که بازی‌سازها با آن مواجه هستند، بحث تربیت نیروی انسانی است. خروجی نیروی انسانی‌ ما بسیار بیشتر از ورودی افرادی است که وارد این کار می‌شوند. ما نیروهای خود را به صورت کارآموز استخدام می‌کنیم و به آنها آموزش می‌دهیم تا به ما در پروژه‌های بازی‌سازی کمک کنند ولی در نهایت آن افراد یا مهاجرت می‌کنند و یا به شرکت‌های دیگر می‌روند.

او راهکارهای کمک به شرکت‌های بازی‌ساز را این‌چنین برشمرد و گفت: یکی از این راهکارها، تشکیل صندوق سرمایه‌گذاری است که دولت از آن حمایت و هزینه‌ها را تقبل کند تا هزینه‌ها بر روی دوش بازی‌سازها نباشد. حال، کار این صندوق چیست؟ کار آن حمایت از تیم‌های کوچک است که در اصل، سهام‌دارهای آن بازی‌سازها هستند؛ چون بازی‌سازها دانش خوبی دارند و تشخیص می‌دهند که چه بازی‌ای می‌تواند موفق باشد و چه بازی‌ای خیر. آنها بازی‌های تیم‌های کوچک را حمایت و روی این بازی‌ها سرمایه‌گذاری می‌کنند و در نهایت بازی را به مرحله‌ای می‌رسانند که بتواند مخاطب داخل ایران را جذب کند و اگر محصول خوبی باشد، به مخاطبان جهانی نیز ارائه می‌شود. در حال حاضر، شرکت‌های بازی‌سازی که بتوانند دوام اقتصادی داشته باشند و نیروهای خود را حفظ کنند، به موفقیت رسیده‌اند.

صادق ادامه داد: ضمن اینکه دانشگاه‌ها هم می‌توانند خیلی مؤثر باشند. فکر می‌کنم اخیراً یکی دو رشته در دانشگاه‌ها در حوزه بازی‌سازی تدریس می‌شود. دولت می‌تواند کمک کند تا در مراکز فنی و حرفه‌ای نیز سرفصل‌های دروسی که قرار است آموزش داده شود، در اختیار دانش‌آموزان قرار گیرد تا بچه‌ها از پایه آموزش را شروع کنند و در نهایت محصول خود را ارائه دهند.

بدون سرمایه‌گذاری خبری از رشد نیست

او درباره بحث‌های حمایتی و مالیاتی از طرف دولت نیز بیان کرد: به دلیل پرریسک بودن صنعت بازی، نرخ موفقیت بازی‌ها خیلی پایین است. دولت می‌تواند در این زمینه سرمایه‌گذاری کند. البته این سرمایه‌گذاری از جنس پول نیست و حمایت‌هایی از قبیل معافیت مالیاتی، معافیت ارزش افزوده و معافیت بیمه‌ای را شامل شود. اگر سرمایه‌گذاری در صنعت بازی‌سازی نباشد، صنعت ما رشد پیدا نمی‌کند و اینها کارهایی است که دولت می‌تواند انجام دهد.

بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای هویت خود را بازسازی کند

صادق همچنین در خصوص نقش بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای در کمک به صنعت بازی گفت: بنیاد می‌تواند نقش واسط داشته باشد. بنیاد نباید کار اجرایی انجام دهد بلکه باید نقش تسهیل‌گری داشته باشد. ظرفیت‌ها را شناسایی و ارتباط بین سرمایه‌گذار و بازی‌ساز را تسهیل کند. همچنین باید هویت از دست رفته خود را بازسازی کند. فاصله‌ای بین بازی‌سازها و بنیاد بوجود آمده که باید سعی کند این فاصله را از بین ببرد و در مرحله اول با بازی‌سازها ارتباط برقرار کند. در کمیسیون بازی‌سازی سازمان نصر یا سازمان نظام صنفی رایانه‌ای تقریباً تمام بازی‌سازها عضو هستند و اتفاقا بالای ۸۰ درصد کاربران کشور را این افراد دارند. از نظر درآمدی نیز بالای ۸۰ درصد درآمد برای شرکت‌هایی است که زیر نظر سازمان نصر هستند و تقریباً جامعه خوبی در آنجا شکل گرفته است.

بیشتر بخوانید:

تغییر اساسنامه «بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای» معجزه می‌کند؟

چرا بازی‌سازان از مالیات معاف نیستند؟

او در ادامه با اشاره به قانون مالیات‌های مستقیم گفت: بر اساس این قانون، رشته‌هایی مانند بازیگری، داستان‌نویسی، انیمیشن و تألیف کتاب شامل معافیت مالیاتی است ولی بازی‌سازی شامل این معافیت نیست. مگر بازی‌سازی جزء حوزه فرهنگ نیست؟ آیا بازی، ابزار فرهنگی نمی‌سازد؟ در دنیای امروز بزرگترین ابزاری که کودکان ما با آن در ارتباط‌اند همین بازی‌ها هستند. پس چرا مثلاً سینما و بقیه بخش‌ها شامل معافیت‌های مالیاتی مستقیم می‌شوند ولی بازی‌سازی خیر؟ این موضوع یکی از مواردی است که بنیاد می‌تواند به آن ورود کند و پیگیری حقوقی داشته باشد.

دبیر کمیسیون بازی و سرگرمی سازمان نصر گفت: مسئله بعدی این است که کشور ما تحریم است و این تحریم‌ باعث شده تا ما نتوانیم محصولات خود را به طور مستقیم به کشورهای خارجی صادر کنیم. شرکت در جشنواره‌ها و رویدادهای بزرگ بین‌المللی می‌تواند گام مفیدی در این زمینه باشد. بنیاد در این حوزه هم می‌تواند به ما کمک کند. ما می‌توانیم با شرکت در نمایشگاه‌های بین‌المللی، با کشورهای دیگر ارتباط برقرار کنیم و محصولات خود را به آنها عرضه کنیم.

او با بیان اینکه تبلیغات سطح شهر نیز از جمله اقداماتی است که می‌تواند به صنعت بازی کمک کند، اظهار کرد: از جمله، مذاکره با شهرداری و درخواست از آنها برای اینکه بخشی از بودجه فرهنگی خود را صرف بازی‌سازها کنند تا آنها بتوانند بازی‌های خود را بر روی بیلبوردهای سطح شهر تبلیغ کنند تا کودکان ایرانی با بازی‌های ایرانی آشنا شوند. اینها کارهایی است

که بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای می‌تواند انجام دهد و بودجه زیادی هم نمی‌خواهد. ولی انجام این نوع اقدامات می‌تواند اتفاقات بزرگی را برای شرکت‌های بازی‌ساز رقم بزند.

ضرورت شناخت صنعت بازی و تغییر نگاه به آن

صادق درخصوص شناخت مردم از صنعت بازی‌سازی گفت: در حال حاضر شناخت مردم درخصوص صنعت بازی خیلی کم است. دانش عمومی در خصوص اینکه صنعت بازی چطور می‌تواند درآمدزاد باشد و به اقتصاد کمک کند و چه پتانسیل‌هایی دارد، خیلی پایین است و  هم در این زمینه فرهنگ‌سازی نشده است. بنده بازی را به صورت زیست‌بوم می‌بینم یعنی شامل تمام بازی‌های آنلاین، PC و کنسول می‌شود. همه بازی‌ها حتی تولیدکنندگان محتوای بازی‌ها هم نیاز به حمایت دارند.

او تاکید کرد: بازی‌سازی هنری تأثیرگذار و صنعتی درآمدزا است؛ زبان مشترکی است که تمام مردم دنیا را به هم پیوند می‌زند. اگر بخواهیم چشم‌انداز خوبی برای بازی متصور باشیم، حاکمیت باید نگاه خود از بازی‌سازی را که صرفاً سرگرمی است به نگاه استراتژیک تبدیل کند. اگر نگاه استراتژیک نباشد و فقط از جنبه سرگرمی به بازی دیده شود، نباید انتظار پیشرفت آنچنانی از صنعت بازی‌سازی داشته باشیم.

آسیب‌های تغییرات مدیریتی بر صنعت بازی‌سازی

در ادامه این نشست همچنین فرزانه شریفی - عضو هیئت علمی دانشگاه بین‌المللی سوره، حوزه سیاست‌گذاری و حکمرانی را در صنعت بازی پرچالش خواند و گفت: فرهنگ، موضوعی نیست که بخواهیم با تغییرات مدیریتی دو یا سه‌ساله انتظار نتایج آنی داشته باشیم. فرهنگ حوزه‌ای است که اثرات و نتایج آن در بلندمدت نمایان می‌شود و تغییرات مدیریتی آسیب‌هایی را به همراه دارد و صنعت بازی هم از این قضیه مستثنی نیست.

او افزود: در سال‌های اخیر سیاست‌گذاری‌های دولت در حوزه آموزش و پژوهش روند تقریباً یکسانی را داشته است. تأمین نیروی انسانی مورد نیاز و تربیت نیروهای آماده استخدام برای صنعت بازی بسیار سخت است و بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای که در اساسنامه آن چندین بار موضوع آموزش و تربیت نیروی انسانی تأکید شده، در تلاش است تا برای آموزش و تربیت نیروی انسانی به بخش خصوصی و مؤسسات آموزشی دیگر کمک کند و این تعامل را با بازی‌سازها داشته باشد که آنها بتوانند نیروی انسانی مورد نیازشان را تا حدی تأمین کنند.

شریفی با اشاره به اینکه این سیاست‌گذاری‌ها حتی در حوزه صنعت و تربیت نیروی انسانی نیز سیاست ثابت و یکسانی بوده است، ادامه داد: این آموزش‌ها را همچنان بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای به عنوان نهاد متولی این امر بر عهده داشته است؛ ولی همین تغییرات مدیریتی نیز به این حوزه‌ مهم و حتی خود بنیاد آسیب زده و ما در این دو - سه سال اخیر با چالش تربیت نیروی انسانی مواجه هستیم. خود موضوع آموزش درست در صنعت بازی مغفول مانده و ما نتوانسته‌ایم آموزش درستی را به علاقه‌مندان بدهیم و نیازهای صنعت بازی را در حوزه تربیت نیروی انسانی تأمین کنیم.

بنابر اعلام روابط عمومی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات او سیاست‌گذاری‌ها در حوزه رسانه‌ و تبلیغات را این‌چنین عنوان کرد و گفت: یکی از مسیرهایی که بنیاد می‌تواند کمک کند، تعامل با رسانه‌هاست؛ حالا چه رسانه‌های تخصصی و چه فضاهای شهری که ما بتوانیم از آنها برای دیده شدن بازی و محصولات بازی‌سازها کمک بگیریم. اگر بخواهیم مثلثی را در نظر بگیریم، بین بازی‌ساز، رسانه تخصصی و بنیاد ملی بازی‌ها فاصله ایجاد شده است. در سال‌های اخیر سیاست بنیاد بازی‌ها این بوده که به سمت رسانه‌های عمومی حرکت کند و رسانه‌های عمومی قاعدتاً نمی‌توانند مخاطب اصلی بازیکنان و بازی‌سازها باشند. متأسفانه فاصله قابل توجهی در ارتباط بین بنیاد با رسانه‌های تخصصی ایجاد شده که ما امیدواریم در دوره جدید مدیریت بنیاد این مسئله برطرف شود.

انتهای پیام