به گزارش ایسنا، پویا حاتمی در اردیبهشت‌ماه سال ۱۳۷۳ در کرمانشاه متولد شد. او پس از پایان تحصیلات دانشگاهی در رشته مهندسی برق الکترونیک، در اسفند ۱۳۹۷ به جمع دلاورمردان نیروی پدافند هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران پیوست و به‌عنوان کارشناس اطلاعات الکترونیک در گروه پدافند هوایی دزفول مشغول به خدمت شد.

پویا در جمع خانواده، نمونه‌ای از مهربانی، مسئولیت‌پذیری و ایمان عمیق بود. او همسری فداکار و پدری مهربان برای پسر خردسالش، آرین حاتمی بود و حتی پس از شهادت، خانواده‌اش می‌گویند حضورش را در خانه احساس می‌کنند. همکارانش او را به دلیل اخلاق نیکو، روحیه ایثارگرانه و توجه به سربازان، بسیار دوست داشتند. او هر شب، با دستان خودش برای کادر و سربازان توپچی شربت آماده می‌کرد و با جمله‌ای که همیشه بر زبان داشت، خستگی را از دلشان می‌برد:

«برم یه خسته نباشید بگم به بچه‌ها…»

این شهید والا مقام، حافظ ۶ جزء از قرآن کریم بود و عشق به کلام وحی در تمام رفتار و گفتارش موج می‌زد. همیشه می‌گفت:

«خون من که از بقیه رنگین‌تر نیست؛ پای ناموس و کشور که وسط باشد، باید ایستاد.»

سرانجام، این مدافع آسمان ایران، در آخرین مأموریت خود، با وجود اینکه حضورش در آن محل الزامی نبود، در حمله پهپاد هرمس دشمن به سایت اندیمشک، به آرزوی دیرینه‌اش رسید و به قافله شهدا پیوست. پیکر مطهرش پس از تشییع باشکوه در گلزار شهدای اسلام‌آباد غرب آرام گرفت و یاد و نامش به‌عنوان جوانی مؤمن، ایثارگر و بی‌ادعا تا ابد در دل‌ها زنده خواهد ماند.

انتهای پیام