امروز روز جهانی عکاسی است؛ روزی که ریشه‌های آن به اواخر دهه‌ ۱۸۳۰ میلادی بازمی‌گردد. از همان زمان، انسان توانست با تصویری نزدیک‌تر به واقعیت در دل تاریخ ثبت شود.

می‌توان گفت روز عکاسی تنها متعلق به عکاسان حرفه‌ای نیست، بلکه متعلق به همه‌ کسانی است که به این هنر علاقه‌مند هستند و به نوعی در آن فعالیت داشته‌اند. امروز، روزی است که ثبت لحظات را برای همه‌ ما در هر زمان و هر مکان میسر ساخته و این امکان را فراهم کرده است که با یک گوشی همراه ساده، هرآنچه می‌خواهیم را ثبت کنیم.

به همین مناسبت، تصمیم گرفتیم با یکی از عکاسان تأثیرگذار و پیشکسوت خبری گفت‌وگویی داشته باشیم؛ کسی که در روزگاری که عکاسی چندان فراگیر نبود، لحظاتی ماندگار را با زیرکی برای همیشه در تاریخ ثبت کرد.

در ادامه، گفت‌وگوی ایسنا با محمد صیاد ـ عکاس خبری و جنگ ـ را می‌خوانید:

این عکاس خبری و دفاع مقدس در ابتدای صحبت، درباره احوال خود در این روزها گفت: خداروشکر زنده‌ام و راه می‌روم تا ببینم به کجا می‌رسیم. امیدوارم امروز، نه فقط برای عکاسان بلکه برای همه مردم جهان، روزی خوب و پر از خیر و سلامتی باشد.

این هنرمند همچنین درباره برنامه‌ خود برای برگزاری نمایشگاه توضیح داد: قصد برگزاری نمایشگاه را دارم اما بودجه‌اش را ندارم. برگزاری نمایشگاه هزینه‌بر است. این روزها سرمایه‌گذاران هم حق صاحب اثر را نمی‌پردازند و کسانی که به دنبال برگزاری نمایشگاه هستند اغلب متضرر می‌شوند و زحماتشان نادیده گرفته می‌شود.

از او درباره پیامش به عکاسان جوان در روز جهانی عکاسی پرسیدیم. پاسخ داد: «تنها خواهشم از دوستان این است که صداقت داشته باشند.»

صیاد همچنین درباره وضعیت کنونی عکاسی خبری گفت: این روزها هر کسی یک موبایل در دست دارد و کار عکاسان را انجام می‌دهد؛ به همین دلیل کار عکاسان مثل گذشته ارزشمند تلقی نمی‌شود. مردم عادی به محض وقوع حادثه گوشی به دست می‌شوند و عکس و فیلم رایگان در اختیار رسانه‌ها قرار می‌دهند.

او ادامه داد: در گذشته چنین فضایی در رسانه‌ها وجود نداشت. عکاسان برای کارشان زحمت می‌کشیدند، درس می‌خواندند و هزینه می‌کردند تا از هنرشان بهره ببرند. اما امروز حتی وقتی کار می‌کنند، با سانسور مواجه می‌شوند یا اصلاً اجازه عکاسی پیدا نمی‌کنند. در واقع عکاسان خبری دیگر تأثیرگذاری گذشته را ندارند. یک عکاس حرفه‌ای که برای کارش تلاش کرده است، وقتی به محل حادثه می‌رسد با انبوهی از مردم روبه‌رو می‌شود که موبایل‌هایشان را بالا گرفته‌اند و عکس می‌گیرند. این در حالی است که مردم عادی عکس‌های خود را به راحتی و رایگان در اختیار رسانه‌ها می‌گذارند. عکاسان اگر نتوانند آثارشان را در رسانه‌های داخلی منتشر کنند و آنها را در اختیار رسانه‌های خارجی قرار دهند هم با مشکل و برخورد مواجه می‌شوند.

او درباره نظارت بر انتشار آثار عکاسان در رسانه‌ها، توضیح داد: عکاسان خبری اصولاً کنترلی بر انتشار عکس‌های خود در رسانه‌ها ندارند. وقتی عکاس برای یک رسانه کار می‌کند، نمی‌تواند عکس‌هایش را شخصاً منتشر کند؛ بلکه باید دبیر یا سردبیر اجازه انتشار بدهد. اما کسانی که با موبایل عکس و فیلم می‌گیرند، هیچ نظارتی بر کارشان نیست و همین موضوع برای عکاسان محدودیت به دنبال دارد. از طرفی بسیاری اوقات، عکاس با دوربین حرفه‌ای به محل حادثه می‌رود اما اصلاً به او اجازه کار نمی‌دهند؛ برای مثال، اگر بخواهیم در حرم امام رضا (ع) برای عکاسی برویم و دوربین به همراه داشته باشیم، باید مجوز داشته باشیم وگرنه دوربین را از ما می‌گیرند؛ در حالی که مردم عادی با گوشی خود به راحتی عکاسی می‌کنند.

این عکاس درباره انتشار عکس‌هایی که امکان انتشار در رسانه‌های داخلی را نداشته‌اند نیز گفت: کار در فضای مجازی برای یک عکاس خبری لزوماً کارساز نیست. عکاس تلاش می‌کند بهترین عکس خود را در آنجا منتشر کند، اما اگر همان عکسی را که نتوانسته در رسانه منتشر کند، در فضای مجازی قرار دهد، احتمال دارد برایش دردسر ایجاد شود.

انتهای پیام