بهرام کلهرنیا ـ هنرمند باسابقه گرافیک کشورمان ـ امروز ـ شنبه ـ ۲۲ شهریور ماه در محل خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) حاضر شد و در بخش‌هایی از گفت‌وگوی خود با خبرنگاران، از نتایج تغییر ناگهانی معاون هنری صحبت کرد.

در ادامه گزیده‌ای از صحبت‌های این هنرمند را می‌خوانید و همچنین می‌توانید در انتها ویدئویی از صحبت‌های کامل او در این زمینه را تماشا کنید.

کلهرنیا در آغاز سخنانش موضوع مدیریت فرهنگی را «مسئله‌ای پیچیده و چندوجهی» دانست و گفت: باید بیندیشیم که مسئولیت مدیریت فرهنگی چگونه تعریف می‌شود، چگونه آن را می‌فهمیم و چه ایده‌ای نسبت به آن وجود دارد. فرهنگ اجتماعی، اگر یک‌پارچه باشد، می‌تواند نیرویی نیرومند و قابل هدایت با اهداف روشن باشد اما امروز در ایران با چنین توده‌ای مواجه نیستیم. توده‌های فرهنگی ما پراکنده و پرگسست‌اند و هر کدام بنا به دلایلی در کشمکشی گنگ با دیگری یا با روزگار قرار دارند. این تعارض‌ها پدیده‌های عجیب و گاه زیان‌بار ایجاد می‌کند که نه‌تنها سرمایه اجتماعی نیست، بلکه در بلندمدت اثراتی بیماری‌زا بر جامعه دارد.

کلهرنیا با تأکید بر ضرورت «بازتعریف مدیریت فرهنگی» افزود: مدیریت فرهنگی امروز وظایف و تعهدات گسترده‌ای دارد و ما نیازمند افرادی با سواد چندسویه و آگاهی چندجانبه هستیم؛ کسانی که بتوانند مناسبات اندیشه‌ای خود را نظم دهند، کارشناسان حوزه‌های مختلف را به مشارکت دعوت کنند و یک سیستم هماهنگ ایجاد کنند.

این عضو شورای سیاستگذاری جشنواره تجسمی جوانان، رضایی را فردی «پیشتاز، ریسک‌پذیر، خلاق و شنوا» توصیف کرد و ادامه داد: ایشان قدرت تصمیم‌گیری نوآورانه داشتند و در نخستین روزهای کاری تأکید کردند که تشکل‌ها و انجمن‌های صنفی باید در کنار معاونت قرار بگیرند و بسیاری از امور به انجمن‌های تخصصی سپرده شود. این نگاه بسیار ارزشمند بود، حتی اگر میزان تحقق آن جای بحث داشته باشد. نفس این رویکرد امید و انگیزه‌ای تازه در جامعه هنری ایجاد کرد.

کلهرنیا در بخش دیگری از سخنانش معیارهای انتخاب معاون هنری را مورد توجه قرار داد و توضیح داد: کسی که بر کرسی معاونت هنری می‌نشیند باید واجد سواد معیار باشد. یعنی گوش موسیقایی تربیت‌یافته، نگاه زیبایی‌شناسی در هنرهای تجسمی، درک عمیق از تئاتر، سینما و دیگر رشته‌ها و پختگی فرهنگی لازم را داشته باشد. متأسفانه در گذشته گاهی افرادی بر این جایگاه منصوب شدند که صرفاً بر اساس معیارهای اداری یا مالی انتخاب شده بودند و تصمیم‌هایشان بر پایه شناخت و تشخیص هنری نبود.

او با انتقاد از این رویه تأکید کرد: انتخاب معاون هنری باید با نظر و مشارکت صنف‌های گوناگون هنری انجام شود. کارنامه خانم رضایی، چه از منظر تأیید و چه نقد، باید به‌عنوان یک سند در اختیار جامعه قرار گیرد تا نفر بعدی از صفر آغاز نکند. ما نباید تجربه‌های موجود را نادیده بگیریم، بلکه باید آن‌ها را سرمایه‌ای ملی بدانیم.

کلهرنیا در پایان گفت: امروز انتخاب جانشین برای خانم رضایی جامعه هنری را دچار تشویش کرده است. بی‌تردید افراد توانمند و بادرایتی در وزارت ارشاد حضور دارند، اما پرسش اینجاست که آیا معیارهای انتخاب آنان با معیارهای جامعه هنری همسو است؟ توسعه انجمن‌ها و تقویت بستر فعالیت هنرمندان نقش بنیادی در توسعه فرهنگ ملی دارد. معاون هنری آینده باید بتواند به پرسش‌ها، آرزوها و خواسته‌های منطقی جامعه هنری پاسخ دهد؛ وظیفه‌ای دشوار که نیازمند شجاعت، تخصص و نگاه جامع است.

انتهای پیام