به گزارش ایسنا،‌ «آرت‌نت» در مقاله‌ای جدید تحلیلی از روند بازار در نیمه‌ی نخست سال، نمایی داده‌محور از وضعیت فعلی دنیای هنر ارائه می‌دهد، نتایج و گرایش‌های حراج را برجسته می‌کند و کارشناسان صنعت که ایده‌های تازه‌ای برای مسیر پیش رو دارند را در کانون توجه قرار می‌دهد.

استادان قدیم نقاشی (Old Masters)

مجموع فروش آثار استادان قدیم نقاشی در نیمه‌ی نخست سال ۲۰۲۵ نسبت به همان دوره در سال گذشته ۲۴ درصد افزایش یافته است. درست است که بالاترین قیمت در این دوره (۱۰.۵ میلیون دلار) به پای رقم سال گذشته (۲۸.۹ میلیون دلار) نمی‌رسد، اما هر ۱۰ اثر بیش از ۳ میلیون دلار فروخته شدند؛ در حالی که سال گذشته تنها سه اثر چنین رقمی داشتند. با این حال، نیکلاس هال، فروشنده‌ی باسابقه، گفت: «چرخه‌ی حراج استادان قدیم نقاشی به‌راحتی در تقسیم‌بندی‌های شش‌ماهه نمی‌گنجد.» برای ارزیابی بازار، باید عرضه‌های ماه ژوئیه در لندن را هم در نظر گرفت.

فروش اصلی نیویورک در ماه مه، یعنی مجموعه‌ی «جوردن و توماس اِی. ساندرز سوم» در ساتبیز، دست‌کم تصویری از وضعیت بازار ارائه کرد. این مجموعه شش مورد از ۱۰ اثر برتر را شامل می‌شد.
 

امپرسیونیستی و مدرن

قیمت آثار برتر امپرسیونیستی و مدرن در نیمه‌ی نخست سال ۲۰۲۵ کمتر از مدت مشابه سال گذشته بود؛ سال گذشته هشت اثر بیش از ۲۰ میلیون دلار فروخته شدند، در حالی که امسال تنها پنج اثر از این رقم عبور کردند. در صدر فهرست، تابلویی از نقاش هلندی «پیت موندریان» از دارایی‌های مؤسس Barnes & Noble، یعنی لئونارد ریگیو و همسرش لوییز قرار دارد. این اثر که به مدت یک‌چهارم قرن در بازار نبود، اندکی کمتر از برآورد ۵۰ میلیون دلاری‌اش فروخته شد و تنها یک پیشنهاد دریافت کرد.

سه جایگاه دیگر را «رنه ماگریت»، هنرمند بلژیکی، به خود اختصاص داد؛ بازاری که در سال‌های اخیر به‌دلیل افزایش تقاضا برای سوررئالیسم رشد چشمگیری داشته است.
کریستین تیرنی، فروشنده و مشاور نیویورکی، توضیح داد: «بسیاری از مشتریانی که با جمع‌آوری آثار معاصر و پس از جنگ شروع کردند، اکنون به گذشته نگاه می‌کنند. سوررئالیسم تاریخی به‌عنوان پیش‌زمینه‌ تاریخ‌هنری برای آثار جدیدتر در مجموعه‌هایشان معنا پیدا می‌کند.»

پس از جنگ (Postwar)

حراج‌های بهاری امسال شاید نه به‌خاطر ناامیدی در اوج، بلکه به‌دلیل انسجام در میانه‌ی بازار در یادها بمانند. بازه‌ی قیمتی ۵ تا ۱۵ میلیون دلار به مرکز ثقل جدید تبدیل شده است؛  جایی که سلیقه، شناخت و ارزش به‌هم می‌رسند.

نام‌های آشنا مانند «راشنبرگ» و «ریشتر» در کنار «François-Xavier Lalanne» هنرمند فرانسوی و هنرمندان مدرن هندی از جمله اِم. اِف. حسین و طیب مهتا در این محدوده ظاهر شدند.
«جسیکا آرب دنیال»(Jessica Arb Danial)،‌ مشاور هنری، گفت: «بارها و بارها، آثار پس از جنگ نشان داده‌اند که امنیت، حرکت و سرمایه در بازار امروز کجا نهفته است.»
او افزود که حضور دلالان چندان «غیرمنتظره نیست»، زیرا بازار او «بسیار داغ» است، اما «در دسته‌ای که معمولا در سلطه‌ی نقاشان بوده، همچنان قابل‌توجه است.»
او افزود: «حضور مدرنیست‌های هندی بازتاب‌دهنده‌ی رشد و بلوغ تقاضای جهانی برای هنر پس از جنگ آسیای جنوبی است.»
 

معاصر

«ژان-میشل باسکیا»، مثل همیشه، فهرست آثار هنر معاصر را تحت سلطه داشت، به‌طوری‌که شش جایگاه از ۱۰ اثر برتر به او تعلق گرفت. چهار هنرمند دیگر هرکدام تنها یک جایگاه داشتند. سه نفر از آن‌ها زن بودند ، تغییری چشمگیر نسبت به میانه‌ی سال ۲۰۲۴ است که در آن دوره هر سه هنرمند حاضر در فهرست کنار باسکیا مرد بودند.

اثر «مارلن دوما» با قیمت ۱۳.۶ میلیون دلار رکورد گران‌ترین اثر یک هنرمند زن زنده را در حراج شکست، اما با در نظر گرفتن تورم، «جنی سویل» همچنان رکورددار است: مبلغ ۱۲.۵ میلیون دلاری که برای یکی از آثار او در سال ۲۰۱۸ پرداخت شد، امروز معادل ۱۵.۹ میلیون دلار خواهد بود.

«لیز پارکس»،‌ مشاور هنری، اشاره کرد که آثار صدرنشین امسال «از نظر موضوعی انسجام خاصی دارند.»

او گفت: «از نظر موضوع، جالب است که هر ۱۰ اثر در این فهرست پرتره هستند، یا دست‌کم در مجاورت مفهوم پرتره قرار دارند. »
 

فوق‌معاصر (Ultra-Contemporary)

حوزه‌ی هنر فوق‌معاصر در جریان افت اخیر بازار، دگرگونی چشمگیری را تجربه کرد. چند سال پیش، این فهرست‌ها پر بود از نام‌هایی که به‌سرعت در حال صعود بودند. برخی از آنان متولد اواخر دهه‌ی ۱۹۸۰ یا حتی دهه‌ی ۱۹۹۰ میلادی بودند.
اما امسال، تمام هنرمندانی که به این فهرست راه یافته‌اند، متولد میان سال‌های ۱۹۷۵ (زمانی که اصطلاح «فوق‌معاصر» آغاز می‌شود) تا ۱۹۸۵ هستند و نام‌هایشان برای ناظران باتجربه‌ی بازار آشنا است.

در این حوزه، نقاشان همچنان برتری داشتند، اما «رفیق آنادول»(Refik Anadol) هنرمند دیجیتال پرطرفدار نیز توانست با یکی از آثار هوش مصنوعی مولد خود که البته او آن را «نقاشی داده‌ای» (data painting) می‌نامد، در این فهرست قرار گیرد. این اثر در نخستین حراج ساتبیز در عربستان سعودی به فروش رفت.

عکاسی (Photography)

 بازار عکاسی در نیمه‌ی نخست سال ۲۰۲۵ نسبت به سال گذشته قوی‌تر بود: چهار اثر از مرز یک میلیون دلار گذشتند، در حالی که در سال ۲۰۲۴ تنها دو اثر چنین رکمی داشتند.

فلورانس بورژوا (Florence Bourgeois)، مدیر نمایشگاه بین‌المللی پاریس فوتو (Paris Photo)، گفت: «اگرچه عکاسی در مقایسه با هنر معاصر همچنان بازاری محدود به‌شمار می‌رود، اما آشکار است که برخی آثار می‌توانند به قیمت‌های شگفت‌انگیزی فروخته شوند.»

انتهای پیام