مدير دفتر نمايندگي ميراث فرهنگي و گردشگري شهرستان خوانسار استان اصفهان گفت: بهدليل مرمتهاي اشتباهي كه سالهاي گذشته در بناهاي تاريخي خوانسار انجام شدهاند، داغي از رطوبت در كنارههاي ديوارهاي بناها مانده است.
محمدحسن رياضت در گفتوگو با خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، ادامه داد: در دورههاي گذشته هنگام مرمت آثار، روي خشت و گل معمولا يك لايه بندكشي گچ و سيمان انجام ميشد كه متأسفانه، اين كار سبب جلوگيري از تنفس ديوار و بيرون زدن رطوبت از بنا ميشد و چون كار آسيبشناسي مناسبي نيز در اينباره صورت نميگرفت، رطوبت يكجا نميماند. به همين دليل، اكنون پاي ديوار بسياري از بناهاي تاريخي را رطوبت و نم گرفته است.
وي دربارهي وضعيت آثار تاريخي اين شهرستان، اظهار كرد: مسجد جامع خوانسار بهعنوان يكي از نخستين بناهاي تاريخي اين شهرستان، چند سال است كه بهحال خود رها شده و فقط حدود سال 1382 مقداري مرمت در آن انجام شد.
او با اشاره به وجود قبرستاني در ضلع شرقي شهرستان خوانسار، بيان كرد: اين قبرستان داراي گنجينهي بينظيري از سنگ قبرهاي تراشيدهشده است كه اكنون درحال از بين رفتن است.
مدير دفتر نمايندگي ميراث فرهنگي و گردشگري خوانسار مرمتخانهي ابهري در اين شهرستان را باقيمانده از دورهي قاجار با معماري خاص اتاقها و ايوان آن، يكي از كارگاههاي فعال مرمتي در اين شهرستان دانست و افزود: قرار است، اين خانه پس از مرمت بهعنوان موزهي مردمشناسي خوانسار و دفتر نمايندگي ميراث فرهنگي و گردشگري مورد استفاده قرار گيرد.
رياضت تعيين حريم تپهي «ويست» باقيمانده از دورهي پارت و اشكاني را از ديگر كارهاي مرمتي اين دفتر نمايندگي اعلام كرد و ادامه داد: از آنجا كه اين تپه در سال 1382 در فهرست آثار ملي به ثبت رسيده و پيش از آن، مردم در دل تپه، ساختوسازهايي را انجام دادهاند و دولت بعد از زلزلهي بم طرح مقاومسازي بناهاي شهري و روستايي را مد نظر قرار داده است، صدور پروانههاي ساختماني ساختوساز از سال 1382 به بعد در اين محوطه متوقف شدند و قرار است، وضعيت ديگر ساختوسازها نيز در اين تپهي تاريخي بررسي شود.
وي اضافه كرد: نخست بايد نقشهي هريك از محوطههاي تاريخي تهيه و سپس براي تعيين حريم آنها اقدام شود تا به حرايم تاريخي تجاوزي صورت نگيرد.
شهرستان خوانسار با 35 اثر تاريخي شناختهشده و 23 اثر ثبتشده در فهرست آثار ملي در شمال غربي اصفهان قرار دارد. آثار تاريخي اين شهرستان بيشتر به اواخر صفوي و دورههاي پس از آن متعلقاند.
انتهاي پيام
نظرات