پرویز شهبازی گفت: من توقع دارم جوانان و تحصیل کرده‌ها که مخاطبان اصلی سینمای ایران هستند، حتما فیلم «دربند» را ببینند و در سینما هم ببینند.

به گزارش خبرنگار بخش سینمایی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، پرویز شهبازی کارگردان، امیر سماواتی ‌تهیه‌کننده، نازنین بیاتی و بهرنگ علوی بازیگران فیلم «دربند»، در نشستی که در خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) برگزار شد، به سوالات مختلفی درباره‌ی این فیلم پاسخ دادند.

ایسنا: آقای شهبازی در مصاحبه‌ای که پیش از این با ایسنا و در آستانه‌ی اکران عمومی فیلم‌تان داشتید، گفتید بدون حذفیات فیلم را اکران می‌کنید و به ممیزی تن نمی‌دهید،آیا فیلم الان بدون ممیزی اکران شده است؟

شهبازی: نسخه‌ای که این روزها به نمایش درآمده است، بدون ممیزی است و نسخه‌ی دلخواه من است. البته پیش از آنکه فیلم «دربند» در جشنواره‌ی فجر به نمایش در بیاید، مسوولان وقت سینما به ما اعلام کردند که فیلم به اصلاحیه نیاز دارد و من ترجیح دادم به دلیل زحماتی که همکارانم در این فیلم کشیده‌اند و همچنین به دلیل اینکه تماشاگر با دیدن این فیلم خودش را پیدا کند،‌ یک سری اصلاحات کوچک را انجام بدهم بنابراین چند دیالوگ کوتاه و چند ثانیه از فیلم را حذف کردم اما هنگامی که برای گرفتن پروانه نمایش و اکران عمومی اقدام کردیم‌، گفتند که این فیلم به اصلاحیه‌ی مجدد نیاز دارد اما من زیر باراصلاحیه‌ی مجدد نرفتم.

ایسنا: چرا زیر بار این اصلاحیه ی مجدد نرفتید؟

پرویز شهبازی: وقتی فیلم«دربند» در بیست وچند سانس در جشنواره فیلم فجر به نمایش درمی‌آید و اتفاقی نمی‌افتد، نشان دهنده این است که فیلم مشکلی ندارد. البته عُرف یک فستیوال معتبر این است که فیلم را 3 بار به نمایش بگذارد،‌ یک بار برای خبرنگاران و دوبار برای عموم مردم که داوران هم با مردم یا خبرنگاران فیلم را می‌بینند. اما در ایران‌، یک فیلم در جشنواره فجر بارها نمایش داده می‌شود و‌ به عبارتی اکران عمومی می‌شود. از سوی دیگر، گفتم چون صحنه‌های مد نظر شما دقیقا در فیلمنامه بوده و ما برای این فیلمنامه پروانه ساخت گرفته‌ایم، انتظار داریم پروانه نمایش هم بگیریم. و به مسوولان وقت سینمایی گفتم که این مشکل سیستم شماست که شوراهاتان یکی نیست و تاکید کردم که این روند باید اصلاح شود.

ایسنا: شما مجوز فیلم را از دولت دهم و زمانی که آقای شمقدری رئیس سازمان سینمایی بودند، گرفتید؟

شهبازی: ما به آن‌ها گفتیم که چون فیلم «دربند» را در آن دولت ساخته‌ایم‌، ترجیح می‌دهیم مجوز آن را هم در همان دولت بگیریم. البته آقای امیر سمواتی بیشتر درباره‌ی جزئیات و چگونگی گرفتن مجوز می‌تواند صحبت کند، چون من در ارتباط مستقیم با وزارت ارشاد نبودم و مذاکرات و مکاتبات آن برعهده تهیه‌کننده بود. فقط من به آقای سمواتی اعلام کردم که به هیچ عنوان از موضع خودم پایین نمی‌آیم.امیر هم اطمینان داد و پای کار ایستاد.

امیر سمواتی: فکر می‌کنم ممیزی که در مقطع جشنواره‌ی فیلم فجر به فیلم خورد ناشی از برخی سوء تفاهمات بود که همان موقع اصلاحات انجام و حل شد، اما پس از جشنواره‌ی فجر همان مسائل به شکل گسترده‌تر مطرح شد که بعد از بررسی دوباره آقای عرفان منش (مسوول وقت) حسن نیت نشان داد و همان نسخه اصلی که در جشنواره‌ی فجر نمایش داده شد، مجوز اکران عمومی گرفت. این روند کاملا نشان دهنده‌ی این است، ممیزی‌های وزارت ارشاد، خارج از چارچوب قانونی و به صورت سلیقه‌ای اعمال می‌شود.

ایسنا: آقای شهبازی همیشه شما را با فیلم «نفس عمیق» معرفی می‌کنند، فیلمی که سال‌ها قبل ساختید، در حالیکه پس از آن فیلم «عیار 14 » را ساختید، این روزها فکر می‌کنید با ساخت فیلم «دربند» ، از شما به عنوان سازنده‌ی «دربند» نام ببرند یا همچنان به عنوان کارگردان «نفس عمیق» مطرح باشید؟

شهبازی: فکر می‌کنم عنوان کارگردان «نفس عمیق» را اهالی مطبوعات و منتقدان سینما بیشتر باب کرده‌اند. فیلم «نفس عمیق» در نمایش عمومی آنچنان که باید مورد استقبال قرار نگرفت چون فیلم خاصی بود و تماشاگر باید با یک پس زمینه‌ی تحصیلی و فکری به آن نگاه می‌کرد، اما فیلم «دربند»، فیلم همه پسند‌تری است بنابراین امیدوارم تماشاگران بعد از دیدن این فیلم،‌ مرا با عنوان کارگردان «دربند» بشناسند. منتقدان هم شاید تجدید نظر کردند.

ایسنا: چرا فاصله‌ی، بسیاری بین فیلم سازی شما وجود دارد؟

شهبازی: بله، من 5 فیلم را در مدت 18 سال کار حرفه‌ای فیلمسازی ساخته‌ام و این روند فیلم‌سازی به ریتم کاری‌ام مربوط می‌شود. انجام همه‌ی کارها به تنهایی زمان بسیار می‌برد،‌ چون من علاوه بر کارگردانی، تدوین و فیلم‌نامه‌ی کارهایم را به تنهایی انجام می‌دهم و این روند زمان می‌برد.

ایسنا: آیا تغییر دولت‌ها و مسوولان سینمایی در روند فیلمسازی شما تاثیرگذار است؟

شهبازی: من در دولت‌های آقایان اکبر هاشمی رفسنجانی‌، محمد خاتمی و محمود احمدی نژاد فیلم ساخته‌ام و با عوض شدن دولت‌ها کاری ندارم و این طور نیست که با آمدن یک دولت جدید، پرکار یا کم کار شوم.

ایسنا:برگردیم به فیلم «دربند» که این روزها هم به نمایش درآمده است، چرا اغلب مواقع برای نقش‌های اول فیلم تان از چهره‌های ناآشنا استفاده می‌کنید و به نوعی با فیلم‌های تان سعی می‌کنید،چهره معرفی کنید؟

شهبازی: بله از بازیگران جدید، در پنج فیلمم استفاده کرده‌ام‌. البته در اولین و دومین فیلم که درباره کودکان بود، طبیعی بود که بدنبال بازیگر جدید باشم چون بازیگر حرفه‌ای 14 و یا در مورد فیلم «نجوا» 10-12ساله نداشتیم. در فیلم «نفس عمیق» هم دلم نمی‌خواست تماشاگرایرانی مکانیسم ورود آدم‌های فیلم را حدس بزند. از طرفی هم باز چون بازیگر حرفه‌ای 20 ساله نداشتیم از بازیگر جدید استفاده کردم. اما در فیلم «عیار 14» از بازیگران مطرح در کنار یک چهره جدید استفاده کردم و دلیل خودش را داشت. با هر فیلم دلم می‌خواهد به سرمایه بازیگری سینما اضافه کنم و فقط مصرف کننده نباشم. بحث آشنا‌زدایی هم هست. «نازنین» باید در طول کار خصوصیاتش از طرف تماشاگر کشف می‌شد.

ایسنا: درباره ی انتخاب بهرنگ علوی و نازنین بیاتی بگویید؟

شهبازی: بهرنگ علوی در فیلم «عیار 14» یک سکانس بازی کرد و فکر کردم پسر با استعدادی است و باید به او میدان بدهم. بنابراین هنگام نوشتن فیلم نامه‌ی «دربند»، نقش «بهرنگ» را برای شخص بهرنگ علوی نوشتم و دنبال بازیگر دیگری نرفتم اما نقش «نازنین » را با توجه به شمایل و خصوصیات رفتاری او، دوباره بازنویسی کردم.

ایسنا: آقای بهرنگ علوی شما از تجربه‌ی همکاری‌تان با پرویز شهبازی بگویید!

علوی: پیش از آنکه در فیلم «عیار 14 » با آقای شهبازی همکاری کنم، تماشاگر جدی کارهای او بوده‌ام‌. بعد از بازی در «عیار14» فکر نمی‌کردم که در فیلم جدید او حضور داشته باشم تا اینکه با من تماس گرفت و درباره بازی در فیلم «دربند» با من صحبت کرد. البته تا پیش از کلید خوردن فیلم، نمی‌دانستم که حضورم در این فیلم قطعی است‌ ولی به درخواست آقای شهبازی ارتباطم را با فضای فیلم حفظ کردم و زمان پیش تولید هر روز در دفتر حضور داشتم، از طرفی هم برایم مفید بود چون حضور در این فضا، مقدماتی برای ورود به داستان بود.

ایسنا: خانم نازنین بیاتی شما چگونه برای «دربند» انتخاب شدید؟

نازنین بیاتی: من در دوره‌ی دانشجویی تئاتر کار می‌کردم و در ملاقاتی که با آقای شهبازی داشتم برای این نقش انتخاب شدم. ابتدا نمی‌دانستم قرار است، چه نقش و شخصیتی بازی کنم و سر صحنه متوجه می‌شدم که چه کاری را باید انجام دهم. از آن مقطع بود که تلاش کردم آقای شهبازی از انتخاب من پشیمان نشود.

ایسنا: بسیاری معتقدند که شما از نظر چهره‌ای به ترانه علیدوستی شباهت دارید!

بیاتی: بله بعد از بازی در فیلم «دربند» بسیاری می‌گویند که به ترانه علیدوستی شباهت دارم. البته بازی در فیلم«دربند» مسیر زندگی مرا تغییر داد و موجب شد که به بازیگری جدی‌تر نگاه کنم. شخص آقای شهبازی بسیار به من کمک کرد و شاید یکی از علت‌هایی که من در این فیلم به چشم آمدم‌، بازی در کنار پگاه آهنگرانی بود. من و پگاه آهنگرانی رابطه‌ی خوبی با هم برقرار کردیم و چون او سابقه خوبی در حرفه بازیگری دارد در کنار من که یک نابازیگر بودم، کمک وتعامل خوبی با هم داشتیم و من تاثیر آن را در کارم متوجه شدم.

ایسنا: بازیگران فیلم «دربند» تا چه اندازه با یکدیگر تعامل داشتند؟

شهبازی: تعامل به مفهومی که فکرمی‌کنید وجود نداشت‌، ما سناریوی از پیش تعیین شده‌ای داشتیم و نمی‌توانستیم آن را تغییر دهیم. فضا برای صمیمیت بین بازیگران مهیا بود، اما تغییرات در فیلمنامه به هیچ وجه امکان پذیر نبود.

ایسنا: آقای سماواتی از تجربه‌ی دومین همکاری‌تان پس از «نفس عمیق» با پرویز شهبازی بگویید؟

سمواتی: شهبازی ،‌ کارگردان صاحب سبکی است و به سینمای اجتماعی و ساخت فیلم در چارچوب جمهوری اسلامی به لحاظ قانونی، اشراف دارد. او یکی از افتخارات کشور ماست که با وجود دشواریها و چارچوب‌هایی که برای فیلمسازان در کشور ما وجود دارد‌، فیلم می‌سازد. درکی که من و شهبازی درحوزه سینما به آن رسیده‌ایم با دیگران تفاوت دارد. ما با خصوصیات و خلق و خوی یکدیگر آشنا هستیم و قهر وآشتی‌هایمان از جنسی است که به کار ما کمک می‌کند. او دوست بسیار خوبی است و من به دوستی با او افتخار می‌کنم‌. به نظرم پرویز شهبازی و جعفر پناهی و شهاب حسینی از جمله کارگردانانی هستند که باید گفت؛ خوشا به حال تهیه‌کنندگانی که با آنها کار می‌کنند. آنها همه‌ی روح و روانشان را برای سینما می‌گذارند و در سینما جدی هستند.

ایسنا: به نظر شما چرا کارگردانهایی مثل پرویز شهبازی، کم کار می‌کنند؟

سماواتی: بله حیف است که کارگردانی مثل پرویز شهبازی کم فیلم می‌سازد. او از تمام انرژی و سلولهای مغزش برای ساخت یک فیلم استفاده می‌کند. کار او شبانه روز ندارد و حتا وقتی هم که فیلم نمی‌سازد برخی می‌گویند انگار او هر شب کنکور دارد، آرمان‌گرایی و نگاه ایده‌آل او خوب است.

یادم هست، هنگامی که پرویز شهبازی، بهرنگ علوی را برای بازی در فیلم «دربند» انتخاب کرد، بارها به او گفتم که این پسر، این کاره نیست و از عهده‌ی انجام این کار برنمی‌آید و تا پایان فیلمبرداری هم هنوز به بازی او اعتماد نداشتم، اما هنگامی که مونتاژ اولیه فیلم تمام شد و یک سکانس آن را دیدم،‌ نظرم عوض شد. تا جاییکه الان فکر می‌کنم، بهرنگ یکی از کشف‌های خوب، فیلم «دربند» است.

بهرنگ علوی: خوشحالم که با تهیه‌کننده حرفه‌ای مثل امیر سماواتی کار کرده‌ام چون او صرفا یک تهیه کننده نیست بلکه یک مدیر و فیلمساز خوب است، البته باید تاکید کنم که خوش حساب هم هست.

ایسنا: از انتخاب فرید سماواتی (پسر امیر سماواتی) برای بازی در فیلم دربند بگویید؟ که البته امیر سمواتی (تهیه کننده) در نقش پدر او در فیلم حضور دارد!

شهبازی: نقش پدر و پسر فیلم «دربند» برای من یک بسته بود. بازی امیر سماواتی به بازی فرید مرتبط می‌شد، بنابراین اگر امیر بازی نمی‌کرد، فرید هم بازی نمی کرد. امیر سمواتی پیشنهاد بازی در این فیلم را به سختی پذیرفت. به دلیل اینکه، او تهیه‌کننده بود و اگر نقش در نمی‌آمد به فیلم لطمه می‌خورد و شکل نامناسبی پیدا می‌کرد. امیر سمواتی علاقه‌ای به بازیگری ندارد اما با خواهش‌ من قبول کرد تا در فیلم «دربند» بازی بکند، من از ابتدا می‌دانستم این انتخاب درستی است و هنگامی که فیلم آماده شد، خودش هم متوجه این انتخاب درست شد.

سماواتی: پیشنهاد بازی در این فیلم‌، بارها و بارها از سوی شهبازی به من داده شد و من 9 ماه در برابر آن مقاومت کردم اما الان فکر می‌کنم که خوب بازی کرده‌ام!

ایسنا: یکی از انتقادهایی که از سوی منتقدان به فیلم «دربند» وارد شده، این است که چطور‌، یک دختر دانشجو به راحتی سرش کلاه می‌رود!

پرویز شهبازی: در این فیلم به یک کلاه برداری کوچک اشاره شده است اما در همه‌ی جهان و حتی جامعه‌ی ما کلاه‌های بزرگتری برسر مردم رفته است. جهان با کلاه‌برداری می‌چرخد.

امیر سمواتی: در زندگی همه‌ی ما ممکن است شرایطی اتفاق بیفتد که دچار اشتباه شویم و به راحتی به دیگران اعتماد کنیم، بنابراین این اتفاق برای یک دختر 20 ساله علی رغم ضریب هوشی بالا، طبیعی است. بدون استثنا ما هم در زندگی اجتماعی خود در چنین شرایطی قرار گرفته‌ایم. حتی آدم‌هایی که با ما رابطه‌ی صمیمانه‌ای دارند‌، در مقاطعی ما را گول می‌زنند و سرمان کلاه‌ می‌گذارند. بنابراین اتفاقی که در فیلم «دربند» برای نازنین رخ می‌دهد نیز از همین جنس است و کسانی که معتقدند این اوضاع برای یک دختر دانشجو غیر طبیعی است و آن را ابله نشان می‌دهد،‌ اتفاقا ممکن است چنین اتفاقی برایشان پیش بیاید.

ایسنا: آیا برای فیلم «دربند» دو پایان وجود داشته است؟ درست است که پایان این فیلم را بنیاد سینمایی فارابی به شما تحمیل کرده است؟

شهبازی: پایان فیلم برای پخش داخلی ایران به همین صورت است که دیده می‌شود، چون تماشاگر پسندتر است و بسیاری را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این پایان از اول هم به همین شکل بود، فقط وزارت ارشاد خواست چند دیالوگ را تغییربدهیم.

ایسنا: بنیاد سینمایی فارابی به عنوان سرمایه‌گذار، نظری را به شما تحمیل کرد؟

شهبازی: نه. طبق معمول ما برای دریافت وام فیلمنامه را به فارابی دادیم و آقای پژمان لشکری‌پور از کار خوشش آمد و پیشنهاد مشارکت داد. من به آن‌ها گفتم که فیلم خودم را می‌سازم و آن‌ها هم گفتند بساز. پژمان برای تولید این فیلم خیلی کمک کرد.

سماواتی : بنیاد سینمایی فارابی کلیات فیلمنامه را قبول داشت اما در مورد جزییات نگران بود. آن‌ها در روند تولید دخالتی نکردند، اما در مقطعی و بعد از مونتاژ اولیه به دلایلی، به نتیجه رسیدیم که فیلم را به خودمان واگذار کنند و نام فارابی را در فیلم نیاوریم اما بعدها مشکلات حل و فصل شد و دوباره ادامه دادیم. حضور آقایان میرعلایی و نجاریان بر ادامه کار موثر بود. اما به نظرم شوراهایی که براین بنیاد نظارت می‌کنند،‌ نیروهای متخصصی ندارند.

به نظرم کسی که درباره فیلمنامه و فیلمسازی صحبت می‌کند باید حرفی برای گفتن داشته باشد و به دانش من که سازنده فیلم هستم، اضافه بکند. من با 50 سال سن و تجربه، نمی‌توانم با شخصی که 6 ماه استخدام شده ، مذاکره‌ای برای تولید فیلم داشته باشم. این مشکل در شورای پروانه ساخت هم وجود دارد و من مجبورم برای آنکه پروانه ساخت بگیرم با کارشناسی صحبت کنم که حرف‌هایش خنده‌دار است. به نظرم باید حداقل کسی را برای این کار انتخاب کنند که اگر می‌خواهد درباره‌ی فیلم صحبت کند، از جنس همان فیلمساز باشد.

ایسنا: آقای سمواتی چرا تصمیم گرفتید،پایان فیلم تماشاگرپسند باشد!

سمواتی: هنگامی که تصمیم گرفتیم «دربند» را بسازیم با شهبازی توافق کردیم که فیلم را برای مخاطب خاص نسازیم و مخاطب عام را هم در نظر بگیریم،‌ بسیاری از کسانی که فیلم را دیدند،‌ معتقدند سکانس آخر اضافی است اما ما طوری فیلم می‌سازیم که گردش اقتصادی هم ایجاد کند و موجب حضور بخش زیادی از مردم در سینماها شود و مردم راضی از سالن بیرون بیایند.

بعد از تصادف در آخر فیلم برای برخی از منتقدان و اهالی سینما فیلم تمام می‌شود‌ اما ما معتقدیم در فیلم همه چیز با حدس و گمان پیش نمی‌رود و این موضوع برای مخاطب عام اهمیت دارد تا نتیجه قطعی از آن بگیرد‌، نتیجه قطعی کمک می‌کند تا مخاطب درک مناسبی از شخصیت‌ها داشته باشند. آن سکانس انتهایی به تماشاگر عام کمک می‌کند. من از نزدیک درگیر جزئیات و شاهد دقت و وسواسی که صرف فیلم شد، بوده‌ام. این فیلم تماشاگر را با خودش همراه می‌کند و در جایی، جلوی نفس او را می‌گیرد و موجب تاثیر‌گذاری آن می‌شود.

یادم هست، هنگامی که در حال فیلمبرداری از یک سکانس در خیابان قنبرزاده بودیم به شهبازی پیشنهاد دادم که آن سکانس را در خیابانی که راحت‌تر است بگیریم اما شهبازی قبول نکرد و گفت که صحنه‌های واقعی باید در مکان‌های واقعی گرفته شود. هنگامی که یک کارگردان به شاخص‌های اصلی فیلم نزدیک می‌شود تا واقعیت‌ها را نشان دهد موجب باورپذیر بودن آن می‌شود تا فیلم به دل من و شما بنشیند.

ایسنا: انتخاب نام «دربند» برای فیلم دو مفهوم دارد؟

شهبازی: دربند به مفهوم همان تفرجگاه شمال تهران است و مفهوم خاص دیگری ندارد. قبل از این، نام فیلم «سلام و خداحافظ» بود که بعدا متوجه شدم که نام دفتر شعری از زنده یاد حسین پناهی است. که به احترام حسین پناهی عزیز نام فیلم را تغییر دادیم.

ایسنا: شما به عنوان دست‌اندرکاران فیلم «دربند»،اگر بخواهید مخاطب را به تماشای این فیلم دعوت کنید، چه جمله‌ای می‌گویید یا چه ویژگی از فیلم را نام می‌برید!

امیر سمواتی: یک روز در تلویزیون دیدم‌، مخاطبی در پاسخ به گزارشگر که پرسید شما تلویزیون می‌بینید؟ گفت: نه و در جواب به چرایی این کار به گزارشگر پاسخ داد، من خودم را در آن نمی‌بینم. اما من معتقدم هر کسی که فیلم «دربند» را ببیند،‌خودش را در آن خواهد دید‌، همان موضوعی که همه‌ی ما شبانه‌روز با آن درگیر هستیم و برایمان جذابیت دارد که خودمان را در آن ببینیم.

نازنین بیاتی: «دربند» یک فیلم رئال است که مخاطب می‌تواند به راحتی با آن ارتباط برقرار کند، این فیلم به شدت قابل باور است. هر کس که این فیلم را باور نکرد، بیاید پول بلیت‌اش را از من بگیرد!

پرویز شهبازی: عمل سینما رفتن، تاتر رفتن، به کنسرت رفتن از عادات شهروندی است و خوب نیست که مردم در خانه‌ی خود سینما یا استخر شخصی داشته باشند. ما باید رفتار اجتماعی بیرون از خانه داشته باشیم تا جامعه دچار گسست روانی نشود. رفتار جمعی جامعه را شاداب می‌کند. این رفتارهای جمعی مربوط به مردم جوامع توسعه یافته و پیشرفته است. من توقع دارم جوانان و تحصیل کرده‌ها که مخاطبان اصلی سینمای ایران هستند، حتما فیلم «دربند» را ببینند و در سینما هم ببینند.

بهرنگ علوی :من قبل از اینکه بازیگر شوم،‌ تماشاگر جدی سینما بوده‌ام‌، اینکه ما اینجا بنشینیم و حرفی بزنیم تا مردم بیایند این فیلم را ببینند غم‌انگیزاست؛‌ من زمانی که عاشق فیلم و سینما شدم یک فیلم را نهایت با 3 بازیگری که در آن ایفای نقش کرده بودند به مدت 90 دقیقه دنبال می‌کردم و از دیدن آن لذت می‌بردم اما جریان امروز سینما تغییر کرده است، تماشاگران امروزی با نگاه به پرده سینما فیلمی را که در آن بازیگر بیشتری دارد، انتخاب می‌کنند که آن هم دلایل بسیاری دارد. آدرس اشتباه به مخاطب و خوراک بد به تماشاگر از دلایلی رسیدن سینما به شکل امروزی است.

یکی از افتخارات من حضور در فیلم «دربند» بود که در مقطع جشنواره‌ی فجر می‌گفتند، «دربند» بازیگر خوشنام دارد اما ستاره ندارد و کسانی که این فیلم را دیدند طرفدار شخص پرویز شهبازی بودند‌ و از این فیلم نسبت به فیلم‌های پربازیگر دیگر استقبال بهتری شد.

فیلم «دربند» لایه‌های درونی بسیاری دارد که مخاطب را با خودش همراه می‌کند ، آقای شهبازی از ساخت این فیلم برای دانشجویان هدف داشت. شما به غیر از مسیر زندگی یک دانشجو با آدم‌هایی مواجه می‌شوید که زندگی‌شان غم انگیز‌تر از اتفاقی اصلی داستان است. یادم هست،هنگام پخش فیلم در یکی از سینماها در زمان جشنواره‌ی فجر، مادری در کنار من نشسته بود که برای شخصیت فرید داستان «دربند» اشک می‌ریخت.

بهرنگ فیلم «دربند» به عنوان نماینده طبقه متوسط نسل خود از هم نسل‌های خودش می‌خواهد که اگر در زندگی دچار روزمرگی شده‌اند، فیلم «دربند» را ببینند.

انتهای پیام