به گزارش ایسنا، مجدالدین رحیمی - کارشناس ارشد مرمت بناها و بافت‌های تاریخی - در یادداشتی که در اختیار ایسنا قرار داده، درباره پروژه‌های حرکتی در دست انجام نوشته است: «با نگاهی به فرآیند اجرای پروژه‌های مرمتی می‌توان شاهد این واقعیت بود که بسیاری از اقدامات اجرایی تحت عنوان مرمت در بناهای تاریخی ثبت شده در فهرست میراث ملی کشور که مستندات آن نیز در سامانه ستاد ایران در دسترس عموم مردم قرار دارد، فاقد پشتوانه مناسب علمی و اجرایی است.
همان‌طور که مسئولان میراث فرهنگی کشور بارها و بارها ابلاغ و تاکید داشته‌اند برای انجام هر اقدامی در بناهای تاریخی باید مطابق با طرح مرمت مصوب و ابلاغ حکم مرمت از سوی معاونت میراث فرهنگی کشور عملیات اجرایی انجام گیرد، وجود این مکانیسم اجرایی منجر به پیشگیری از اقدامات غیراصولی و خودسرانه در بناها، محوطه‌ها و بافت‌های تاریخی می‌شود.
متاسفانه در این میان شاهد نقض و عدم توجه و مسامحه‌های فراوانی هستیم که منجر به آسیب رساندن به میراث فرهنگی و اتلاف بودجه و ایجاد نارضایتی‌های اجتماعی می‌شود.
به راستی علت چیست؟ چرا با وجود ابلاغ رسمی معاونت میراث فرهنگی کشور مبنی بر الزامی بودن فرایند تهیه طرح، بررسی و تصویب در شورای فنی میراث فرهنگی استان، ارسال طرح مصوب‌شده استانی به معاونت میراث کشور جهت بررسی و صدور حکم مرمت و سپس شروع فرایند واگذاری عملیات اجرایی به پیمانکار واجد صلاحیت این فرایند در بسیاری از مواقع محقق نمی‌شود؟!
۱- ضعف بنیه کارشناسی در تشکیلات و کمبود کارشناس متخصص و باتجربه متناسب با این حجم کار؟
۲- عدم توجه مسولین استانی به رعایت این فرایند به دلیل عدم برخورد قاطع با متخلفان؟
۳- کمبود بودجه؟
۴- محدودیت‌های زمانی هزینه‌کرد بودجه؟
۵- توجه به برخی از بناها و بی‌توجهی به بسیاری از بناهای دیگر، نبود یک نظارت دقیق و جامع ملی؟
و بسیاری از این دست پرسش‌ها که در ادامه به آن می‌پردازیم.
علاوه بر قدردانی از تلاش همه مسئولان و خدمتگزاران میراث فرهنگی کشور این واقعیت را باید بیان کرد که در بسیاری از مواقع کار نکردن بهتر از کار کردن غیراصولی است، زمانی که کاری اصولی نیست انجام نشود.
زمانی که برای انجام هرگونه امور اجرایی در آثار ثبت‌شده در فهرست میراث ملی اصولی تعیین شده و آن اصول محقق نشده چرا باید عملیات اجرایی شروع شود؟
اضطرار در مرمت چیست و چگونه باید در مورد آن تصمیم گرفته شود؟ معاونت میراث فرهنگی در خصوص مرمت اضطراری چه فرایندی را در نظر گرفته است؟
این‌جاست که بحث مشورت، تخصص و تجربه بیشترین اهمیت را پیدا می‌کند. با توجه به فراوانی وجود بناها، محوطه‌ها و بافت‌های تاریخی که در فهرست میراث ملی به ثبت رسیده‌اند و تنوع وضعیت مالکیت و مدیریت در آن‌ها می‌توان نبود تعامل مطلوب با میراث فرهنگی، کمبود بودجه، کمبود نیروی متخصص در این تشکیلات مهم و ...را مطرح کرد.
متاسفانه هیچ مکانیسم اصولی کنترل دوره‌ای و مانیتورینگ کارشناسی در راستای اقدامات پیشگیرانه و حفاظتی در دستور کار میراث فرهنگی کشور نیست. بله در بسیاری از موارد می‌توان علاج واقعه را قبل از وقوع انجام داد. به جرات می‌توان بیان کرد که بسیاری از بناهای تاریخی که در فهرست میراث ملی ثبت شده‌اند، هنوز توسط یک متخصص مرمت کارشناسی نشده و یک گزارش تخصصی از وضعیت آن نداریم.
اگر سیستم مانیتورینگ دوره‌ای و کارشناسی و ارزیابی وضعیت موجود تمام بناهای تاریخی کشور مورد توجه واقع شود و گزارش‌های ادواری آن در اختیار مسولان و کارشناسان میراث فرهنگی کشور باشد بی‌گمان با تسلط بهتری بر موضوعات اقدامات اجرایی و مرمت برنامه‌ریزی می‌شود.»
انتهای پیام
نظرات