به گزارش ایسنا، سیدضیاءالدین شفیعی، شاعر با انتشار صدایی که از آن به عنوان تنها صدای باقی‌مانده از سلمان هراتی یاد کرده، همچنین برشی از یادداشت این شاعر فقید را که در یکی از چهار کتابی که درباره او نوشته آورده، به اشتراک گذاشته است. این یادداشت و صدا در پی می‌آید:
«من فرزند سوم عقیل و نقره‌ام، نام جد مرا بر من گذاشته‌اند: «سلمان»
در یکی‌از روزهای اول فروردین در روستای مزردشت از توابع تنکابن از استان مازندران به دنیا آمدم. تحصیلات ابتدایی‌ام در همان روستا گذشت و برای دوره متوسطه به بخش مجاور روستا ـ در خرم‌آباد تنکابن ـ می‌رفتم و شبانه در رشته ادبی درس می‌خواندم و روزها را در یک مغازه خرازی کار می‌کردم.
سال ششم متوسطه مردود شدم.
آمدم به تهران در یک بیمارستان مشغول به کار شدم و به‌طور متفرقه در امتحان نهایی ششم شرکت کردم و قبول شدم.
بعد به شهر خودمان برگشتم، و روانه سربازی شدم.
بعد از سربازی در رشته هنر تربیت‌معلم پذیرفته شدم و باز برگشتم به تهران.
همین سال‌ها بود که با شاعران حوزه اندیشه و هنر اسلامی، آشنا شدم و تقریباً بدون غیبت و با اشتیاق زیاد در جلسات حاضر می‌شدم.
بچه‌ها هم به پرت و پلاهایی من گوش می‌دادند و مرا تشویق می‌کردند.
شعر از سال‌های ۵۱ به‌سراغم آمد. شعر که نه، همین‌قدر می‌دانم چیزهایی می‌گفتم، که شاید فقط خودم می‌فهمیدم.
تا امروز چند بار تصمیم گرفته‌ام شعر را برای همیشه کنار بگذارم؛ امّا این تصمیم زیاد دوام نیافته و بعد از مدتی دوباره تنها شاید یک تصویر، که دقیقاً زمینه حسی قوی داشته، مرا دوباره به این میدان آورده.»
سلمان قنبر هراتی، متخلص به آذرپاد یکم فروردین‌ماه سال ١٣٣٨ در مزردشت تنکابن متولد شد. از آثار او می‌توان به «از آسمان سبز»، «دری به خانه خورشید»، «از این ستاره تا آن ستاره» و ... اشاره کرد. سلمان هراتی پس از آن‌که به سرعت شعر را شناخت، با خلق آثاری برای کودکان، نوجوانان و بزرگسالان در نهم آبان‌ماه ۱۳۶۵ از دنیا رفت.
پی‌نوشت: به گفته ضیاءالدین شفیعی، صدا و تصویر از آرشیو شخصی اوست.
انتهای پیام
نظرات