به گزارش ایسنا، رامتین شهبازی نویسنده، مترجم، پژوهشگر و استاد دانشگاه از یاران و همراهان قدیمی انجمن سینمای جوانان ایران است. وی سال‌ها به عنوان عضو هیات انتخاب و داوری، منتقد، پژوهشگر و مدرس در کارگاه‌ها و نشست‌های جشنواره فیلم کوتاه تهران حضور داشته و تجارب ارزنده خود را با فیلمسازان جوان این رویداد در میان گذاشته است.

وی همزمان با برگزاری چهلمین دوره جشنواره و به بهانه چهل سالگی این رویداد خاطراتش را از همراهی با سینماگران باانگیزه و مشتاق فیلم کوتاه مرور کرده است. شهرام مکری را یکی از فیلمسازان برجسته‌ای می‌داند که راه خود را از سینمای جوان به سینمای جهان باز کرد و اعتبار و افتخار آفرینی داشت. شهبازی مهم‌ترین فرصت جشنواره تهران را برای فیلم کوتاه در ایجاد امکان دیده شدن آثار می‌داند و آشنایی با تازه ترین تولیدات سینمای کوتاه را در انتخاب مضامین و فرم هایی برای فیلم های بعدی‌ آن‌ها پیشنهاد دهنده می‌داند. 

از جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران چه خاطره‌ای در ذهنتان برجسته به یاد دارید؟
خاطرات زیادی از این رویداد به ثبت رسیده است؛ اما یادم است یک سال داور این رویداد بودم و کارگردان یکی از فیلم ها که در نهایت جایزه مردمی جشنواره را نیز دریافت کرد، دلگیر بود از این که چرا فقط این جایزه را گرفته است و وقتی روی سن حاضر شد سعی کرد این دلخوری را به نوعی به ما بفهماند. برای من حرکت او جالب بود و به نظرم این تمرینی بود برای اینکه بتواند فیلم بلند خوبی بسازد و همینطور هم شد. 
 

آیا واقعا وقتی گاهی حرف از سلیقه در داوری و انتخاب آثار جشنواره‌ها مطرح می‌شود، صحت دارد؟
به هر حال هر انتخاب و داوری تابع یکسری از سیاست گذاری هاست که مخصوص جشنواره فیلم کوتاه تهران هم نیست. در بسیاری از امور اجرایی هر جشنواره نیز این سیاست ها حاکم و وابسته به متولیان جشنواره است. در ارتباط با جشنواره تهران انجمن سینمای جوانان ایران به عنوان یک نهاد دولتی متولی امور است. حال بر اساس این سیاست گذاری‌های آن اعضای هیات انتخاب و داوری انتخاب و دعوت به همکاری می‌شوند اما دست کم در تجربه هیچ وقت در دورانی که با انجمن و جشنواره فیلم کوتاه تهران و در دوره های مختلف مدیریتی این نهاد به عنوان داور یا عضو هیات انتخاب همکاری داشتم ندیدم که از ما بخواهند یک فیلم را انتخاب یا برگزیده کنیم.
 

عنوان جشنواره چقدر تلقی درستی نسبت به این جنس رویدادهای سینمایی است؟
به نظرم ابتدا ما باید واژه جشن را تعریف کنیم. مثلا باید بدانیم در یکسال اخیر چه تولیداتی در این عرصه داشته‌ایم و مسیر سینمای کوتاه در سال‌های اخیر چطور پیش رفته است؟ به نظرم افزایش کمی و تعداد تولیدات فیلم کوتاه در ایران باعث شده است دست کم در منطقه سینمای کم نظیری در این حوزه داشته باشیم. همچنین مباحثی علمی در فیلم کوتاه ما در جریان است که شاید تنها در کشورهای پیشرفته دنیا وجود داشته باشد. خروجی همه این‌ها بر این که جشنواره تهران را چگونه ارزیابی کنیم، تاثیر دارد. 
تاثیر برگزاری ۴۰ دوره جشنواره فیلم کوتاه تهران بر شرکت کنندگانش تا به حال چه بوده است؟
این رویداد همچنان مهم ترین عرصه دیده شدن سینمای کوتاه است. با این که جشنواره‌های اقماری زیادی نظیر سایه و نهال و... وجود دارد، همچنان جشنواره فیلم کوتاه تهران به دلیل جامعیت و سیاست‌گذاری کلان خود اهمیت فوق العاده‌ای دارد. این کلان نگری باعث می‌شود تا فیلمسازان جوان پیدا و استعدادها کشف شوند. بسیاری از فیلمسازان سینمای بلند ما کارشان را از فیلم کوتاه شروع کرده‌اند و همچنان نیز در این عرصه فعال هستند اما این فرصت در جشنواره فیلم فجر به این شکل وجود ندارد. چراکه اساسا یک فیلم ممکن است در جشنواره فجر شرکت نکند اما بعد از آن اکران شود و اتفاقا در گیشه بفروشد اما فیلم کوتاه به جز جشنواره بستر دیگری برای دیده شدن ندارد. 
وقتی مرور می‌کند چه فیلمسازی را به واسطه حضور مستمر در جشنواره و موفقیت‌های متعدد در این رویداد به یاد می آورید؟
اسامی شان زیاد است اما شهرام مکری یکی از فیلمسازانی است که اسمش به واسطه فیلم‌هایی که در انجمن ساخت و با هوش و ذکاوت و دانش خود به تدریج به جشنواره‌های جهانی راه یافت و موفقیت‌های درخشانی کسب کرد. این مصادیق باز هم هستند. بنابراین جشنواره فیلم کوتاه تهران تاثیرگذار است و بچه‌ها باید این جشنواره را در هر شرایطی حفظ کنند چراکه یک سکوی پرش مهم است و این دورهم جمع شدن‌ها و بازخوردهای داخلی نسبت به جشنواره اهمیت زیادی دارد. فیلمسازان باید در آن شرکت کنند و خود را در معرض آزمون و خطا قرار دهند و قطعا این در آینده کاری‌شان تاثیرگذار است.

در ارتباط با کارگردانانی که از جشنواره فیلم کوتاه تهران شروع کرده‌اند، چه اسامی خاطرتان هست؟
باز هم سینماگران زیادی را می‌توان مثال زد. اصغر فرهادی، محمد شیروانی، امیرشهاب رضویان و در میان نسل جدیدتر محمد کارت، سعید روستایی و... همگی یا از انجمن سینمای جوانان ایران یا از جشنواره فیلم کوتاه تهران کارشان را شروع کرده اند. حتی کیانوش عیاری، زنده یاد یدالله صمدی، فریدون جیرانی و... روزی همگی از جریان سینمای آزاد کار خود را شروع کردند.همچنین آیدا پناهنده فیلمسازی است که من اساسا به واسطه فیلم‌های کوتاهش با او آشنا شدم. مهدی کرم پور را نیز از طریق جشنواره تهران شناختم. 
اهمیت جشنواره فیلم کوتاه تهران در چیست؟
دیده شدن فیلم‌ها مهم‌ترین نکته آن است. همچنین در وهله اول این که فیلمسازان آثار یکدیگر را می‌بینند و با موضوعات روز آشنا می‌شوند خیلی مهم است. من در مقام یک استاد دانشگاه اولین مشاوره ام به دانشجویی که می‌خواهد پایان نامه بنویسد این است که پایان نامه‌های قبلی را بخواند. در جشنواره هم مشابه این اتفاق می‌افتد، تماشای آثار همدیگر برای رسیدن به موضوع فیلم مان خیلی مهم است. وقتی می‌بینیم تضارب آرا در موضوعات رخ می‌دهد و حتی به فرم‌هایی که فیلمسازان از آن‌ها بهره می برند، دقت کنیم ممکن است به تلفیق دو یا چند فرم برسیم که می‌تواند فرم جدیدی را ارائه و پیشرفت‌های تکنیکی را نیز آشکار کند. همچنین می‌توانیم بدانیم دیگران چه کرده‌اند و ما کجای این عرصه ایستاده‌ایم. همچنین وقتی در اکران جشنواره با تماشای دسته جمعی فیلم‌مان مواجه می‌شویم واکنش مخاطب را بدون واسطه نسبت به اثر خود دریافت می‌کنیم. 
چهلمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران به دبیری مهدی آذرپندار ۲۷ مهر تا ۲ آبان ۱۴۰۲ برگزار می‌شود.

انتهای پیام