به گزارش ایسنا، «دیه‌گو ولاسکز» در حوالی ۱۶۳۰ میلادی پرتره «اسب‌سواری ایزابل بوربن» را رونمایی کرد که ملکه را سوار بر اسب سفید در لباسی پر از جزئیات و درخشان نشان می‌دهد. این نقاشی چشم‌نواز بود، اما یک ایراد داشت: اندازه آن اشتباه بود. ولاسکز برای اصلاح آن چه کرد؟ او بوم‌های جانبی به چپ و راست بوم اضافه کرد و چشم‌انداز تپه‌ای را گسترش داد.

با این حال، این بوم‌های اضافه شده به شکلی متفاوت از بوم اصلی کهنه شدند.  بخش‌های از بوم تغییر رنگ دادند و این تغییر بیشتر توسط لایه‌ای از وارنیش که در قرن ۱۸ میلادی به آن اضافه شده بود، تشدید شد. همچنین، نقاشی گرد و غبار را نیز به خود جمع کرده بود.

اما اکنون این نقاشی در وضعیت متفاوتی قرار دارد. مرمتی که اخیرا توسط موزه «پرادو»‌ انجام شد، که این اثر را در اختیار دارد، عمق و رنگ‌های اصلی نقاشی را بازسازی کرده و اضافات جانبی به‌طور جدیدی با بوم اصلی ترکیب شده‌اند. این مرمت بخشی از پروژه‌ای است برای بازسازی آثار بخش اسب‌سواری «ولاسکز» آغاز شده است.

«ولاسکز» نقاشی «ملکه الیزابت فرانسه، سوار بر اسب» را به عنوان مجموعه‌ای از پرتره‌هایی خلق کرد که قرار بود سالن سلطنتی قصر «Buen Retiro» در مادرید نصب شود. این تالار بزرگ میزبان شب‌نشینی‌ها و نمایش‌ها بود. پرتره ایزابل قرار بود کنار پرتره همسرش فیلیپ چهارم و پسرشان شاهزاده بالتازار کارلوس آویزان شود. همه آن‌ها بر اسب سوار نشان داده شده‌اند.

در حدود سال ۱۷۶۲ میلادی و زمانی که پرتره‌ها به قصر سلطنتی مادرید منتقل شدند، آن‌ها بازسازی شدند؛ البته قبل از اینکه بازسازی‌های بیشتری انجام شود بخش‌های جدا به هم دوخته شدند و وارنیش اضافه شد.

در دور جدید بازسازی این نقاشی، این بار وارنیش و کثیفی از سطح نقاشی پاک شده است به‌طوری‌که رنگ‌های عمیق دوباره نمایان شده‌اند. رنگ‌ها اکنون شفافیت‌های غنی‌تری دارند.

«هایم آلفونسین»(Jaime Alfonsín) رئیس بنیاد Iberdrola اسپانیا گفت:‌ «این بازسازی ما را به اثر اصلی که توسط یکی از بزرگترین استادان نقاشی اسپانیا خلق شده است، می‌رساند و اثر را به ظاهر اصلی خود بازمی‌گرداند.»‌

«دیه‌گو ولاسکز» یکی از هنرمندان مهم اسپانیا و یکی از نقاشان برجسته «عصر طلایی اسپانیا»‌ بود. این هنرمند که متولد «‌سویل» بود از همان دوران کودکی استعداد هنری خود را نشان داد. در سال ۱۶۲۲ میلادی،‌ نقاش محبوب دربار پادشاه «فیلیپه چهارم» درگذشت و به «ولاسکز»‌ که در آن زمان به اسم و رسمی رسیده بود،‌ دستور داده شد که برای ورود به دربار اقدام کند و پرتره خلق کند. بعدها این هنرمند جوان در سال ۱۶۲۴ میلادی به مادرید نقل مکان کرد و به نقاش رسمی دربار تبدیل شد و نخستین سنگ‌بنای فعالیت طولانی خود به عنوان نقاش دودمان هابسبورگ و سایر افراد صاحب قدرت را بنا نهاد.

«ولاسکز» به‌رغم اینکه یکی از برجسته‌ترین چهره‌های جنبش باروک بود، سبک منحصربفردی را پیش گرفت که در ضربات رسای قلم‌مو، پالت رنگ محدود و نور زیبا ریشه داشت. او توانست واقعیت درونی و بیرونی بسیاری از موضوعات مختلف خود را به تصویر بکشد و ستایش هنردوستان را در سراسر اروپا به دست آورد. این هنرمند تاثیر پررنگی از خود بر تاریخ هنر به ویژه بر آثار هنری «ادوار مانه»، «پابلو پیکاسو»‌ و «سالوادور دالی» به جای گذاشت. «ندیمه‌ها»‌ که شاهکار او شناخته می‌شود به عنوان یکی از برترین تابلوهای نقاشی تاریخ محسوب می‌شود.  

از دیگر نقاشی‌های مشهور این هنرمند به «ندیمه‌ها»‌ می‌توان اشاره کرد که شاهزاده ۵ ساله را در پیراهنی سفید رنگ و به همراه ندیمه‌هایش به تصویر می‌کشد. در سمت راست نقاشی دو انسان کوتاه و یک سگ ماستیف دیده می‌شود. در سمت چپ نقاشی نیز «ولاسکز» را می‌بینیم که حین نقاشی کردن به مخاطب نگاه می‌کند. علاوه بر این در پس زمینه نقاشی افراد دیگری نیز به چشم می‌خورند. «ولاسکز»‌ در آینه‌ای که بر روی دیوار اتاق نصب شده است نیز پرتره پادشاه «فیلیپه چهارم» و ملکه را نقاشی کرده است. این اثر هنری به عنوان یکی از بزرگترین تابلو نقاشی «دیه‌گو ولاسکز» و جواهر موزه «دل پرادو» در اسپانیا شناخته می‌شود.

انتهای پیام