به گزارش ایسنا، مراسم رونمایی از آلبوم «شکوه ققنوس»، تازه‌ترین اثر شورش رعنایی، نوازنده و آهنگساز هفتم مهرماه در فرهنگسرای ارسباران با حضور جمعی از هنرمندان از جمله احمد میرمعصومی، افسانه رثایی، شهرام صارمی، علی ذاکری و دیگر هنرمندان برگزار شد.
در ابتدای این مراسم شورش رعنایی، خالق اثر، طی سخنانی گفت: یکی دو سال پیش به‌طور اتفاقی ایده‌ای موسیقایی به ذهنم رسید و پس از ضبط در استودیو، طی دو سه روز کل اثر شکل گرفت. روند خلق این اثر برای من تجربه‌ای جالب بود. البته ترجیح می‌دهم پیش از شنیدن اثر توضیحی ندهم؛ چراکه معتقدم هر مخاطب باید موسیقی را با احساس و خیال خودش بشنود و تفسیر کند. توضیح دادن از پیش، نگاه‌ها را یک‌دست می‌کند و این درست نیست. تنها به‌عنوان مقدمه می‌گویم که این اثر یک روایت کامل است؛ مانند اپیزودهایی که کنار هم یک داستان را می‌سازند. به همین دلیل تصمیم گرفتیم به‌جای پخش چند دقیقه و قطع آن با سخنرانی، کل اثر را یک‌جا ارائه کنیم تا مخاطب بتواند فضای احساسی آن را به‌طور کامل تجربه کند.
او ادامه داد: برای من سعادت بزرگی بود که سال گذشته با دوست و برادر نازنینم، استاد احمد میرمعصومی آشنا شدم. در این یک سال، آن‌قدر لطف، مهر و محبت ایشان شامل حال من شد که گویی ۴۰ سال است همدیگر را می‌شناسیم. واقعاً اگر حمایت‌های ایشان نبود، این اثر به این مرحله نمی‌رسید. ایشان نه‌تنها انتشار اثر را برعهده داشتند، بلکه در حوزه میکس و مسترینگ نیز کاری فراتر از انتظار انجام دادند؛ به‌گونه‌ای که به «آرت میکس» رسید، یعنی هنری در میکس که باید بابت آن بسیار سپاسگزار باشم.
این هنرمند درباره محتوای اثر توضیح داد: ناگزیر بودم دست به ساختارشکنی بزنم، چراکه درونی‌ترین نیازم چنین اقتضا می‌کرد. همان‌طور که می‌دانیم، داستان ققنوس، پرنده‌ای است که از خاکستر و آتش خود زاده می‌شود. برای من این اثر روایت زندگی خودم و بازتابی از داستان ایران است. باور دارم هر انسانی می‌تواند ققنوس وجود خودش باشد. اگر دوباره بخواهم این اثر را ضبط کنم، قطعاً به همین شکل درنمی‌آید؛ زیرا لحظه‌ای خاص بود که رخ داد و با همکاری احمد میرمعصومی به جایگاهی رسید که شنیدنی شود، آن هم با کیفیتی بالا. هر آنچه در این اثر می‌شنوید، بدون افکت و شگردهای مصنوعی ضبط شده است. حتی صدای آتش حاصل اجرای نزدیک به ۴۰ ساز کوبه‌ای است که روی هم نواخته‌ام تا آوایی شبیه آتش خلق شود.
در ادامه مراسم، یحیی رعنایی (نوازنده تنبور و پدر آهنگساز) گفت: بسیار خوشحالم که به بهانه آلبوم «شکوه ققنوس» دوستان عزیزم را دیدم. دیدار استادان و هنرمندان بزرگ در این روزها برای من بسیار ارزشمند است. هفته گذشته شورش با من تماس گرفت و گفت: «پدر، برنامه‌ای در ارسباران داریم.» پرسیدم: «چه برنامه‌ای؟» و او پاسخ داد: «رونمایی از آلبوم شکوه ققنوس.» همان‌جا تبریک گفتم و با عشق پذیرفتم. در حقیقت، آمدن من بیش از هر چیز به خاطر خود شورش است؛ چراکه این آلبوم حاصل دسترنج و ثمره استادانی است که از کودکی همراه او بوده‌اند. در این میان نمی‌توانم از استاد بزرگ، حسین علیزاده، یاد نکنم. دوست داشتم همین‌جا به نمایندگی از همه، دست ایشان را ببوسم.
احمد میرمعصومی (آهنگساز و تهیه‌کننده اثر) نیز گفت: همان‌طور که شنیدید، ققنوس اثری است در ژانری کاملاً روایی؛ اثری که زیست ملموس آهنگساز را به زیبایی بازتاب می‌دهد. یکی از ویژگی‌های بارز این اثر، شخصیت‌پردازی سازها و نقش ویژه هر یک در جریان روایت موسیقایی است. نکته دیگر بهره‌گیری بدیع از صداهای کمتر متعارف در مجموعه‌ی اجرایی است؛ صداهایی که زیبایی‌شان در بافت اثر به‌خوبی پرداخته شده و بخشی به توانمندی نوازنده و بخشی به فناوری مهندسی صدا مربوط است. در مجموع، «شکوه ققنوس» یک اثر روایی جذاب است. در زمینه میکس نیز تلاش کردیم در چهارچوب استانداردهای حرفه‌ای، صحنه‌پردازی‌های متعددی خلق کنیم و تصور می‌کنم در این زمینه موفق بودیم. در پایان، به استاد شورش رعنایی تبریک می‌گویم؛ جدای از توانمندی‌های ایشان، باید بگویم انسانی شریف و صادق‌اند و شایسته‌ی تقدیر نه فقط برای هنرشان بلکه برای شرافتشان.
هژیر مهرافروز (نوازنده تنبور و آهنگساز) نیز در وصف آلبوم گفت: به خانواده‌ی شورش جان بابت استواری در مسیر هنر تبریک می‌گویم. این اثر از نظر آهنگسازی بسیار ارزشمند و از ابتدا تا انتها حالتی رهایی‌گونه داشت. در زمینه میکس و مسترینگ نیز باید بگویم یکی از زیباترین میکس‌هایی بود که شاید در ۱۰ سال اخیر شنیده‌ام. امیدوارم این اثر به گوش همه برسد تا همگان از آن لذت ببرند.
همچنین محمد ذوالنوری (آهنگساز و نوازنده سه‌تار) گفت: من از کودکی تنبور نواخته‌ام و یکی از لذت‌های بزرگم شنیدن صدای پنجه‌ی استاد یحیی رعنایی بوده است. استاد افزون بر کسوت استادی، از اقوام من هستند. از شنیدن «شکوه ققنوس» بسیار لذت بردم؛ هنگام شنیدن، ققنوس را دیدم که از خاکستر خود برمی‌خیزد. در پایان اثر، به‌ویژه در اوج شکوه، احساس کردم در جشن تولدی دوباره حضور دارم. این تصویرسازی اصیل ایرانی در عین حال حال‌وهوایی مراقبه‌گونه داشت و موسیقی را به تجربه‌ای روحانی بدل کرد. از نظر آهنگسازی، هارمونی و پرداخت کلی، اثر بسیار زیبا و ارزشمند بود. شور و انرژی شورش رعنایی در نهاد کارهایش به‌خوبی نمایان است.
انتهای پیام
نظرات