به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، دانه‌های باستانی غبار که قدیمی‌تر از خود منظومه شمسی هستند، در نمونه‌هایی از سیارک "ریوگو"(Ryugu) که نزدیک به دو سال پیش توسط فضاپیمای ژاپنی "هایابوسا۲"(Hayabusa۲) به زمین آورده شد، یافت شده است.

وجود این ماده کهن در "ریوگو" تعجب آور نیست، زیرا دانه‌های باستانی مشابه قبلاً در چندین شهاب‌سنگ کندریت کربن‌دار یافت شده بود که قطعات غنی از کربن از سنگ‌های فضایی هستند که از سقوط در جو زمین و فرود بر روی سیاره ما جان سالم به در برده‌اند.

این ذرات باستانی که اکنون در نمونه‌های سیارک "ریوگو" یافت شده استف از "سیلیکون کاربید" ساخته شده‌اند که یک ترکیب شیمیایی است که به طور طبیعی در زمین وجود ندارد.

به گفته پژوهشگران این مطالعه جدید، انواع مختلفی از دانه‌های سیلیکون کاربید در این نمونه‌ها وجود دارد که با آنچه که دانشمندان امضای ایزوتوپی آنها می‌نامند و شامل تعداد نوترون‌های موجود در هسته سیلیکون و اتم‌های کربنی است که این ترکیب را تشکیل می‌دهند، متفاوت هستند.

پژوهشگران در نمونه‌های "ریوگو" انواع شناخته‌شده قبلی سیلیکون کاربید را شناسایی کردند، اما همچنین یک شکل بسیار نادر از سیلیکات نیز شناسایی شده است که به راحتی توسط فرآیندهای شیمیایی که در سیارک‌ها اتفاق می‌افتد، از بین می‌رود. پژوهشگران در بیانیه خود گفتند که این ماده در قطعه‌ای با تغییر شیمیایی کمتر یافت شد که احتمالاً آن را در برابر چنین فعالیت‌هایی محافظت می‌کرده است.

ماموریت ژاپنی "هایابوسا ۲" در ژوئیه ۲۰۱۹ بر روی سیارک "ریوگو"، سیارکی نزدیک به زمین که هر ۱۶ ماه یک بار به دور خورشید می‌چرخد، فرود آمد. این کاوشگر حدود یک پنجم اونس (۵ گرم) از غبار فضایی این سیارک را به زمین آورد که این نمونه از زمان تحویل آن به زمین در دسامبر ۲۰۲۰ تاکنون در آزمایشگاه‌های سراسر جهان مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.

در واقع، یک پژوهش جداگانه که در مجله Nature Astronomy منتشر شد، همچنین نمونه‌های "ریوگو" را تجزیه و تحلیل کرده است که دانشمندان آن تحقیق از نوع متفاوتی از آنالیز ایزوتوپی و همچنین تکنیکی به نام اسکن انتقال میکروسکوپی پرتوی ایکس استفاده کردند.

بر اساس این مطالعه که توسط آژانس اکتشافات هوافضای ژاپن که ماموریت "هایابوسا۲" را مدیریت می‌کند، انجام شده است، ترکیباتی در این مطالعه یافت شد که نمی‌توانند دمای بالای ۸۶ درجه فارنهایت (۳۰ درجه سانتیگراد) را تحمل کنند که این در کنار یافته‌های دیگر نشان می‌دهد که "ریوگو" در منظومه شمسی بیرونی شکل گرفته و به داخل آن مهاجرت کرده است.

هر دو مطالعه نمونه‌هایی از کارهایی هستند که بر اهمیت نمونه‌گیری از سیارک‌ها و آوردن آنها به زمین برای تجزیه و تحلیل تکیه دارند.

"لری نیتلر" دانشمند سیاره‌شناس از دانشگاه ایالتی آریزونا و یکی از نویسندگان مقاله اول می‌گوید: فرصت شناسایی و مطالعه این دانه‌ها در آزمایشگاه می‌تواند به ما کمک کند تا پدیده‌های اخترفیزیکی را که منظومه شمسی ما را شکل داده‌اند و همچنین سایر اجرام کیهانی را درک کنیم.

نتایج این مطالعه در مجله Astrophysical Journal Letters منتشر شده است.

انتهای پیام