به گزارش ایسنا، دنیل دیویس، کارشناس ارشد اولویت‌های دفاعی و نظامی پیشین ارتش آمریکا در مطلبی برای روزنامه گاردین نوشت: «در بحبوحه درخواست‌های واشنگتن و سئول برای افزایش گفت‌وگو با پیونگ‌یانگ، رهبر کره شمالی به افزایش فشار از طریق آزمایش‌های موشکی ادامه می‌دهد. فرصت‌های دیپلماتیک برای کاهش تنش در شبه جزیره باید دنبال شود. با این حال، صرف‌نظر از اینکه آیا مذاکرات منجر به پیشرفت شود یا خیر، وضعیت نسبت به امنیت ملی ایالات متحده یکسان خواهد ماند؛ آمریکا امن است و کره شمالی بازدارنده است.

یکشنبه گذشته، سونگ کیم، نماینده آمریکا در امور کره شمالی، از پیونگ‌یانگ خواست تا «تحریک‌ها و سایر فعالیت‌های بی‌ثبات‌کننده» را متوقف کند و «در گفتگو شرکت کند». رئیس جمهوری کره جنوبی هم روز دوشنبه گفت که تلاش‌های خود را برای ایجاد "نظم جدید برای صلح و رفاه در شبه جزیره کره از طریق گفتگو و دیپلماسی" مضاعف خواهد کرد. تا این لحظه، رهبری کره شمالی نسبت به این پیش درآمدها خونسرد بوده است. فهمیدن دلیل آن کار دشواری نیست.

در حالی که فرستاده آمریکا روز یکشنبه خواستار گفتگو شد، او همچنین یکی از اهداف دیرینه واشنگتن را تکرار کرد که مانع از هرگونه حرکت به سمت پیشرفت دیپلماتیک شده است. نماینده آمریکا اعلام کرد "هدف ما خلع سلاح اتمی کامل شبه جزیره کره است." با این حال، آنچه باید توضیح داده شود، نحوه تفسیر دولت بایدن از این بیانیه است.

دولت اوباما و در نهایت دولت ترامپ «خلع سلاح هسته‌ای کامل و قابل راستی‌آزمایی شبه جزیره کره» را به این معنا تعریف کردند که کره شمالی باید ابتدا از برنامه و تسلیحات هسته‌ای خود دست بکشد، قبل از اینکه آمریکا هرگونه لغو تحریم‌ها را بررسی کند؛ این یک شروع کاملا نشدنی برای پیونگ‌یانگ است.

تخمین زده می‌شود که کره شمالی حداقل ۶۰ کلاهک هسته‌ای قابل تحویل داشته باشد. کیم جونگ اون زرادخانه هسته‌ای خود را بهترین تضمین در برابر حمله نظامی آمریکا علیه کشور و رژیم خود می‌داند. بنابراین غیرمنطقی خواهد بود که از رهبر کره شمالی انتظار داشته باشیم که در ازای وعده‌های واشنگتن، تنها عامل بازدارنده استراتژیک خود را به میل خود تحویل دهد. این اتفاق نخواهد افتاد.

خبر خوب این است که امنیت ملی ایالات متحده بدون توجه به آنچه که به صورت دیپلماتیک در شبه جزیره اتفاق می‌افتد یا نمی‌افتد، تضمین می‌شود. به اصطلاح، جن هسته‌ای از بطری خارج شده است و ما هرگز نمی‌توانیم آن را سر جایش برگردانیم؛ کیم یک گزینه هسته‌ای معتبر دارد که عملاً ایالات متحده را از راه‌اندازی هرگونه جنگ انتخابی یا جنگ‌های به اصطلاح «پیشگیرانه» باز می‌دارد.

با این حال، به شیوه‌ای حتی قوی‌تر، ایالات متحده با برتری ۴۵۷۱ به ۶۰ کلاهک در سلاح‌های هسته‌ای، می‌تواند کیم جونگ اون را به طور نامحدود از استفاده از زرادخانه هسته‌ای خود در یک جنگ انتخابی علیه ما باز دارد. با این حال اقدامات زیادی وجود دارد که واشنگتن می‌تواند برای کاهش حتی احتمال تصادفات یا محاسبات اشتباهی که می‌تواند به طور ناخواسته منجر به درگیری نظامی بین ایالات متحده و کره شمالی شود، انجام دهد.

روز دوشنبه، نو کیو-دوک نماینده ارشد هسته‌ای کره جنوبی تلاش کرد تا جان تازه‌ای به ایده اعلام پایان رسمی به جنگ کره بین سال‌های ۱۹۵۰-۱۹۵۳ بدهد. او توضیح داد که چنین اقدامی -که از یک معاهده صلح متمایز است- می‌تواند "به عنوان دروازه‌ای برای گفتگوها برای دستیابی به خلع سلاح هسته‌ای کامل در شبه جزیره کره و ایجاد صلح دائمی" باشد.

اگر دولت بایدن از کتاب بازی شکست‌خورده تقریباً همه دولت‌های دیگر از اوایل دهه ۱۹۹۰ پیروی کند و خلع سلاح هسته‌ای کامل توسط کره شمالی را پیش نیاز پیشرفت بداند، بایدن هم مانند همه دولت‌های قبل از خودش کم می‌آورد.

اما اگر او در عوض خلع سلاح هسته‌ای را به عنوان یک آرزوی نهایی قرار دهد -همانطور که مون جائه-این کره جنوبی و کیم جونگ اون کره شمالی هر دو انجام داده‌اند- و در عوض یک رویکرد گام به گام را نشان دهد که در آن ما تعدادی گام‌های تدریجی کوچک هم وزن گام‌هایی که پیونگ‌یانگ انجام می‌دهد، برداریم، احتمال وقوع جنگ حتی تصادفی همچنان کاهش و چشم‌انداز صلح افزایش می‌یابد.

به عنوان مثال، ایالات متحده می‌تواند برای گام‌های اصلی کره شمالی، مانند توقف هسته‌ای، برچیدن تأسیسات اصلی تولید هسته‌ای و سایر امتیازات معنادار، لغو تحریم‌های محدود (و قابل برگشت) ارائه دهد. اما مهم است که اذعان کنیم که برای دریافت امتیازی بزرگ از کره شمالی، باید از نظر ذهنی آماده باشیم تا به آنها چیزی ارزشمند هم بدهیم. هیچ طرفی در ازای چیز بی‌اهمیت، هیچ چیز مهمی را از بین نخواهد برد.

هدف اصلی آمریکا در شبه جزیره کره اجتناب از جنگ غیرضروری و حفظ فرصت‌های اقتصادی برای کشورمان است. یک سیاست حداکثری که از پیونگ‌یانگ می‌خواهد قبل از اینکه آمریکا چیزی در ازای آن پیشنهاد دهد، خلع سلاح هسته‌ای شود، فضای مانور کمی برای دیپلماسی معنادار دارد. ایالات متحده در حال حاضر از قدرت نظامی برای بازدارندگی پیونگ‌یانگ به طور نامحدود برخوردار است. بنابراین، دولت باید هر کاری که لازم است در یک فرآیند دیپلماتیک گام به گام برای کاهش تنش‌ها و افزایش شانس صلح انجام دهد.»

انتهای پیام