به گزارش ایسنا، تیم‌ملی فوتبال ایران با هدایت برانکو ایوانکوویچ در جام جهانی ۲۰۰۶ امید زیادی برای صعود به مرحله حذفی جام جهانی آلمان داشت اما این جام با شکست ۳ بر یک مقابل مکزیک آغاز شد و دیگر هیچ چیز به خوبی پیش نرفت تا ایران در گروهش پس از آنگولا، چهارم شود.

آخرین بازی تیم ملی در جام جهانی ۲۰۰۶، مصاف تیم ملی مقابل آنگولا بود که حریف در ابتدا موفق شد از شاگردان برانکو ایوانکوویچ پیش بیفتد اما سهراب بختیاری‌زاده موفق شد بازی را به تساوی بکشاند تا تنها امتیاز تیم ملی در این مسابقات کسب شود.

رحمان رضایی، یکی مدافعان تیم ملی در جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان بود که پس از تساوی تیم ملی مقابل آنگولا، ضعف جسمانی را یکی از نقاط ضعف ملی‌پوشان در این مسابقات قلمداد کرد. او در این رابطه اظهار کرد: "از دقیقه ۶۰ به بعد توان بدنی بازیکنان تحلیل رفت و حتی در دو دیدار گذشته نیز زمانی که می‌خواستیم کار دفاعی بکنیم قدرت بدنی و توان راه رفتن نداشتیم و نتوانستیم از ضد حملات استفاده کنیم. امروز نیز با همین مشکل دست به گربیان بودیم. متاسفانه تیم ایران با تدارک خوبی به جام جهانی نیامد و حضور یک بدنساز صرف برای تیم ملی واجب بود که ما از آن بهره نبردیم. در حالی که این مساله در دنیا مرسوم است و در تمام تیم‌ها بدنساز بر طبق آمار وضعیت بدنی بازیکنان را مورد سنجش قرار می‌دهد."

انتهای پیام