به گزارش ایسنا به نقل از ان بی سی نیوز، هنری کیسینجر، وزیر امور خارجه اسبق آمریکا، که اکنون ۹۹ سال دارد نقشه خود را برای صلح بین اوکراین و روسیه در جریان مجمع جهانی اقتصاد در داووس ارائه کرد. کیسینجر که از سال ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۵ در زمان روسای جمهور ریچارد نیکسون و جرالد فورد وزیر امور خارجه بود، طی سخنانی از طریق ویدئو در اجلاس داووس، چشم انداز خود را برای پایان دادن به درگیری در اوکراین تشریح کرد. پنجاه سال پس از جایزه صلح نوبل بحث‌برانگیزش و نزدیک شدن به ۱۰۰ سالگی، او همچنان در تلاش است تا جهان را به جلو هدایت کند. او نقش مهمی در مذاکرات برای پایان دادن به جنگ ویتنام و همچنین سیاستِ قرار دادن چین در مقابل شوروی در دوران جنگ سرد داشت.

در گردهمایی سال گذشته داووس، در ماه مه، او از پایان فوری خصومت ها در اوکراین حمایت کرد تا مبادا روسیه "به اتحاد دائمی با چین سوق داده شود." با این حال، به دلیل گفتن اینکه مسکو می‌تواند کریمه را حفظ کند، در لیست دشمنان اوکراین قرار گرفت.

کیسینجر این بار با «تحسین» ولودیمیر زلنسکی، رهبر اوکراین و «رفتار قهرمانانه مردم اوکراین»، پیش از پیشنهاد اساساً همان توافق صلح سال گذشته، گفت: قبل از این جنگ، من با عضویت اوکراین در ناتو مخالف بودم، زیرا می‌ترسیدم که دقیقاً روندی را آغاز کند که ما دیده‌ایم. اکنون که این روند به این سطح رسیده است، ایده اوکراین بی طرف تحت این شرایط دیگر معنی ندارد. من معتقدم عضویت اوکراین در ناتو [یک] نتیجه مناسب خواهد بود.

از دیدگاه کیسینجر، راه جلوگیری از تشدید درگیری انجام دقیقاً همان کاری است که کی‌یف، ایالات متحده و متحدانش تاکنون انجام داده‌اند: درخواست عقب‌نشینی روسیه و در عین حال دادن کمک‌های نظامی و مالی به اوکراین و حفظ «تحریم‌ها و سایر فشارها».

این دیپلمات کارکشته گفت: در صورتی که روسیه شرایط لازم برای مشارکت در این فرآیندهای اروپایی را داشته باشد، باید راهی برای پیوستن مجددش به غرب باز باشد. باید به روسیه فرصت داده شود تا پس از هرگونه توافق صلح در اوکراین، روزی به رژیم بین‌المللی بپیوندد و گفت‌وگو با این کشور باید ادامه داشته باشد. ممکن است برای کشورهایی که در دوره جنگ سرد تحت فشار روسیه بوده‌اند، بسیار توخالی به نظر برسد. با این حال مهم است که از این تصور که درگیری «علیه خود روسیه» شده است، پرهیز کنیم، که ممکن است باعث شود روس‌ها هم «جاذبه تاریخی خود برای فرهنگ اروپا و هم ترس از سلطه اروپا» را دوباره مورد ارزیابی قرار دهند.

کیسینجر همچنین گفت که ائتلاف نظامی به رهبری ایالات متحده باید ضامن حل و فصل نهایی صلح «به هر شکلی که ناتو می تواند توسعه یابد» باشد.

او تاکید کرد: آمریکا باید به حمایت نظامی ادامه دهد و در صورت لزوم این حمایت را تا رسیدن به خط آتش بس ادامه دهد.

کیسینجر گفت: هر طرف باید خودش در نظر بگیرد که چگونه می‌تواند با در خطر قرار دادن بقای انسان ناشی از مخرب بودن تسلیحات، همراه با هوشیاری در استفاده از آنها مقابله کرد.

سخنرانی کیسینجر تنها چند روز پس از آن صورت می گیرد که رویترز فاش کرد که جایزه صلح نوبل او در سال ۱۹۷۳ حتی بیشتر از آنچه در ابتدا تصور می شد بحث برانگیز بود. او این جایزه را به همراه Le Duc Tho از ویتنام شمالی برای کارشان بر روی توافقنامه صلح پاریس که پارامترهای صلح بین ایالات متحده و ویتنام شمالی را پس از نزدیک به ۲۰ سال جنگ تعیین کرد، دریافت کرد. این توافقنامه نتوانست به جنگ پایان دهد و اطلاعات جدید منتشر شده در مورد نامزدی کیسینجر و تو که در سال ۱۹۹۰ درگذشت، نشان می دهد که کمیته می دانست بعید است که این توافق بتواند جنگ را متوقف کند. درگیری دو سال بعد در سال ۱۹۷۵ هنگامی که ایالات متحده به طرز آشفته‌ای از سایگون خارج شد پایان یافت. تو به دلیل ادامه جنگ از پذیرش جایزه امتناع کرد، کیسینجر بارها سعی کرد آن را پس دهد. به هر حال این جایزه و مشارکت او در سیاست خارجی ایالات متحده در قبال جنگ ویتنام مدتهاست که لکه ننگی در رزومه طولانی او بوده است.

انتهای پیام