به گزارش ایسنا، این مسئله چتر هسته‌ای به مدت هفت دهه به اروپای غربی اجازه داد تا به جای توسعه قابلیت‌های هسته‌ای پرهزینه، بر بازسازی ویرانه‌های ناشی از ۲ جنگ جهانی قرن بیستم تمرکز کند. در این میان، تنها فرانسه و بریتانیا زرادخانه‌های ملی را توسعه دادند که اندازه آنها در مقایسه با آنهایی که توسط ابرقدرت‌های جنگ سرد کنترل می‌شد، بسیار کوچک‌تر بودند.
نشریه پالتیکو در گزارشی می‌نویسد: «اما محاسبات هسته‌ای در اروپا دستخوش تغییر و تحولاتی شده است؛ یکی مسئله مربوط به خارج از ناتو و دیگری مسئله داخلی.»
این رسانه آمریکایی درخصوص اولین موردی که عنوان کرده، می‌نویسد: «جنگ روسیه-اوکراین نشان داد که مسکو نسبت به گسترش قلمرو خود مشتاق است. طی سه سال اخیر، روسیه درگیر فعالیت‌های هسته‌ای خاصی شده و در چند ماه اخیر رئیس‌جمهور این کشور رزمایش‌های نظامی مشترکی را با بلاروس انجام داده است. آنها در این رزمایش به استفاده از تسلیحات هسته‌ای تاکتیکی اشاره داشته‌اند که این مسئله تنش را در اروپا به‌خصوص کشورهایی که با اوکراین و روسیه مرز مشترک دارند، افزایش داده است.»
پالتیکو در ادامه با اشاره به عامل دوم می‌نویسد: «دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق آمریکا پس از پیروزی در انتخابات ۲۰۱۶ موضع ایالات متحده را در قبال ناتو تغییر داد و رویکرد مبادله‌گرایانه‌ای را اتخاذ کرد و گفت که آمریکا شاید به کمک آن کشورهایی بشتابد که سهم مناسبی از بودجه دفاعی خود را پرداخت می‌کنند. او هم‌چنین در فوریه ۲۰۲۴ در جریان گردهمایی انتخاباتی‌اش در کارولینای جنوبی صراحتا گفت که اگر سهم مالی برخی اعضای ناتو کامل پرداخت نشده باشد، او از اعضای این ائتلاف نظامی در برابر حمله احتمالی روسیه در آینده محافظت نخواهد کرد.»
این نشریه با استناد به این ۲ مورد تاکید می‌کند: «به احتمال قوی ترامپ در انتخابات ۲۰۲۴ پیروز خواهد شد، بدین ترتیب مقامات اروپایی با اکراه و بی‌سروصدا شروع به گفت‌وگو و رایزنی درباره این مسئله کرده‌اند که آیا اروپا باید اقدامی غیرقابل تصور انجام دهد؟»
به نوشته این نشریه آمریکایی، این اقدام مذکور به «ایجاد یک معماری امنیتی از جمله برای بازدارندگی هسته‌ای که چندان وابسته به ایالات متحده نیست» مربوط می‌شود.
پالتیکو تاکید می‌کند: «این گفت‌وگوها اکثرا پشت درهای بسته توسط وزرا و کارشناسان برگزار شده است و عمدتا مذاکرات دوجانبه بوده و در نهادهای اتحادیه اروپا یا ناتو برگزار نشده‌اند و هنوز به مشارکت‌های دیپلماتیک سطح بالاتر نرسیده است.»
«کامیل گراند» دستیار سابق دبیرکل ناتو که اکنون یکی از اعضای برجسته شورای روابط خارجی اروپا است، می‌گوید: «این مذاکرات بااحتیاط و بی‌سروصدا پیش می‌رود تا از تضعیف بازدارندگی آمریکا جلوگیری کرده و یا وانمود کند که اروپا همان قدرت هسته‌ای مشابه آمریکا را دارد. اما این مسئله پیامدهایی به همراه دارد که سوالاتی را برای بریتانیا، ایالات متحده و کشورهای اروپایی که تسلیحات هسته‌ای آمریکایی در آنجا مستقر هستند، ایجاد می‌کند.»
انتهای پیام
نظرات