به گزارش ایسنا، نیروهای ارتش اشغالگر صهیونیستی در میان وضعیت انسانی فاجعه‌بار ناشی از محاصره و آوارگی بیش از ۹۵ درصد مردم غزه، برای چهارصد و پنجاهمین روز متوالی به ارتکاب جنایت نسل‌کشی در این باریکه با انجام ده‌ها حمله هوایی، بمباران توپخانه‌ای و ارتکاب قتل‌عام‌ها علیه غیرنظامیان ادامه می‌دهند.
روزنامه «نیویورک تایمز» با نگاهی عمیق‌تر به زندگی ساکنان غزه، وضعیت سخت و دشوار آنها را در میان حملات بی‌امان رژیم صهیونیستی برجسته می‌کند.
«فادیا ناصر» زن بیوه‌ای که در شهر «دیر البلح» واقع در مرکز نوار غزه پناه گرفته است، در رابطه با کمبود غذا می‌گوید: «من فقط یک ساندویچ کوچکی از سبزیجات برای صبحانه و یک گوجه فرنگی را در ناهار که با دخترم تقسیم کردیم، خورده‌ام.»
«لولو» مردی که در جنوب غزه در چادری زندگی می‌کند و زمانی یک کافی‌شاپ کوچک را در شهر غزه اداره می‌کرد، در توصیف آنچه به او می‌گذرد، می‌گوید: «من مشکل کلیه دارم اما دسترسی به آب آشامیدنی میسر نیست و دکترها تاکید می‌کنند که باید آب بنوشم تا از بدتر شدن این بیماری جلوگیری کنم.»
«علا معین» از شهر «بیت لاهیا» واقع در شمال غزه ضمن اشاره به ترس ناشی از حملات مداوم هوایی رژیم صهیونیستی، می‌گوید: «فکر نمی‌کنم انتخابی داشته باشم. من روزها را در داروخانه‌ها دائما دنبال پماد سوختگی و قرص‌های مسکن برای برادرزاده ۹ ساله‌ام می‌گردم که پایش در اثر حملات هوایی اسرائیل شکسته، سوخته و آسیب دیده است.»
روزنامه نیویورک تایمز می‌افزاید: «درحالی‌که میانجی‌گران برای ایجاد توافق آتش‌بس میان اسرائیل و حماس تلاش می‌کنند، سازمان‌های حقوق بشری و فلسطینیان می‌گویند که وضعیت انسانی بدتر و سخت‌تر می‌شود.»
غذا
«یاسر شعبان» کارمند دولتی ۵۸ ساله که به همراه ۶ نفر در چادری در شهر غزه زندگی می‌کند و به کمک‌های محدود سازمان‌ها نیازمند است، می‌گوید: «من دنبال غذای خوشمزه، گران و سالم نیستم. هدفم صرفا برطرف کردن گرسنگی است.»
«جورجیوس پتروپولوس» یکی از مقامات ارشد سازمان ملل مستقر در شهر جنوبی رفح، بیان کرد: «حتی زمانی که مقامات اسرائیلی اجازه ورود محموله‌های کمک‌های بشردوستانه را می‌دهند، گاها تحویل قطعات حیاتی، مانند سوخت مورد نیاز برای راه‌اندازی ژنراتورها در بیمارستان‌ها و پناهگاه‌ها را از بین می‌برند. اسرائیل می‌گوید که سوخت نمی‌تواند به مناطقی که شبه‌نظامیان در آن فعال هستند، ارسال شود.»
وی افزود: «چنین به نظر می‌رسد که سیستم کمک‌رسانی، سلاح‌سازی شده و اسرائیل از آن به عنوان سلاحی علیه غزه استفاده می‌کند. شما هر روز به عنوان یک امدادگر در غزه با تصمیمات وحشتناکی مواجه می‌شوید؛ آیا باید اجازه دهم که مردم به دلیل گرسنگی تلف شوند یا به دلیل وجود سرما؟!»
سازمان عفو بین‌الملل اخیرا در گزارشی اعلام کرد که فلسطینیان به «سوءتغذیه، گرسنگی و بیماری» دچار شده‌اند و در معرض «مرگ تدریجی» قرار گرفته‌اند.
آب آشامیدنی
روزنامه نیویورک تایمز درخصوص کمبود آب در غزه می‌نویسد: «خطوط انتقال لوله آب در آغاز جنگ بر اثر بمباران قطع شده و آسیب دیده‌اند و تنها یک ماه بعد تا حدودی بازگشایی شدند. محدودیت‌های اسرائیل در واردات سوخت عملا فعالیت‌های نمک‌زدایی را متوقف کرده است. همچنین زیرساخت‌های آب و فاضلاب آسیب زیادی دیده است. اسرائیل همچنین از واردات تجهیزات و مواد شیمیایی مانند کلر که برای تصفیه آب مورد نیاز است جلوگیری کرده و می‌گوید که این اقلام در معرض خطر استفاده حماس هستند.»
«لولو» کافه‌دار سابقی که پیشتر در این گزارش از او یاد شد، در رابطه با این مشکل می‌گوید: «آب کیفیت لازم را ندارد و نه تنها بوی نامطبوع آن حس می‌شود، بلکه پر از زباله است.»
«علا معین» نیز که اکثر اعضای خانواده‌اش را در حملات اکتبر رژیم صهیونیستی از دست داده، در رابطه با مشکل کمبود آب آشامیدنی می‌گوید: «من هر روز ۲ ساعت را در صف‌ها برای خرید یک گالون آب آشامیدنی به قیمت بیش از ۵ دلار در شمال غزه به‌انتظار می‌ایستم.»
دارو
نیویورک تایمز در قسمت پایانی این گزارش ضمن اشاره به مسئله دارو در غزه، می‌نویسد: «بیمارستان‌ها و مراکز بهداشتی کمی در غزه به‌طور مناسب فعالیت می‌کنند. ارتش اسرائیل، بیماران و کارکنان بیمارستان‌ها در شمال غزه را مجبور کرده تا کار و وظیفه خود را رها کنند.»
«علا معین» از ترس خود در این خصوص چنین می‌گوید: «من از مریض شدن می‌ترسم زیرا رفتن به بیمارستان ممکن نیست. بیمارستان‌ها تمیز نیستند و اکثر ملزومات اولیه وجود ندارند. بیش از یک سال از کشتار دسته‌جمعی، گرسنگی، آوارگی و بدبختی می‌گذرد و ظاهرا هیچکسی به آن اهمیت نمی‌دهد.»
انتهای پیام
نظرات