به گزارش ایسنا، «سیستم ممانعت از ورود کشتی‌های نیروی دریایی» آمریکا یا به اختصار «نمسیس» یک پرتابگر موشک ضد ناو است که بر روی یک کامیون کنترل از راه دور نصب شده و در جزیره «باتان» واقع در ۱۲۰ مایلی جنوب تایوان واقع است.

به نوشته روزنامه وال استریت ژورنال، برای تفنگداران دریایی آمریکایی، استقرار نمسیس که با پرواز یک هواپیمای ترابری سی-۱۳۰ نیروی هوایی آمریکا به جزیره باتان انجام شد، آزمایشی کلیدی در نوسازی پرمخاطره با هدف آماده‌سازی نیروی واکنش سریع ارتش برای جنگ با چین در برخی از استراتژیکترین و البته پرتنش‌ترین آبراه‌های جهان محسوب می‌شود.

دورنمای یک درگیری مسلحانه با چین خواه درباره تایوان باشد یا آبراه مناقشه برانگیز دریای چین جنوبی، برای آمریکا به منزله یک بازگشت است. از آنجا که نیروهای آمریکایی در چند سال گذشته درگیر جنگ‌های عراق و افغاستان بودند، چین بزرگترین نیروی دریایی و یک زرادخانه بزرگ موشکی را برای خود ساخته تا منطقه پاسیفیک را برای دشمنانش به باتلاقی تبدیل کند.

موشک نمسیس برای از بین بردن این برتری طراحی شده است. این موشک از مناطق طبیعی مانند جزیره دورافتاده باتان برای افزایش هزینه دسترسی ناوهای چینی استفاده می‌کند. موشک‌های تهاجمی دریایی ساخت نروژ که پرتابگر نمسیس شلیک می‌کند، در ابتدا برای پرتاب از کشتی‌ها ساخته شده بودند و می‌توانند کشتی‌ها را در فاصله حدود ۱۱۵ مایلی غرق، از سطح آب عبور کنند و مسیر خود را برای دنبال کردن و اصابت به یک هدف متحرک تنظیم کنند.

تفنگداران دریایی آمریکا با پرتابگر نمسیس اکنون می‌توانند این موشک‌های با دقت بالا را از زمین از جمله جزایر کوهستانی و دورافتاده‌ای چون باتان پرتاب کنند؛ جایی که این پرتابگرها را می‌شود به راحتی مخفی کرد. همچنین خودروهایی که این پرتابگرها را حمل می‌کنند خودران هستند و اپراتورهای در فواصل دورتر و در دو خودروی پشتیبانی در خارج از منطقه درگیری حضور دارند.

سرهنگ «جان لیهان» فرماندهی تفنگداران دریایی آمریکا مستقر در هاوایی که این سیستم را ماه گذشتنه میلادی در باتان مستقر کرد، گفت: «حضور نمسیس در جزایر استراتژیک اقیانوس آرام، تصمیم‌گیری را برای دشمنان پیچیده می‌کند، چرا که آنها باید تهدیدی را بسنجند که این سیستم ضد ناو برای هر شناوری که ممکن است در فاصله قابل هدف قرار گیرد، ایجاد می‌کند.»

این فرمانده نظامی آمریکایی همچنین ادامه داد،‌ ظرفیت‌های ضد ناو نمسیس به آن در مقابل سایر سیستم‌های موشکی مستقر در زمین مانند هیمارس برتری می‌دهد که در جنگ اوکراین به کار برده شد اما نمی‌تواند اهداف متحرک در دریا را هدف قرار دهد.

یکی از مقام‌های سابق دفاعی فیلیپین حضور نمسیس در جزایر واقع در پاسیفیک غربی را به بازی «گل یا پوچ» تشبیه کرد و افزود: «شما طرف دیگر را مجبور می‌کنید که حدس بزند و این، بلاتکلیفی ایجاد می‌کند و به ایجاد نوعی تاثیر بازدارنده منجر می‌شود.»

فیلیپین به عنوان قدیمی‌ترین متحد آمریکا در آسیا بخش کلیدی در این اقدام جدید واشنگتن محسوب می‌شود. دولت فردیناند مارکوس جونیور، رئیس جمهور این کشور آسیایی به ارتش آمریکا اجازه دسترسی به پایگاه‌های بیشتر را داد که می‌تواند در آنها، تاسیسات خود را بسازد، تجهیزات را از قبل مستقر و ناوها و جنگنده‌ها را تعمیر کند.

از آنجا که آمریکا هیچ نیروی دائمی مستقر در فیلیپین ندارد، باید با هواپیماهای ترابری، جنگنده‌ها و تسلیحات را با تهدید آتش دشمن، به جزایر صعب العبور و کوچک منتقل کند.

رزمایش‌های گسترده به این معنی است که برخی از نیروهای آمریکایی اکنون در بیشتر سال به صورت چرخشی در پایگاه‌های فیلیپین حضور دارند. این امر نه تنها هماهنگی با نیروهای مسلح فیلیپین را بهبود می‌بخشد، بلکه به تفنگداران دریایی و خلبانان نیروی هوایی نیز اجازه می‌دهد تا با توپوگرافی صحنه اقیانوس آرام بیشتر آشنا شوند. در پروازهای تمرینی و ماموریت‌های شناسایی، آنها کوه‌ها و سایر ویژگی‌هایی را که می‌توانند به عنوان پوشش عمل کنند، مورد بررسی قرار می‌دهند.

انتهای پیام