نخستین قدم‌ها پر از شور و هیجان‌اند؛ شور رسیدن به مقصد و هیجان لمس نزدیک‌ترین نقطه به بارگاه امام مهربان؛ اما به‌ زودی این گام‌ها رنگ معنویت و حضور قلب می‌گیرند و تبدیل به نردبانی می‌شوند برای بالا رفتن از پله‌های بندگی و توسل.

در ابتدای راه، جمعیت زائران اغلب پراکنده و آمیخته با آرامش است. کودکان و سالمندان، نوجوانان و جوانان، مردان و زنان از اقوام و شهرهای مختلف گرد هم آمده‌اند تا همراه هم سفری معنوی را آغاز کنند. صدای قدم‌های هم‌قدمان، زمزمه دعا و ذکر «یا علی بن موسی الرضا» همچون آهنگی دلنشین در فضای مسیر می پیچید.

با گذشت زمان پاها خسته‌تر می‌شوند، اما دل‌ها سبک‌تر و پرامیدتر. اینجا هر گام یادآور لحظات بندگی و تسلیم است. در کنار جاده، ایستگاه‌های صلواتی برپا شده‌اند؛ مردمی با نیت خدمت، چای گرم و شربت خنک، آب و  هر آنچه که مرسوم است برای پذیرایی از زائران مهیا کرده‌اند. لبخندهای صمیمانه و کلمات دلگرم‌کننده این مهمان‌نوازی، روح خسته را تازه می‌کند.

در کنار مسیر گاه‌گاهی مجالس کوچک ذکر و دعا شکل می‌گیرد و حال معنوی جمع را ارتقا می‌دهد و دل‌ها را به نور ایمان روشن‌تر می‌کند. صحنه‌های همدلی و یاری‌رسانی به افرادی که توان حرکت ندارند، نشان‌دهنده جلوه‌های زیبای انسانیت است.

قدم‌زنان در دل جاده، پرتوهای خورشید چهره‌های خسته را می‌نوازد و گرما اندکی این مسیر را طولانی‌ می‌کند اما با هر گام بار سنگین جسم سبک‌تر می‌شود این خاصیت مسیر زیارت است.

در ساعات میانی روز این گرما غالب می‌شود و خستگی و تشنگی زائر را به سمت ایستگاه صلواتی هدایت می‌کند، پس از اندکی توقف و رفع تشنگی زائران با همان توکل، گام‌هایشان را محکم‌تر برمی‌دارند و با یاد و نام امام رضا (ع) دل به ساحل آرامش می‌سپارند.

شب‌های مسیر فرصتی استثنایی برای انس بیشتر با خدا است، مکان‌های استراحت ساده اما پر از مهر و صمیمیت برپا می‌شود. مراسم معنوی برپا می‌شود صدای ذکرها و مناجات‌ها در دل شب می‌پیچد.

در این مسیر جایی برای خستگی نیست؛ زیرا هر سختی با نیت خالصانه و اعتقاد راسخ به عبادتی شیرین تبدیل می‌شود. زائران پیاده، نه فقط در حال طی مسافت بلکه در حال طی کردن مسیر دل و جان خود به سوی معشوقند.

پایان مسیر زمانی است که حرم مطهر امام رضا (ع) در افق نمایان می‌شود. شور و شعف وصف‌ناپذیری فضای اطراف را فرا می‌گیرد. همه خستگی‌ها فراموش می‌شود و دلهره لحظه دیدار جای آن را می‌گیرد. زائران با گام‌هایی سبک‌تر و قلب‌هایی مالامال از عشق، به سوی در حرم گام برمی‌دارند.

وارد حرم که می‌شوند، فضای قدسی حرم، آرامشی بی‌کران را بر جانشان می‌نشاند. اینجا هر زائر، لحظه‌ای سکوت اختیار می‌کند، در خلوت دل با امام رضا (ع) راز و نیاز کرده و از او طلب شفاعت، آرامش و برکت می‌کند.

مسیر پیاده‌روی به مشهد، بیش از یک سفر جسمانی است؛ این راه سفری به عمق معنویت، جایی است که هر قدم یادآور بندگی و عشق بی‌پایان به اهل بیت (ع) است. این مسیر دریچه‌ای به سوی خودشناسی و تجدید ایمان است که سال‌ها در یاد و دل زائران باقی می‌ماند.

در ادامه همراه شدیم با تنی چند از زائران که از روایت دشواری‌ها و امیدها در مسیر می‌گویند.

مهدی افشار، از سبزوار که ۵ روز در راه بود، می‌گوید: این مسیر فقط برای روحم است، برای پیدا کردن صفا و آرامش. سختی ندارد و خستگی معنا ندارد.

یکی دیگر از زائران، خود را حاج موسی معرفی می‌کند و ضمن تبریک به نسل جدید زائران پیاده، ادامه می‌دهد: هر سال با عشق و ارادت به امام رضا (ع) به این سفر می‌آیم و خستگی‌ام هیچگاه مانع ادامه مسیر نشده است.

از اصفهان یکی دیگر از زائران بیان می‌کند: سه روز در راه بودم و عشق رسیدن به امام رضا (ع)، سختی مسیر را برایم آسان کرد. امکانات نسبت به گذشته بهتر شده، اما عشق به امام همچنان اصلی‌ترین محرک است.

یکی از جوانان اهوازی که در موکب اهوازی‌ها به زئران خدمت می‌کرد، می‌گوید: ما هدفمان خدمت به زائران حضرت شمس الشموس است؛ گرمای این روزها را حس که نمی‌کنم هیچ، محو گرمای همدلی این جمع معنوی هستم. خدمت حال خوشی دارد؛ اینکه هر صبح نان تازه می‌پختیم و غذا و چای آماده می‌کردیم تا زائران با دلگرمی به مسیر ادامه دهند. دیدن این جمعیت حس بسیار خوبی دارد.

همزمان با شروع فصل زیارت، زائران بر اهمیت وحدت و انسجام در جامعه اسلامی تأکید می‌کنند و این تأکید را می‌توان در حضور مردم رویداد پیاده‌روی اربعین بصورت جهانی و پیاده‌روی زائران در ایام شهادت امام رضا (ع) به وضوح دید. در همین راستا یکی از روحانیون که همراه کاروان پیاده به مشهد آمده است، بیان می‌کند: غدیر و ولایت، ستون‌های اسلام هستند و اگر این‌ها رعایت شود، مشکلات امروز امت اسلامی کمتر خواهد شد.

در نهایت گفت‌وگو با بخشی از جمعیت مردمی که از دیگر شهرها با پای پیاده به مشهد آمده‌اند و نزدیک حرم شده‌اند، تصویری از امید، خستگی‌ناپذیری و ارادت عمیق آن‌ها به امام رضا (ع) را می‌توان دید. این احساس امید هر سال هزاران نفر را به این جمعیت برای سفر اضافه می‌کند و تماشای آن‌ها در حال حاضر گواه بر این ارادت است.

انتهای پیام