ورزش‌های تقویت‌کننده عضلات مانند شنا سوئدی و وزنه‌برداری به فعالیت‌هایی اشاره دارد که به افزایش قدرت و استقامت عضلات کمک می‌کنند. این نوع ورزش‌ها، به‌طور خاص بر بهبود قدرت و استقامت تمرکز دارند و سازمان بهداشت جهانی توصیه کرده که کودکان و نوجوانان پنج تا ۱۷ ساله حداقل سه روز در هفته باید در این نوع ورزش‌ها شرکت کنند. شواهد نشان می‌دهد که ورزش‌های تقویت‌کننده عضلات می‌توانند به کاهش چاقی و بهبود سلامت جسمی و روانی کمک کنند و متخصصان بر اهمیت تشویق کودکان و نوجوانان به این ورزش‌ها تاکید دارند.

عملکرد تحصیلی که نشان‌دهنده موفقیت در اهداف آموزشی است، در جوامعی مانند چین بسیار اهمیت دارد. در این کشور، خانواده‌ها و مدارس به عملکرد تحصیلی بالا توجه زیادی دارند و این موفقیت به پیشرفت شخصی و فرصت‌های آینده مربوط می‌شود. همچنین، نتایج تحقیقات نشان داد که عملکرد تحصیلی در نوجوانی، ممکن است بر پیامدهای روانی-اجتماعی در آینده تاثیر بگذارد. در حالی که فعالیت بدنی، به‌ویژه ورزش‌های هوازی، تاثیر مثبتی بر عملکرد تحصیلی دارد، اما ورزش‌های تقویت‌کننده عضلات کمتر مورد توجه قرار گرفته‌اند.

وجود شکاف در تحقیقات، نیاز به بررسی نقش ورزش‌های تقویت‌کننده عضلات در بهبود عملکرد تحصیلی را موجب شده است. بنابراین، لازم است، تحقیقاتی انجام شود تا بررسی کند که آیا انواع مختلف فعالیت بدنی تاثیر متفاوتی بر عملکرد تحصیلی دارند یا خیر. با توجه به اینکه دانش‌آموزان و والدین آنان به فعالیت بدنی اهمیت می‌دهند، بررسی راهکارهایی برای افزایش فعالیت بدنی در مدارس ضروری است. البته نتایج تحقیقات نشان می‌دهند که ارتباط مثبتی بین فعالیت بدنی و عملکرد تحصیلی وجود دارد اما تمرکز بیشتر بر روی فعالیت‌های هوازی بوده است.

تا به‌حال شواهد محدودی درباره ارتباط ورزش‌های تقویت‌کننده عضلات و عملکرد تحصیلی ارائه شده و در حال حاضر، هیچ تحقیقی با نمونه‌گیری بزرگ درباره این ارتباط در کودکان و نوجوانان انجام نشده است. بررسی اثرات متفاوت ورزش‌های تقویت‌کننده عضلات بر عملکرد تحصیلی در موضوعات مختلف مانند زبان چینی و ریاضیات اهمیت بالایی دارد و هدف این تحقیق ارزیابی این ارتباط در سه موضوع اصلی چینی، ریاضی و انگلیسی در بین کودکان و نوجوانان چینی است.

تحقیق کنونی

یافته‌های این تحقیق که به بررسی رابطه بین ورزش‌های تقویت‌کننده عضلات و عملکرد تحصیلی در بین دانش‌آموزان سن مدرسه می‌پردازد، نشان می‌دهد، ورزش‌های تقویت‌کننده عضلات در روزهای بیشتر با عملکرد تحصیلی بالاتر در دروس کلیدی مرتبط است، اگرچه این ارتباط برای دانش‌آموزان دبیرستانی معنی‌دار نیست اما این یافته نشان می‌دهد، دانش‌آموزانی که بیشتر در ورزش‌های تقویت‌کننده عضلات شرکت می‌کنند، تمایل دارند، نتایج تحصیلی بهتری را گزارش دهند.

در حالی که تحقیقات موجود بیشتر بر فعالیت بدنی کلی متمرکز بوده‌اند، این تحقیق، تاثیر کمتر بررسی‌شده‌ ورزش‌های تقویت‌کننده عضلات را برجسته می‌کند و برخی شواهد حمایتی از تحقیقات دیگر در مورد تمرینات قدرتی ارائه می‌دهد. اگرچه میزان تاثیر ورزش‌های تقویت‌کننده عضلات، اندک است و شواهد از قطعیت پایینی برخوردار هستند، اما مزایای تحصیلی بالقوه‌ای را نشان می‌دهد. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که ارتباط معنی‌داری بین ورزش‌های تقویت‌کننده عضلات و عملکرد تحصیلی، حتی پس از در نظر گرفتن فعالیت بدنی متوسط تا شدید، وجود دارد.

جالب توجه است که نتایج این تحقیق نشان داد، ورزش‌های تقویت‌کننده عضلات در روزهای بیشتر همیشه به عملکرد تحصیلی بالاتر منجر نمی‌شود. به‌طور خاص، ورزش‌های تقویت‌کننده عضلات در روزهای بیشتر (پنج تا هفت روز) در مقایسه با چهار روز، احتمال بهبود کمتری را نشان داد. این نتیجه نشان می‌دهد که آستانه‌ای برای مشارکت وجود دارد که مزایای تحصیلی را به حداکثر می‌رساند. تحقیقات آینده باید سایر عوامل ورزش‌های تقویت‌کننده عضلات، مانند شدت را بررسی کنند تا درک عمیق‌تری از رابطه‌ این ورزش با عملکرد تحصیلی به‌دست آورند.

سایت ساینس دیرکت گزارش کرد، این تحقیق همچنین به مزایای عصبی-زیستی بالقوه‌ ورزش‌های تقویت‌کننده عضلات اشاره کرده است و نشان داد که بهبود در عملکرد مغز و مهارت‌های اجرایی می‌تواند از موفقیت تحصیلی پشتیبانی کند. با این حال، بر نیاز به تحقیقات بیشتری تاکید کرد تا چگونگی تاثیر ورزش‌های تقویت‌کننده عضلات به‌طور خاص بر نتایج تحصیلی، به‌ویژه در دانش‌آموزان دبیرستانی که برخی از نتایج غیرمنتظره بودند، روشن شود.

نتیجه‌گیری

این تحقیق، نقش مثبت ورزش‌های تقویت‌کننده عضلات را در افزایش عملکرد تحصیلی در موضوعات مختلف در کودکان و نوجوانان برجسته می‌کند، با این حال، با توجه به محدودیت‌های ذاتی تحقیق حاضر، تحقیقات آینده برای تایید یافته‌های تحقیق کنونی مورد نیاز است که به نوبه خود پایه شواهد قوی‌تری را برای سیاست‌گذاران و متخصصان فراهم می‌کند.

این پژوهش پیشنهاد کرد که والدین و معلمان باید نقش مهمی در تشویق کودکان و نوجوانان به مشارکت در ورزش‌های تقویت‌کننده عضلات ایفا کنند. همچنین نشان می‌دهد که متخصصان سلامت می‌توانند ورزش‌های تقویت‌کننده عضلات را در برنامه‌های فعالیت جسمانی در محیط‌های آموزشی و اجتماعی ادغام کنند. چنین ادغامی می‌تواند به‌طور بالقوه سلامت جسمی و پیامدهای مرتبط با عملکرد تحصیلی را افزایش دهد و با اهداف گسترده‌تر سلامت و آموزش همسو باشد.

انتهای پیام