به گزارش ایسنا، هنرمندان حتی در شدیدترین و غیرانسانی‌ترین شرایط نیز به خلق ادامه خواهند داد. این حقیقت بخشی از پیام و نیروی بینال غزه است؛ رویدادی که در حال حاضر تلاش می‌کند آثار ده‌ها هنرمند فلسطینی را در سراسر جهان به نمایش بگذارد.
سازمان‌دهندگان بینال که خواستند با نام «موزه ممنوعه» شناخته شوند، گفتند: «آنها هنرمند هستند، باید هنر بیافرینند. ما باید به هنرمندان کمک کنیم با مهارت‌هایشان روی پای خود بایستند. صرف این‌که شما هنرمندی در دل یک نسل‌کشی هستید به این معنا نیست که چیزی برای انجام دادن ندارید.»
به دلیل جنگ جاری، امکان برگزاری آن در خود غزه وجود ندارد و نمی‌توان آثار هنری را برای نمایش به کشورهای دیگر منتقل کرد. بنابراین برگزارکنندگان مجبور شده‌اند راه‌هایی برای نمایش آثار در قالب‌های «جابه‌جا شده» پیدا کنند.
به گفته لینزی هریس یکی از بنیان‌گذاران کمپانی «Recess» که برگزارکننده این نمایشگاه است: «بینال‌ها معمولاً رویدادهایی هستند که همه به یک مکان می‌روند تا جهان را تجربه کنند، اما اینجا برعکس است: این جهان است که یک مکان، یعنی غزه، را تجربه می‌کند.»
آثار بینال غزه پیش‌تر در شهرهایی مانند ادینبرو، والنسیا، لندن و پادوا نمایش داده شده و اکنون برنامه‌هایی برای نمایش آن در استانبول، آتن، سارایوو، برلین و تورنتو وجود دارد.
بسیاری از هنرمندان شرکت‌کننده با فقدان‌های ویرانگر روبه‌رو شده‌اند و به گفته برگزارکنندگان، حدود سه‌چهارم این هنرمندان شاهد نابودی کامل همه آثار قبلی خود بوده‌اند و مجبور شده‌اند در میانه جنگ از نو آغاز کنند.
مراد العصار، یکی از هنرمندان، گفت: «در طول جنگ، هنر برای من به وسیله بقا بدل شد. از طریق نقاشی توانستم درد و اضطرابم را رها کنم و ترس را به تصاویری تبدیل کنم که روایتگر زندگی ماست. این تجربه به من آموخت نقاشی فقط یک فضای زیبایی‌شناختی نیست، بلکه گواهی بر زندگی ما و ابزاری برای رساندن صدای ما به جهان است.»
تسنیم شتات، دیگر هنرمند، گفت خلق هنر برای او حیاتی بوده است: «من هنر را نوعی درمان روانی می‌بینم که به تو می‌آموزد چگونه با واقعیت وحشتناکی که در آن زندگی می‌کنیم کنار بیایی یا از آن بگریزی. هنر درد را کاهش نمی‌دهد، اما به تو یاد می‌دهد چگونه آن را به شیوه خودت به کار ببری.»
بینال هنری غزه اکنون در بروکلین در حال برگزاری است و تا ۲۰ دسامبر ادامه دارد.
انتهای پیام
نظرات