به گزارش ایسنا، «عبدالباری عطوان» تحلیلگر و روزنامه‌نگار مشهور جهان عرب روز چهارشنبه نوشت: در حالی‌که اسرائیل و حامیانش سفر اخیر و بسیار کوتاه «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا به منطقه را همچون جشن «پیروزی دیپلماتیک» و پایان جنگ غزه معرفی کردند ـ جنگی که در حقیقت با نسل‌کشی، محاصره و گرسنگی دادن دوساله به مردم غزه به پایان رسید ـ ایران با دو موضع روشن در برابر این نمایش سیاسی ایستاد.
عطوان در سرمقاله روزنامه رأی الیوم می‌نویسد: موضع نخست ایران، رد دعوتی بود که ترامپ در سخنرانی خود در کنست اسرائیل از ایران برای ازسرگیری مذاکرات با آمریکا مطرح کرد؛ دعوتی که با چند بار تشویق ایستاده نمایندگان اسرائیلی همراه شد. پاسخ ایران را «سید عباس عراقچی»، وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران چنین بیان کرد: «ما نمی‌توانیم با کسانی وارد گفت‌وگو شویم که به ملت ایران حمله کرده‌اند و همچنان ما را به تحریم‌های جدید تهدید می‌کنند.»
وی اشاره کرد: این سخنان همسو با موضع آیت‌الله خامنه‌ای، رهبر معظم جمهوری اسلامی ایران بود که گفته بودند: «شرایط آمریکا برای پایان تنش و گفت‌وگو، تحقیرآمیز و زیاده‌خواهانه است؛ از جمله خواسته توقف کامل غنی‌سازی اورانیوم و تحویل ۴۵۰ کیلوگرم اورانیوم غنی‌شده ایران. مشکل اصلی ما با واشنگتن این است که می‌خواهد ایران به ابزاری در خدمت آمریکا تبدیل شود و این هرگز پذیرفتنی نیست.»
عطوان به موضع دوم ایران اشاره کرد که شامل نپذیرفتن دعوت رسمی «عبدالفتاح السیسی»، رئیس‌جمهور مصر برای مشارکت در «نشست صلح» در شرم‌الشیخ بود؛ نشستی که به ریاست مشترک او و ترامپ و با حضور حدود ۲۰ کشور برگزار شد.
وی اضافه کرد: تهران با امتناع محترمانه از شرکت در این نشست، خواست از ملاقات یا گرفتن عکس در کنار رئیس جمهوری که دو رفتار خصمانه علیه ایران مرتکب شده بود، پرهیز کند. اقدام خصمانه نخست در ژوئن گذشته بود، وقتی ترامپ برای حمایت از حمله اسرائیل، بمب‌افکن‌های غول‌پیکر خود را برای هدف گرفتن تأسیسات هسته‌ای ایران اعزام کرد؛ اقدامی که شکست خورد و نتیجه‌ای معکوس داشت. اقدام دوم، درباره برجام بود که در نخستین دوره ریاست‌جمهوری‌اش به درخواست نتانیاهو با بازگرداندن تحریم‌ها، راهبرد فشار حداکثری را بازسازی کرد و هدفش تحریک مردم ایران به شورش و تغییر نظام بود ـ اقدامی که در واقع به انسجام بیشتر حاکمیت ایران انجامید و از نگاه تحلیلگران «هدیه‌ای غیرمترقبه» به رهبر انقلاب بود.
عطوان تاکید کرد: این دو تصمیم ایران ـ چه رد مذاکره و چه عدم شرکت در نشست شرم‌الشیخ ـ مواضعی قاطع و هوشمندانه بودند. زیرا نمی‌توان از طرف دولتی که به مردم ایران حمله کرده و خون شهدایش هنوز خشک نشده است، دعوت مذاکره را پذیرفت. نمی‌توان در برابر این دولت در نشستی شرکت کرد که بیشتر حاضرانش کشورهای عربی سازشگر با رژیم صهیونیستی بودند و هدف نشست نه پایان جنگ، بلکه آزادی همه زندانیان صهیونیستی بود تا جایزه صلح نوبل امسال یا سال بعد سهم ترامپ شود.
این تحلیلگر سرشناس جهان عرب افزود: این در حالی است که ترامپ تاکنون نه به راه‌حل دو دولتی اعتراف کرده و نه جنایات رژیم اسرائیل در غزه را محکوم کرده است. او نه‌تنها از تحقق «اسرائیل بزرگ» حمایت می‌کند، بلکه با انتقال سفارت آمریکا به بیت‌المقدس، به رسمیت شناختن اشغال شرق قدس، بلندی‌های جولان و کرانه باختری، و تزریق ۲۶ میلیارد دلار کمک نظامی به تل‌آویو، سیاست توسعه‌طلبانه آن را تقویت کرد. این رئیس‌جمهور که دروغ‌های اسرائیلی درباره عملیات «طوفان الاقصی» را بی‌درنگ تکرار کرد ـ از جمله نسبت‌های ساختگی درباره تجاوز و سوزاندن کودکان ـ نه شایسته دست دادن است و نه احترام، بلکه بایسته طرد و انزجار جهانی است.
نویسنده در ادامه به جنگ ۱۲روزه اخیر اشاره کرد که «اسرائیل در آن از همه متحدانش برای توقف جنگ کمک خواست، پس از آنکه موشک‌های پیشرفته ایران نیمی از جنوب تل‌آویو و بخش عمده‌ای از مؤسسه فناوری وایزمن را ویران کردند و صدها شهرک‌نشین را کشتند یا زخمی ساختند».
سردبیر رأی‌الیوم نوشته همین جنگ و پیامدهایش ترامپ را واداشت تا از ایران بخواهد به گفت‌وگو بازگردد — تا شاید با این مسیر، اسرائیل و پایگاه‌های آمریکا در منطقه را از فروپاشی نجات دهد و یک‌بار دیگر تریلیون‌ها دلار از دولت‌های عربی برای احیای اقتصاد لرزان آمریکا جذب کند.
عطوان در پایان سرمقاله خود می‌آورد جنگ بعدی، برخلاف جنگ‌های پیشین، یک‌طرفه نخواهد بود؛ زیرا مقاومت فلسطین پابرجاست و نفوذش گسترش می‌یابد، مقاومت یمن با قدرت ادامه دارد، جناح لبنانی بازخواهد گشت، موشک‌ها و زیردریایی‌های ایران در حال پیشرفت هستند و برنامه هسته‌ای کشور تقریباً به آستانه «بلوغ نهایی» رسیده است.
انتهای پیام
نظرات