به گزارش ایسنا، با توجه به سه قهرمانی لیگ برتر، قهرمانی در اروپا و ۱۵۷ بازی که او برای یکی از بهترین تیم‌های جهان انجام داد، ناعادلانه است که انتقال گریلیش به منچسترسیتی را یک شکست بنامیم اما هم او و هم باشگاه احتمالاً انتظار بیشتری از هم داشتند. دو فصل آخر گریلیش در سیتی برای همه ناامیدکننده بود - برای هوادارانی که عادت داشتند او را به عنوان یکی از هیجان‌انگیزترین بازیکنان زمین ببینند؛ برای پپ گواردیولا که در فصل سه‌گانه متوجه شد گریلیش می‌تواند بازیکن کلیدی تیمش باشد و برای خود گریلیش. یک مشکل بزرگ: گریلیش نتوانست سبک بازی را با خواسته‌های جدید سرمربی تطبیق دهد.

ربات سیتی

گریلیش از یک «فوتبالیست خیابانی» که در هر مسابقه دوازده دریبل می‌زد، به رباتی تبدیل شده که به دو جناح چسبیده و بر دویدن، ارسال سانتر و ضربات ایستگاهی تمرکز داشت. این نقش، تمام ویژگی‌های خاص گریلیش را از بین برد.

انتقال قرضی جک به اورتون، پرسروصداترین انتقال تابستان نبود اما تاکنون به نظر می‌رسد یکی از موفق‌ترین انتقال‌ها بوده است. گریلیش با چهار پاس گل بهترین پاسور لیگ و یکی از خلاق‌ترین بازیکنان لیگ برتر است (ایجاد به طور متوسط ​​۲.۸ موقعیت گل در هر ۹۰ دقیقه).  این همان جک گریلیشی است که به تنهایی ویلا را از سقوط نجات داد.

گریلیش حالا توانسته است ستاره یک تیم میانه‌ جدولی باشد و به نظر می‌رسد این نقشی است که او در آن خیلی راحت است تا اینکه نیمکت‌نشین یک تیم پرستاره باشد.

انتهای پیام