به گزارش ایسنا، روزنامه واشنگتن پست نوشت: با گزارش‌های میدانی از تشدید درگیری‌ها، شاخص‌ها رو به وخامت گذاشته‌اند و بدون اقدام، اوکراین می‌تواند به زودی شکست نظامی را متحمل شود که به روسیه یک پیروزی مهم و شاید حتی بیشتر خواهد داد. 

شهر «پوکروفسک» منطقه صنعتی و قطب ریلی شرق اوکراین در حال تزلزل است. چندین ماه است که اوکراین با حملات بی‌امان روسیه روبروست.

روزنامه کی‌یف ایندیپندنت اخیرا نوشته بود، نیروهای روسی در آستانه محاصره منطقه هستند و تنها یک کریدور ۱۰ کیلومتری باقی مانده است که اوکراین می‌تواند از طریق آن، به نیروهای دفاعی خود کمک کند. «ولودیمیر زلنسکی»، رئیس جمهور اوکراین اخیرا گفته است که تعداد نیروهای روسی در این منطقه بیشتر از اوکراینی‌هاست. وزارت دفاع اوکراین هم اعلام کرده است که بیش از ۳۰۰ سرباز روسی به شهر نفوذ کرده‌اند و مسکو در تلاش است تا تیم‌های خرابکاری را برای ایجاد هرج و مرج از داخل ایجاد کند.

شهر پوکروفسک بزرگترین منطقه شهری خواهد بود که در بیش از ۲ سال سقوط می‌کند. این فقط مربوط به یک شهر نیست. در بیشتر دوران جنگ، پوکروفسک یک نقطه مرکزی برای تدارکات اوکراین در نزدیکی مناطق شهری مرتبط با اوکراین بوده است. اوکراین شبکه‌های تدارکاتی خود را تا حدودی برای این امر تغییر داده است اما سقوط این شهر همچنان می‌تواند کل خط دفاعی دونتسک را به خطر بیندازد.

پیشرفت‌های مسکو کمتر از نبوغ تاکتیکی و بیشتر از اراده سیاسی و استقامت محض ناشی می‌شود.

برعکس بر اساس اعلام منابع مطلع، در هفت ماه اول امسال بیش از ۱۱۰ هزار مورد غیبت از خدمت در اوکراین ثبت شده است. در برخی از گردان‌ها، فرماندهان می‌گویند که کمتر از ۱۰ پیاده‌نظام کارآمد در نبرد دارند. اوکراین ماهانه حدود ۳۰ هزار نفر را بسیج می‌کند، با این حال تنها یک سوم آنها برای جنگیدن آماده هستند.

خستگی و فرسودگی اکنون یک تهدید استراتژیک برای ارتش اوکراین محسوب می‌شود. به نوشته لوموند، بسیاری از سربازان ۱۰۰ تا ۲۰۰ روز را در خط مقدم و تقریبا بدون هیچ جابجایی می‌گذرانند، زیرا حضور و پرواز بیش از حد پهپادها، امدادرسانی و حرکت را تقریبا غیرممکن می‌کند.

اما فروپاشی حمایت خارجی از اوکراین، این بحران را تشدید می‌کند، آمریکا عملا کمک‌های نظامی مستقیم و گسترده را متوقف کرده است. اگرچه برخی از تحویل‌ها از سر گرفته شده‌اند، اما عمدتا زمانی به دست اوکراین رسیده‌اند که هزینه آنها توسط اروپایی‌ها یا سایر شرکا پرداخت شده‌اند یا به دلیل نگرانی‌های مربوط به انبارهای تسلیحاتی ارسال آنها، به تعویق افتاده‌اند. همچنین ارسال سیستم‌های کلیدی مانند موشک‌های دوربرد، آتشبارهای پاتریوت و موشک‌های هدایت‌شونده دقیق اغلب در تنگناهای تدارکاتی متوقف شده‌اند.

اروپا وعده داده بود که این شکاف را پر کند اما نتوانست. اتحادیه اروپا در ۲۰۲۳ متعهد شد تا یک میلیون گلوله جنگی ظرف یکسال به اوکراین بدهد اما این زمان تمام شد. تامین مهمات به دلیل نیازهای میدان نبرد به شدت کند پیش می‌رود.

اوکراین همچنان به شدت از سیستم‌های دوربرد مورد نیاز برای حمله به عمق خاک روسیه به ویژه برای هدف قرار دادن زیرساخت‌های نفتی محروم است. واشنگتن به اوکراین اجازه داده است که فقط به بخشی از سلاح‌هایی دسترسی داشته باشد که چنین حملاتی را واقعا موثر و سرنوشت‌ساز می‌کند.

منابع ملی رو به اتمام است. صندوق بین‌المللی پول می‌گوید اوکراین تا سال ۲۰۲۷ حداقل به ۶۵ میلیارد دلار تامین مالی خارجی نیاز خواهد داشت، با فرض اینکه درگیری‌های عمده تا اواخر ۲۰۲۶ پایان یابد؛ سناریویی که به طور فزاینده‌ای بعید به نظر می‌رسد. به نوشته نشریه اکونومیست، بار مالی جنگ در سال جاری میلادی تقریبا ۱۰۰ میلیارد دلار یا حدود نیمی از تولید ناخالص داخلی اوکراین است.

اتحادیه اروپا هنوز هم در مورد نحوه حمایت لازم از اوکراین دچار اختلاف نظر است. بلژیک جلوی استفاده اتحادیه اروپا از دارایی‌های مسدود شده روسیه را گرفته چون نگران خطرات حقوقی آن و تلافی احتمالی مسکو است.

پیشی گرفتن استراتژی روسیه از غرب نه با این باور که آمریکا و اروپا از این درگیری خسته خواهند شد و نه با پیروزی‌های مسکو، بلکه با اختلافات و ناکارآمدی‌های داخلی غرب تقویت می‌شود.

بدون اصلاح مسیر، آمریکا ممکن است به زودی اولین شکست به دست روسیه را در قلب اروپا شاهد باشد جایی که روسای جمهور سابق آمریکا ۸۰ سال آن را به عنوان منافع ملی، مهم و حیاتی دانستند .

در ضمن، جایزه صلح نوبل برای برقراری صلح اعطا می‌شود نه تسلیم.

انتهای پیام