به گزارش ایسنا، عمران عباسی کالی نماینده مردم جویبار و سوادکوه در مجلس شورای اسلامی، در جریان جلسه علنی امروز (سه شنبه ۵ آذر) مجلس در نطق میان دستور خود بیان کرد: بر فاطمه(س) بزرگ معلم تاریخ عرض سلام و هفته بسیج را گرامی می‌داریم؛ زیباترین و شایسته‌ترین و هزاران گلبرگ شکر و سپاس تقدیم مردم مازندران باد، مردم شهرستان سوادکوه به ویژه روستای کارمزد؛ در شبانگاه دوم آذر ۱۴۰۴ آتش به جان درختان هیرکانی در شهرستان سوادکوه افتاد، اگر نبود فرهنگ بالنده مردم روستایی که خانه و کاشانه را رها کردند، بزرگ و کوچک، زن و مرد جان به آتش سپردند، تا جان درختانی ۵۰ میلیون ساله زمین حفظ شود، یقین بدانید آنچه که در الیت دیدیم چندین برابرش کشور را در بر می‌گرفت.

وی در ادامه با قدرانی از حضور مردم در مهار آتش سوزی جنگل‌های هیرکانی، اظهار کرد: جا دارد که نام این بی‌نامان بلند آوازه را حتی در کتب درسی ذکر کنیم، امروز شایسته است در فصل بودجه ریزی حداقل ۳ همت برای جان درختان هیرکانی از استان گیلان، مازندران، گلستان و آذربایجان تخصیص دهیم تا دیگر شاهد چنین فضای غمبار و غمناکی نشویم.

نماینده مردم سوادکوه و قائمشهر ور مجلس با اشاره به صحبت‌های رئیس کمیسیون اصل نود مجلس در مورد فرونشست زمین، تصریح کرد: بنده به حکم معلمی‌ خود اجازه می‌خواهم در این گفتار سخن برانم؛ در خانه ملت نشینان، خانه ملت خراب است ۷۰۰ شهر، ۱۰ هزار آبادی و  ۳ هزار ۶۵۰ کیلومتر خطوط ریلی، ۱۱ هزار کیلومتر خط انتقال گاز، هزار کیلومتر خط انتقال نفت، ده‌ها هزار کیلومتر خط انتقال آب و ده‌ها هزار کیلومتر خطوط شریانی حمل و نقل از نقش رستم تا تخت جمشید، از اصفهان جان فرهنگ و هنر ایران تا به یزد دارالمومنین، از کرمان مهد دلیران تا خوزستان فخر ایران، از سیستان زادگاه رستم تا آذربایجان زادگاه نام آوران از تهران پایتخت ایران تا خراسان پناهگاه ایرانیان تا مازندران بهشت زمین، همه ایران منهای گیلان، در کام عارضه انسان ساختی به نام فرونشست زمین در حال بلعیدن است.

وی در ادامه با طرح این پرسش که از روز نواخت این آهنگ درد آلود تا وقت ضجه و ناله چشمه سارها، جویبارها، آبشارها، تالاب‌ها، مرداب‌ها  و باتلاق‌ها ما چه کرده‌ایم خاطر نشان کرد:  آیا می‌دانید که ۱۹۰ تالاب کشور، ۴۳ درصدش را در غم مرگ رساندیم؟ آیا در جغرافیای ذهن من و شما گاوخونی، هورالعظیم، میانکاله، انزلی، بختگان، سلطان، گندمان، جان سیستان، هامون، جان ایران و ارومیه نقشی دارد؟

وی در ادامه با طرح این پرسش که  آیا به سراغ آبخوان‌ها  و سفره‌های زیرزمین آب رفتیم و فهمیدیم که دردشان چیست؟ گفت: آیا می‌دانیم که ۶۸ درصد خاک این سرزمین از یک میلیون و ششصد و چهل هزارو یکصد و نود و پنج کیلومتر مربع آن مستعد بیابان گشتن است؟ آیا می‌دانیم که کشور به بیماری لاعلاج بیابان زایی مبتلا گشت؟

وی افزود: اینکه در جملات بطور مستمر  می‌گوییم؛ ناترازی، ناترازی معنی معادل فارسی آن ناتوانی است، همان که ادیب بزرگ ما فرمود؛ توانا بود، هر که دانا بود، چون دانایی را کنار گذاشتیم، در غم ناتوانی گرفتار آمدیم.

عباسی با اشاره به اینکه ما به ناترازی عقلانیت مبتلا گشته ایم، بیان کرد: ما قبض العقل گشتیم و بسیط السان، باید ساختمان ذهن مجلس باز اندیشی شود و باید عادت واره‌ای که امروز رفتار مجلس را حاکمیت می‌کند، تغییر یابد.

این عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه ما باید به جای آیین نامه داخلی که حرمت آن محفوظ است، حداقل ۶ ماهی با آیین نامه آبیاری و خاک‌داری بپردازیم افزود: این لازمه زندگی امروز ماست، هیات رئیسه باید این موضوع را در دستور کار قرار دهد که چون فردا برآید، همه تلاش شما از پیش از سحرگاهان تا شامگاهان همه بر خط بطلان خواهد شد، چون گذاره ای که انتخاب کردیم غلط است.

وی در ادامه ضمن درخواست از رئیس جمهور برای تغییر گفتمان خود، خاطرنشان کرد:  به جای گفتمان  با هم دعوا نکنیم که این در شان و منزلت تمدن تاریخ ایران زمین نیست، گفتمان به هم‌اندیشی باید بپردازیم، به جای آنکه بگوییم هرکس می‌تواند بیاید ما در خدمتیم،  رئیس جمهور علت العلل آن دردهایی که از زبان سخنگوی مجلس و امروز ناطق قبل از من هم عنوان فرمودند؛ این است که به علوم انسانی هتک کردیم. جامعه ای که مورخان، تاریخ دانان، جامعه شناسان، اقتصاددانان، حقوق‌دانان، صاحبان علم، سیاست و فلسفه‌اش منزوی شود، نتیجه‌ای بهتر از این نصیب آن نخواهد شد.

عباسی با اشاره به اینکه بیایید دق الباب کنیم، به صاحبان دانش و آنها را در عرصه توسعه کشور به کار گیریم، گفت: اینکه با صنعت بتوانیم دل زمین بشکافیم و قبرستان فرداییان مهیا کنیم، نامش هنر نیست، حوزه آبریزی که قرار است از آمل به سمت تهران بیاید، تهران را آباد نمی‌کند، ولی مازندران را بیابان می‌کند، برای انجام این کار باید به خرد روی آورد و خرد راهنمای ما باید باشد، بنده یک بار دیگر از همه زحمات عزیزان سپاسگزارم، اما شان و منزلت تاریخ ایران این نیست که اینگونه رفتار با آن داشته باشیم.

انتهای پیام