"با وجود از جان گذشتگی نیروهای کرد برای مقابله با داعش و دستاوردهای نه چندان کم آنها و با وجود اینکه این نیروها تنها عامل موثر در مقابله با این گروه تروریستی محسوب می‌شوند، اما رخدادهای اخیر نشان می‌دهد که با پیوستن ترکیه به ائتلاف ضد داعش، این نیروهای کرد هستند که آماج بیشترین حملات قرار گرفته‌اند."

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، فریدا گیتیس، ستون نویس روزنامه میامی هرالد و ورلد پالیتیکس و تولیدکننده و گزارشگر سابق شبکه خبری سی.ان.ان در گزارشی برای این شبکه خبری می‌نویسد: «جزئیات جدیدی درباره تهدید داعش به دست آمده که شامل استفاده احتمالی از تسلیحات شیمیایی و تجاوز سیستماتیک به دختران جوان می‌شود و این بسیار وحشتناک است.

اما تحولات دیگری نیز به تازگی درباره داعش رخ نموده است: آمریکا به نظر به دنبال کوتاه کردن دست شبه نظامیان کرد یا حتی خیانت به آنهاست؛ نیروهایی که تنها نیروی مبارز در جنگ علیه داعش محسوب می‌شوند.

کردها در حال حاضر نه تنها از جانب داعش بلکه از جانب ترکیه، متحد آمریکا هم هدف قرار گرفته‌اند.

تصمیم ترکیه در ماه گذشته میلادی در پیوستن به مقابله با داعش که به نظر می‌رسد یک تقویت کننده در ائتلاف ضد داعش محسوب شود، بیشتر شبیه به این است که بیش از آنکه برای مقابله با داعش باشد، برای مقابله با دستاوردهای منطقه‌ای کردها بوده است.

این تصمیم ممکن است تحت تاثیر ملاحظات سیاسی و در حالی اتخاذ شده باشد که رجب طیب اردوغان، رییس جمهوری ترکیه تلاش دارد تا یک حزب سیاسی حامی کردها (حزب دموکراتیک خلق) را در انتخاباتی که احتمالا قرار است در هفته‌های آتی برگزار شود،‌ تضعیف کند.

برای چندین دهه، ترکیه با اقدامات کردها برای ایجاد یک کشور مستقل مقابله کرده است. این نبرد برای استقلال در ترکیه به رهبری حزب کردستان ترکیه (پ.ک.ک) صورت گرفته درحالیکه این حزب توسط آمریکا و سایر کشورها به عنوان یک گروه تروریستی شناخته شده است. از سال 2012 کردهای ترکیه و دولت آنکارا روند صلح را با انجام مذاکراتی آغاز کردند اما در بحبوحه افزایش حملات و مقابله به مثل دولت ترکیه و کشته شدن افسران پلیس این کشور توسط اعضای پ.ک.ک، اردوغان می‌گوید این روند صلح دیگری عملی نیست.

پ.ک.ک با برخی از نزدیکترین متحدان آمریکا برای مقابله با داعش ارتباط دارد که شامل یگان‌های مدافع خلق است که در برخی از مناطق شامل کوبانی در سوریه، داعش را شکست داده‌اند و این جزو معدود صحنه‌های نبردی است که آمریکا و متحدانش توانسته‌اند در آن علیه داعش به پیروزی برسند.

در حالیکه نیروهای کرد به تصرفات خود در کوبانی و سایر مناطق در نزدیک مرز ترکیه افزوده‌اند،‌ مقام‌ها در ترکیه از این مساله به شدت ابراز نگرانی کرده‌اند. منتقدان دولت آنکارا می‌گویند این دلیل واضحی از این مساله است که چرا اردوغان تصمیم گرفت تا به نبرد علیه داعش بپیوندد و از آن به عنوان پوششی برای جلوگیری از اتحاد منطقه‌ای کردها استفاده کند.

آمریکا چندین ماه را صرف متقاعد کردن اردوغان کرد تا به نبرد علیه داعش بپیوندد؛ تا مرزهایش را بر روی افرادی ببندد که می‌خواهند از طریق ترکیه به داعش ملحق شوند و به هیات نظامی علیه داعش کمک بیشتری کند. اردوغان در بحبوحه افزایش این شایعات مبنی براینکه ترکیه به عنوان عضو ناتو در حقیقت به داعش کمک می‌کند، درخواست آمریکا را رد کرد.

اما در نهایت وضعیت تغییر کرد. در 22 ژوئیه سال جاری میلادی، اردوغان و باراک اوباما، رییس جمهوری آمریکا یک روز پس از حمله تروریستی در سوروچ ترکیه که 32 کشته برجای گذاشت، تماس تلفنی داشتند. مقام‌های ترکیه‌ای داعش را مقصر این امر دانستند اما کردها اعلام کردند که دولت آنکارا نیز به نسبت مسئول این حمله است. پ.ک.ک چندین مامور پلیس ترکیه را در یک اقدام تلافی جویانه در سوروچ کشت.

ناگاه، همه چیز تغییر کرد؛ اردوغان با همتای آمریکایی خود پس از این حمله صحبت کرد و گفت که به نبرد علیه داعش می‌پیوندد. آمریکا و ائتلاف هوایی علیه داعش از پایگاه هوایی اینجرلیک ترکیه و دیاربکر استفاده می‌کنند تا به اهداف خود برای حمله هوایی علیه داعش نزدیک باشند. نیروهای ترکیه نیز به این کمپین هوایی ضد داعش ملحق شده‌اند.

اگر بخواهیم از نظر سطحی به این کمپین نگاه کنیم، موفقیت آمیز بوده است. اما حقیقت چیز دیگری را نشان می‌دهد.

حملات هوایی ترکیه که برای مقابله و هدف قرار دادن داعش بود، بیشتر علیه مواضع پ.ک.ک انجام گرفته است که این امر باعث اعتراض کردها شد. حتی یگان‌های مدافع خلق نیز که در کوبانی پیروزمندانه عمل کردند،‌ گفتند که آنها هدف حملات ترکیه در سوریه قرار گرفتند؛‌ ادعایی که آنکارا آن را رد کرد.

در عراق،‌ دولت خشمگین بود. اگر ترکیه داعش را هدف قرار داده بود،‌ که بیشتر قلمروی این کشور را تصرف کرده،‌ واکنش باید متفاوت می‌نمود. درعوض، حیدرالعبادی، نخست وزیر عراق حملات علیه مواضع کردها را حمله و تهاجم علیه تمامیت ارضی عراق دانست.

کمپین جدید ترکیه حتی با عنوان توقف داعش در داخل خود ترکیه نیز صورت گرفت. مقام‌های ترکیه حتی به این مساله متوسل شدند که احمد داووداغلو،‌ نخست وزیری این کشور این کمپین را یک نبرد همگام شده علیه تروریسم خوانده است. نیروهای امنیتی ترکیه 1302 تن را بازداشت کردند. اما تنها 137 تن از این افراد با داعش در ارتباط بودند. اکثریت این افراد به ظن ارتباط با پ.ک.ک بازداشت شدند؛ ‌امری که دولت آنکارا نیز آن را تایید کرد.

درحالیکه ترکیه نیروهای خود را برای مقابله با کردها و با این توجیه که به آمریکا و ائتلاف ضد داعش کمک می‌کند،‌ به خدمت گرفته و مستقر کرده است، وزارت امور خارجه آمریکا می‌گوید،‌ این یک اتفاق است که حملات علیه کردها درست پس از آن رخ داده که ترکیه توافق کرده تا با آمریکا به مقابله با داعش بپردازد.

جان کربی، سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا با اعلام این مساله که ترکیه حق دارد از خود در مقابل تروریست‌ها حفاظت کند، می‌گوید: هیچ ارتباطی میان این مساله که آنچه آنها علیه پ.ک.ک انجام می‌دهند و آنچه که ما تلاش می‌کنیم با هم علیه داعش انجام دهیم، وجود ندارد.

این در حالی است که یکی از مقام‌های ارتش آمریکا گفته است ترکیه، آمریکا را فریب داده و از پیوستن به ائتلاف ضد داعش به عنوان یک پوشش استفاده می‌کند.

یکی از مقام‌های ارتش آمریکا که خواست نامش فاش نشود، به روزنامه وال استریت ژورنال گفت: ترکیه می‌خواست به مقابله با پ.ک.ک بپردازد اما نیازمند یک دست‌آویز بود.

اینکه مکالمه تلفنی میان اردوغان و اوباما درباره این مساله که رویکرد ترکیه به چه میزان اهداف کردها را هدف قرار داده،‌ مشخص نیست. اما به نظر می‌رسد که در سه هفته اخیر از زمان آغاز حملات، ترکیه بیش از انجام حملات علیه مواضع داعش، دشمنان این گروه تروریستی را به شدت هدف قرار داده است.

منتقدان اردوغان در داخل یک انگیزه دیگری را در پیوستن این کشور به ائتلاف داعش شناسایی کرده‌اند. اردوغان امیدوار بود که حزبش (عدالت و توسعه) در انتخابات پارلمانی ژوئن پیروز شود تا پارلمان جدید شکل گیرد. این پیروزی به او این امکان را می‌داد تا به تغییر قانون اساسی بپردازد و ریاست جمهوری و خودش را قدرتمندتر کند. اما در عوض، یک حزب کوچک کرد،‌ دموکراتیک خلق، با 13 درصد کسب آرا، تمامی محاسبات اردوغان را برهم زد و حزب عدالت و توسعه را برای نخستین بار از 2002 از اکثریت قاطع محروم کرد.

مذاکرات برای تشکیل دولت ائتلافی شکست خورد و به احتمال زیاد انتخابات زودهنگام برگزار می‌شود؛ این شانسی دیگر برای اردوغان خواهد بود که قدرتمندترین سیاستمدار ترکیه برای چندین دهه در این کشور محسوب می‌شده است تا بتواند اکثریت خود را به دست آورد و پارلمان را برای تدوین قانون اساسی جدید براساس سیستم ریاست جمهوری در دست بگیرد.

با توقف روند مذاکرات صلح با کردها و دامنه دار شدن جنگ با پ.ک.ک، اردوغان به دنبال کمک کردن به ملی گرایان است که ضد کردها هستند و آنها افرادی هستند که می‌توانند در این انتخابات به پیروزی‌اش کمک کنند.

برای آن دسته از افرادی که نگران خیزش داعش هستند – شامل آمریکا، مردم سوریه و قربانیان بیشمار این گروه تروریستی- دور جدیدی از وقوع رخدادها در ترکیه را می‌توان اخبار بد و ناامیدکننده دانست.

اینکه آمریکا با یک راه دیگر موافقت کند یا فریب ترکیه را بخورد، بازنده‌ها کردها، قربانیان بیشمار داعش و چشم اندازها برای پیروزی در مقابل یک سازمان به شدت خطرناک و بی رحم هستند.»

انتهای پیام