به گزارش ایسنا، در ابتدای این کنسرت که با نیم ساعت تأخیر آغاز شد، آنتونیو ری به صحنه آمد و به تک‌نوازی چهار قطعه پرداخت. ری بین قطعات و هنگامی که با تشویق حاضران مواجه می‌شد، با کلمات فارسی از آن‌ها تشکر می‌کرد.

پس از تمام شدن این بخش و با خروج آنتونیو ری از صحنه، سهراب پورناظری همراه نوازندگان عود، درامز، سنتور، گیتار الکتریک و سازهای کوبه‌ای وارد شد.

آغازگر این قسمت از برنامه، نوای تنبور پورناظری بود که پس از چند دقیقه با آواز او نیز همراه شد که می‌خواند: در عشق توام نصیحت و پند چه سود / زهرآب چشیده‌ام مرا قند چه سود / گویند مرا که بند بر پاش نهید / دیوانه دل است پا بر بند چه سود. در ادامه، صدای سازهای دیگر نیز اضافه شد و این قطعه به پایان رسید.

قطعه دوم این بخش نیز با نوای تنبور آغاز شد و پورناظری خواند: سحر با باد می‌گفتم حدیث آرزومندی ...

در اجرای این قطعه نوازندگان مهارت و سرعت خود را در نواختن ساز نشان دادند.

پس از استراحتی کوتاه، بخش سوم کنسرت با حضور سهراب پورناظری، آنتونیو ری و دیگر نوازندگان آغاز شد.

پورناظری در سخنانی اظهار کرد: بهمن‌ماه ۱۳۹۴ این فرصت فراهم شد تا با آنتونیو این پروژه را شروع و چندماه بعد، در اسپانیا آن را ضبط کنیم. ما به یاد زریاب کبیر نام این پروژه را «زریاب» گذاشتیم که تا چند وقت دیگر به‌شکل آلبوم صوتی در اختیار علاقه‌مندان قرار خواهد گرفت.

او ادامه داد: رویایی داشتیم که یک موسسه فرهنگی - هنری بتواند کاری را در زمینه فرهنگ و هنر این کشور انجام دهد که به حقیقت پیوست. امیدواریم وضعیت کشور مانند حال حاضر با ثبات باشد تا بتوانیم این کار را دوباره تکرار کنیم.

در ادامه، قطعه‌ای اجرا شد. سپس هنرمندان بر مبنای موسیقی فلامنکو یک بداهه‌نوازی را با نام «جویبا» به معنی باران اجرا کردند.

قطعه پایانی این کنسرت «زریاب» نام داشت که به گفته پورناظری، در آن تلاش شده بود تا مسیری را که زریاب از ایران تا آندلس طی کرده است، با تم‌های ایرانی، فلامنکو و عربی نشان داده شود.

پورناظری در بخش پایانی این کنسرت، با نواختن تنبور و کمانچه هنرنمایی کرد.

انتهای پیام