به گزارش ایسنا، پنجم شهریور ماه سال ۱۳۰۹ در محله خانی‌آباد تهران، غلامرضا تختی چشم به جهان گشود. آمد که بماند و نماد پهلوانی و مروت شود تا آیندگان هم نام و رسمش را پاس بدارند و با احترام از او یاد کنند.

جهان پهلوان تختی یک مدال طلا، دو نقره و یک مقام چهارمی المپیک و یک طلا و دو نقره قهرمانی جهان به همراه طلای بازی‌های آسیایی را در کارنامه زرین خود دارد اما آن چیزی که تختی را ماندگار کرد و باعث شد که با گذشت ۳۹ سال از پروازش نام و مرامش ورد زبان‌ها بماند، نه مدال‌هایش بود و نه اسم و رسمش؛ تختی برای مردم زندگی کرد و هیچگاه از آن‌ها جدا نشد. همیشه یار و یاور محرومان بود و دستگیر افتادگان و این رمز جاودانگی «جهان‌پهلوان» است.

چه در میدان نبرد و پنجه در پنجه حریفان و چه در کوچه و بازار، همیشه منش پهلوانی و اخلاق مداری را فراموش نکرد و به آن پایبند بود. سی و هفت سال بیشتر زندگی نکرد اما همین عمر اندک را وقف مردم کرد و برای آن‌ها زیست. طول عمرش کوتاه بود اما عمق وجودش چنان بلند است که سال‌هاست مردم ایران، پهلوانی را با نام تختی معنا می‌کنند.

هیچ چیز را برای خودش نخواست؛ او از خود گذشت تا به خدا رسید. هر چند نزدیک نیم قرن از رفتن غریبانه‌اش می‌گذرد اما تختی و راه و رسمش هیچگاه از یادها نخواهند رفت تا مردانگی و  پهلوانی همچنان زنده بماند و از یادها نرود.

«پهلوان» تولدت مبارک...

انتهای پیام