به گزارش ایسنا، پایگاه شبکه تی آر تی در تحلیلی با عنوان "پوتین چشم به غنایم ژئوپلتیکی از اختلاف امارات و عربستان در یمن دارد" می‌نویسد: «اکنون فرصت‌های زیادی برای ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه در منطقه خاورمیانه به وجود آمده است و او می‌تواند روی شکاف‌ها و اغتشاشات سرمایه‌گذاری کرده و نفوذ تازه‌ای در منطقه داشته باشد.

بسیاری ممکن است استدلال کنند که اصلی‌ترین هدف سفر اواسط اکتبر ولادیمیر پوتین به منطقه به دست آوردن همین نفوذ است. به لحاظ نظریه‌ای او قرار است به ریاض برود و در جهت تقویت شراکت‌های منطقه‌ای روسیه به نفع ثبات تلاش کند. عده‌ای گمانه‌زنی می‌کنند که ممکن است پوتین از عربستان بپرسد آیا سامانه دفاعی موشکی اس۴۰۰ نمی‌توانست جلوی حملات به تاسیسات آرامکو را بگیرد؟

در جریان اجلاس گروه ۲۰ در آرژانتین گفت‌وگوی صمیمی ولادیمیر پوتین و محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان به خوبی بازتاب پیدا کرد. در حالی که تا قبل از آن ولیعهد عربستان در پی رسوایی قتل جمال خاشقجی، روزنامه‌نگار واشنگتن پست در شهر استانبول ترکیه تلاش زیادی داشت تا شرکای جدید پیدا کند. ترامپ نیز تاکنون به عربستان ثابت کرده است که آن دوستی که این کشور به دنبالش می‌گردد، نیست.

مناقشه قتل خاشقجی، محمد بن سلمان را واداشت تا برای به دست آوردن معامله‌های تسلیحاتی بهتر به سراغ روسیه و چین برود و پیشنهاد پوتین برای فروش سامانه اس ۴۰۰ به این کشور به خوبی مسئله را یادآوری می‌کند.

ممکن است دستور کار مذاکرات پوتین در ریاض رسما شامل سامانه دفاع موشکی اس ۴۰۰  نباشد اما سایه آن احساس خواهد شد. با این حال موضوع واقعی این دستور کار، یمن است.

روسیه روابط ویژه با جدایی‌طلبان جنوب یمن که با امارات متحد هستند، داشته است. در حقیقت هدف اقدامات آشتی‌جویانه اخیر روسیه نسبت به شورای انتقالی جنوب یمن، تقویت روابط مسکو با امارات برای توانمند ساختن پوتین به ساخت یک پایگاه نظامی در سواحل جنوبی این کشور است.

نزدیک بودن مسکو به شورای انتقالی جنوب یمن منجر به این شد که یک سری شرکت‌های نظامی خصوصی از این گروه در جنوب یمن حمایت کنند و این نزدیکی می‌تواند راه را برای حمایت پوتین از مذاکرات صلح یمن با میانجیگری سازمان ملل هموار کند. در آن صورت امارات به پوتین بدهکار خواهد شد. او می‌تواند در عین حال به سرمایه‌های زیادی در ریاض نیز دست پیدا کند.

در حال حاضر در جهان این مسئله رایج است که کسی به توافق‌های صلح پیشنهادی دشمنانش روی خوش نشان ندهد. حوثی‌ها چنین پیشنهادی را به عربستانی‌ها داده‌اند. ایرانی‌ها نیز در مجمع عمومی سازمان ملل یک پیشنهاد غافلگیرکننده کنار گذاشتن سلاح‌های هسته‌ای را به آمریکا دادند. آنها همچنین پیشنهاد نشست غیر رسمی رئیس جمهورشان با ترامپ را رد کردند و عربستانی‌ها نیز با یک پیشنهاد گفت‌وگو به سراغ ایرانی‌ها رفتند اما در نهایت سکوت کر کننده است.

پوتین در کجای وضعیت قرار می‌گیرد؟ این برای پوتین نوعی برقراری توازن است که ابوظبی را نزدیک خود نگهدارد اما ریاض را از آن هم نزدیکتر نگهدارد و سفر اواسط اکتبر پوتین نیز موضوعش همین است. او نیازی ندارد به اینکه شورای انتقالی جنوب یمن را صراحتا حمایت کند اما می‌تواند صرفا از وجود این گزینه روی میز صحبت کند تا خاطر عربستانی‌ها را مکدر ساخته و خود را به عنوان یک رهبر ابرقدرت نشان دهد که کسی نباید با آن دشمنی کند.»

انتهای پیام