به گزارش ایسنا، همان زمان که کره جنوبی و ژاپن میزبانی جام جهانی را برای آسیا به ارمغان آوردند باید متوجه می شدیم که هر روز غفلت و کم‌کاری، فاصله سخت‌افزاری ما با فوتبال دنیا و حتی آسیا را دوچندان می کند و باعث خواهد شد یک روز کاسه چه کنم به دست بگیریم و نظاره‌گر میزبانی قطر در جام جهانی با ورزشگاه های فوق مدرن باشیم.

رقابت سخت افزاری فوتبال ایران با کشورهای دنیا و حتی منطقه در شرایط فعلی، بیشتر به یک شوخی تلخ شبیه است، جایی که حتی رقابت های لیگ برتر در شهرهای بارانی یا مناطق گرمسیر روی چمن مصنوعی برگزار می شود و خبری از حداقل‌ها نیست و شاهد انجام مسابقات روی چمن های مصنوعی هستیم که حتی گرانول آن ها نیز به بدترین شکل ممکن درآمده و "موکت،" بهترین تعبیری است که می توان برای این سطوح به کار برد. آن هم در شرایطی که تغییر چمن مصنوعی مطابق با استانداردهای مورد تایید فیفا چیزی حدود ۳ میلیارد و ۵۰۰ تا نهایتا ۴ میلیارد تومان آب می‌خورد.  

فوتبال دنیا، فوتبال ایران!

فوتبال امروزه در عموم کشورهای دنیا به یک پدیده صنعتی درآمدزا و حرفه ای تبدیل شده و ایجاد ساختارهای مناسب با برنامه ریزی توسعه محور در راستای افزایش سرمایه همراه شده و شاهد ورود غول های اقتصادی جهان و سرمایه گذاری آن ها در این رشته ورزشی هستیم، با این حال فوتبال ایران هنوز اندر خم یک کوچه است و هفته ای نیست که پشت سر بگذاریم و شاهد هنرنمایی مسئولان و نمایش ضعیف عملکرد آن ها در مقابل دوربین های تلویزیونی نباشیم.

هر سال فوتبال ایران میلیاردها تومان را به جیب بازیکنان، مربیان و دلالان سرریز می کند اما دریغ از برداشتن قدمی مثبت برای ایجاد زیرساخت های مناسب، دریغ از برنامه ریزی برای برون رفت از فاجعه موجود، دریغ از حرکت در مسیر خصوصی سازی و جلوگیری از هدررفت بیت المال... چه سود که این مسائل بارها و بارها گفته و شنیده شده اما گویی هیچ اراده اثرگذاری برای خداحافظی با وضع فعلی نیست و تار و پود فوتبال ایران با فقر تجهیزات و امکانات گره خورده است.

هزینه ۱۰۰۰ میلیاردی و تجهیزات فقیرانه

فاجعه زمانی خود را بیشتر نشان می دهد که سهم تجهیز ورزشگاه ها، زمین های تمرینی و سالن های مورد نیاز برای باشگاه ها بسیار ناچیز است و بسیاری از تیم های لیگ برتر فوتبال ایران نه تنها ورزشگاه اختصاصی ندارند، بلکه حتی برای انجام تمرینات خود با مشکلات عدیده ای مواجه هستند و خانه به دوش به دنبال زمین چمن می گردند.

این اتفاقات در حالی با فوتبال ایران پیوند خورده که امروزه شاهد قدرت‌نمایی فوتبال آسیا از نظر سطح امکانات و تجهیزات هستیم و قطر، امارات، عربستان سعودی، ژاپن، کره جنوبی، چین، هند، تایلند، مالزی و... در زمره کشورهای توسعه یافته فوتبال دنیا از نظر زیرساخت های ورزشی قرار دارند اما متاسفانه فوتبال و ورزش ایران بی تفاوت به همه این تحولات، مانند کبک، سر در برف کرده و به نظر نمی رسد حالا حالاها قصد بیدار شدن داشته باشد.

باتلاق وطنی و چالش برف در تبریز

قبل از دیدار تیم های فوتبال نساجی مازندران و پرسپولیس تهران بارها و بارها در مورد کیفیت بسیار نامناسب زمین چمن مصنوعی ورزشگاه شهید وطنی هشدار داده شده بود اما نه تنها در این راستا چاره اندیشی نشد بلکه بارش شدید باران، شرایط اسفناکی را به وجود آورد که شاید مشابه آن را در هیچ کجا دنیا شاهد نباشیم.

بازیکنان با تی به جان زمین افتاده بودند و از ساعت ها قبل کار به تخلیه آب زمین با دستگاه فاضلاب کشیده شده بود و در نهایت نیز با پافشاری مسئولان به برگزاری مسابقه در بدترین شرایط مسابقه برگزار شد، آن هم در شرایطی که سرخپوشان هفته گذشته در ورزشگاه الجنوب قطر، در یکی از مدرن ترین استادیوم های دنیا در فینال لیگ قهرمانان آسیا به میدان رفته بودند.

 در گوشه ای دیگر اما باز هم شاهد تعویق یکی از دیدارهای لیگ برتر به دلیل به دلیل بارش شدید برف و شرایط نامناسب جوی و چمن ورزشگاه شهید قاسم سلیمانی بودیم و در سال جاری نیز راهکاری برای این معظل اندیشیده نشده است.

تئاتر فدراسیون فوتبال برای میزبانی جام ملت‌های آسیا

در بین اسامی ورزشگاه‌های ایران برای میزبانی رقابت‌های جام ملت های آسیا نام حدود ۲۰ ورزشگاه به چشم می خورد که برخی از آن‌ها در شرایط کنونی حتی فاقد استانداردهای لازم برای میزبانی لیگ برتر ایران هستند. ای کاش به جای این بازی های تبلیغاتی و رسانه ای، مسئولان فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ به فکر ایجاد زیرساخت های مناسب برای فوتبال ایران بودند و با برنامه ریزی مناسب و برخورد جدی اجازه برگزاری مسابقات در پایین ترین سطح ممکن را نمی دادند تا اینگونه فوتبال ایران در سطح بین المللی به حال خود ریشخند بزند!

انتهای پیام