عکس، ثبت لحظه‌هاست. این جمله کلیشه‌ای، تعریفی بارها شنیده‌شده از عکس و عکاسی است؛ اما گاه در پس هر کدام از این لحظات، قصه‌ و روایتی نهفته است؛ روایتی که گاه ماجرای عکس را بازگو می‌کند و گاه تکنیک یا انگاره‌های پیدا و پنهان عکس را آشکار می‌سازد. عکاسان ایسنا در یک ماه اخیر، هفت عکس خود را به عنوان عکس‌های منتخب ماه انتخاب کرده‌اند و حالا در اینجا، تجربیات خود در زمان عکاسی را نقل می‌کنند.

با گذشت یک سال از شیوع ویروس کرونا در کشور پیدا کردن ماسک های رها شده در گوشه کنار شهر یا طبیعت کار سختی نبود. بعضی افراد که به سختی می‌توانم آنها را هموطن بنامم طبیعت را میراث پدری خود می پندارند و ماسک های آلوده ی خود را در هر نقطه ای که فکر اش را بکنید رها کرده بودند. کاش یادمان باشد تمام موجودات به اندازه ی انسان ها حق زیستن دارند. روزی که این عکس را گرفتم تا مدت ها به این فکر می‌کردم اگر  این ماهی که در بند بی فرهنگی و خودخواهی ما انسان ها گرفتار شده بود می‌توانست حرف بزند، چه می‌گفت...    

**********

نخستین بار بود که مسابقات بین‌المللی دو و میدانی در ورزشگاه امام رضا(ع) مشهد برگزار می‌شد و انتظار می‌رفت شاهد افتتاحیه و مسابقاتی متفاوت در این ورزشگاه مدرن باشیم. مسئولان برگزاری مسابقات تصمیم گرفته بودند در اقدامی نمادین تعدادی کبوتر را رها کنند و انتظار داشتند این پرندگان پس از آزادی پر کشیده و ورزشگاه را ترک کنند، اما در کمال تعجب کبوترها نه‌تنها ورزشگاه را ترک نکردند، بلکه لحظاتی بعد در حاشیه پیست تارتان به زمین نشستد. با این حال کسی به این پرندگان توجهی نداشت، تا این‌که با آغاز مسابقات دوی ۵۰۰۰ متر در اتفاقی نادر دوندگان با کبوترهایی مواجهه شدند که حاضر به پرواز نبودند.                                     
  

    **********  

واکسیناسیون پاکبانان اراک به‌عنوان گروه‌های با ریسک بالای جامعه پس از چند شهر در چهاردهم فروردین‌۱۴۰۰ آغاز شد. ورود این آقا به سالن انتظار، تزریق واکسن و حرفهایی که می‌زد باعث خنده سایر افراد حاضر شد. قبل از تزریق واکسن به دوستان خود می‌گفت درد ندارد، اما چهره‌اش موقع دریافت واکسن گویای درد زیاد بود.

**********

وزیر امور خارجه محمد جواد ظریف و همتای چینی‌اش وانگ‌ئی در جریان امضای قراداد ۲۵ ساله میان دو کشور دستان خود را به نشانه ی دوستی به هم می‌زنند. طبق اعلام وزارت امور خارجه ایران، این سند برای توسعه همه جانبه همکاری‌ها تدوین شده و  عرصه‌های مختلف همکاری دو کشور ایران و چین را مدنظر قرار می‌دهد.  بیش از یکسال است که به دلیل شیوع کوید-۱۹ و توصیه‌های بهداشتی حتی بین رفتارهای سیاست‌مداران و دیپلمات ها هم تاثیر گذاشته و تاریخ سیاسی دنیا چنین عکس هایی را به خود ندیده است .

**********

درپی اعمال محدودیت ۱۰روزه در سراسر کشور به دلیل بروز موج چهارم کرونا و وضعیت قرمز شهر تبریز تصمیم گرفتم به عکاسی از بازار بزرگ سرپوشیده تبریز بروم، بازار مثله همیشه پراز جنب و جوش نبود این بار غرق در سکوت مطلق بود. در بدو ورود به بازار مغازه ای توجهم را به خودش جلب کرد یک پارچه سیاه برروی کرکره بسته مغازه چسبانده بودند و روی آن پارچه سیاه چندتا اعلامیه که از همان فاصله بوی مرگ را به مشامم می رساند، در آن حین مرد میانسالی توجهم را به خودش جلب کرد، او از اعلامیه های موجود روی پارچه سیاه عکس می گرفت، متوجه حضور من نبود، تا اینکه لحظه آخری که می‌خواست برگردد برود متوجه حضور من شد و فکر کرد من از اعلامیه ها عکاسی می‌کنم ،خودش را کشید کنار و گفت از آشناهای آن مرحوم هستید؟  

 **********

برای رسیدن به روستا، راه بسیار دشواری داشتیم. این راه دشوار تنها مسیر روستاییان است. فکرش هم انسان را آزار می‌دهد که بسیاری از مردم این روستا در هفته چند بار مجبور به طی این مسیر هستند. تعدادی از جوانان روستا با موتور سیکلت ما را به روستا رساندند. هوا کاملا تاریک شده بود. از مدتها قبل ذهنیتی کلی از لوکیشن و فضای روستا داشتم و با همین تصور به محض رسیدن شروع به عکاسی کردم. شب را در همان کپرها استراحت کردیم. و زندگی زمانی آغاز شد که ساعت ۵ صبح از خواب بیدار شدم و در میان کپرها و مردم روستای بارگدان شروع به عکاسی کردم. اینجا زبان و تصویر به تنهایی قادر به وصف شرایط نیست و باید همه چیز را از نزدیک دید. مردم روستا با حداقل امکاناتی که می‌توان تصور کرد، امورات خود را می‌گذرانند. نبود شرایط بهداشتی مناسب، آب آشامیدنی و تحصیل مهمترین مشکل روستاییان است. بسیاری از این معضلات با ساخت جاده مناسب می‌تواند برطرف شود.
     

**********