وجود پل‌های عابر پیاده در خیابان‌ها اطمینان خاطری هم برای عابرین پیاده و هم برای رانندگان بوجود می‌آورد اما با وجود این مسأله، شاهد عدم استقبال مردم از این معابر امن عبور و مرور هستیم. پل‌های عابر پیاده برای ایجاد معبری امن عبور و مرور عابرین پیاده از عرض خیابان‌ها ساخته می‌شود اما در عمل شاهد بلااستفاده بودن این پل‌ها هستیم.تنبلی، طولانی شدن مسیر، نبود آموزش و فرهنگدرست عبور از خیابان، ناآگاهی، مکان یابی نادرست، پله‌های زیاد و خرابی مداوم پله‌های برقی، استاندارد نبودن پل‌ها و ... همه دلایلی است که شهروندان برای استفاده نکردن از پل عابر پیاده مطرح می‌کنند، غافل از اینکه پل عابر پیاده معبری امن برای عبور از خیابان محسوب می‌شود. عبور از خیابان درست زیر پل و حتی پرش از روی نرده‌های آن محدوده، در واقع فریاد جاهلیت است. در گذشته دغدغه مسئولان عبور مردم از خط عابر پیاده بود و امروز عبور از پل‌های عابر پیاده. پل‌هایی که بیشتر زینت شهر محسوب می‌شوند تا گذرگاهی برای ایمنی و حفظ جان مردم. البته با توجه به این‌که استفاده از پله برای افراد سالخورده، کودکان و بیماران مشکل است، مکانیزه کردن پل‌های عابر پیاده در سطح شهر یکی از ضرورت‌های امروز مدیریت شهری بشمار می‌رود. با رشد روز افزون جمعیت و شمار خودروها در شهرها، برای افزایش ایمنی عابرین هم‌چنین جلوگیری از بروز مشکلات عبور و مرور خودروها باید فرهنگ استفاده از پل‌های عابر پیاده در میان مردم نهادینه شود.