کاخ عالی‌قاپو عمارتی است که در غرب میدان نقش جهان، روبروی مسجد شیخ لطف الله و  یکی از مهمترین شاهکارهای معماری اوائل قرن یازدهم هجری است. تاریخ ساخت بنا به ۱۰۵۴ هجری قمری و به دوران حکومت صفویه باز می‌گردد.
عالی قاپو مرکب از ۲ کلمه عالی و قاپو است که با هم به معنای «سر در بلند» یا « درگاه بلند» هستند. بنای عالی قاپو با ارتفاعی حدود ۴۸ متر تا کف بازار بلندترین کاخ چند طبقه تا چند دهه اخیر در شهر اصفهان بوده است. به دلیل اضافات و الحاقات معماری در هر سو نمایی متفاوت دارد به طوری که از جلو بنا از میدان نقش جهان ۲ طبقه از پشت ساختمان ۵ طبقه، از طرفین بنا ۳ طبقه و با احتساب طبقه همکف به‌عنوان اولین طبقه، در کل ۶ طبقه است. طبقه ششم این کاخ که به تالار موسیقی معروف است، در این قسمت از کاخ شکل انواع جام و صراحی در دیوار تعبیه و گچبری شده است، ساختن و پرداختن این اشکال به غیر از نمایش زیبایی، خلاقیت و ابتکار هنرمندان گچکار، برای این بوده که انعکاسات حاصله از نغمه‌های نوازندگان و اساتید موسیقی به وسیله این اشکال مجوف گرفته شود و صداها، طبیعی و بدون انعکاس به گوش برسند.
نویسنده کتاب تاریخچه اصفهان میگوید: که در این اتاق نوازندگان می‌نواختند، درها را می بستند و بعد چون درها را می‌گشودند تا مدتی صدای آواز شنیده می‌شد. این اتاق ها را دیدم، مطلب فوق افسانه است؛ ولی چیزی که هست چون هر اتاق زوایای زیاد دارد، بطوری که از یک ذرع از کف اتاق به بالا تا طاق تمام گچ‌بری توخالی است، از این جهت چون صدا کنید انعکاس رخ می دهد و تموج هوا پیدا می‌کند.