دریاچه «اِلدانِ ساری» یا آب‌بندان پِلِه، با وسعتی حدود ۱۷ هکتار که در فصل بارندگی به بیش از ۳۰ هکتار می‌رسد، در روستای الندان از بخش چهاردانگه‌ شهرستان ساری قرار دارد و به‌عنوان یک اثر طبیعی در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این دریاچه تنها از نزولات آسمانی تغذیه می‌شود و بارش‌های فصلی که از میان جنگل‌های اطراف جاری می‌شوند، مهم‌ترین منبع آب آن به‌شمار می‌آیند. در فصل‌های بهار و تابستان، بخش قابل‌توجهی از آب دریاچه برای کشاورزی روستاهای اطراف برداشت می‌شود و خالی‌شدن نسبی آب تا اوایل پاییز معمولاً رخدادی طبیعی است. اما امسال، کاهش شدید بارش و افزایش قابل‌توجه دما، روند خشک‌شدن دریاچه را به مرحله‌ای بی‌سابقه رسانده است؛ به‌طوری که به گفته اهالی، چنین افت سطح آب در این زمان از سال سابقه نداشته است. بر اساس گزارش سازمان هواشناسی مازندران، میزان بارش ثبت‌شده در آبان امسال تنها ۲۵.۶ میلی‌متر بوده؛ رقمی که نسبت به میانگین بلندمدت ۸۲.۱ میلی‌متر، کاهش ۶۹ درصدی را نشان می‌دهد. همچنین میانگین دمای آبان ۱۴۰۴ به ۲۴.۷ درجه سانتی‌گراد رسیده است؛ عددی که ۲.۵ درجه گرم‌تر از نرمال بلندمدت و حدود ۱۱ درجه بیشتر از دمای سال گذشته است. این شرایط کم‌سابقه، آینده دریاچه الندان را بیش از هر زمان دیگری در معرض خطر خشکی قرار داده است.