«محمدصالح» ۱۰ ساله از پدری افغانستانی و مادری ایرانی به دنیا آمده است. او بر اثر تشنج در دوران نوزادی دچار معلولیت از ناحیه پا شده و علاوه بر این، درگیر بیماری اوتیسم و مشکلات گفتاری است.
محمدصالح در حال حاضر در اتاق کوچکی در باغی متروک مجاور کوره‌های آهک‌پزی کرمان زندگی می‌کند. پدرش احمد، معتاد است و ضایعات جمع می‌کند و می‌فروشد؛ مادرش فاطمه هم اعتیاد دارد. محل زندگی این خانواده پاتوق مصرف‌کنندگان مواد مخدر است و همین باعث شده این کودک ناخواسته به دود این مواد اعتیاد پیدا کند. او حاصل ازدواج صیغه‌ای است و به همین دلیل هنوز نتوانسته‌اند برایش شناسنامه بگیرند و در نتیجه از تحصیل و تمام مزایای اجتماعی بی‌بهره است.
خیریه طلوع بی‌نشان‌ها سه سال قبل این کودک را پیدا کرد و از همان زمان برای درمان و عمل جراحی او اقدام کرد ولی به دلیل فقدان شناسنامه، این عمل انجام نشد تا اینکه خرداد ۹۸ مجددا پیگیری‌های خیریه برای درمان از سر گرفته شد و تیرماه، محمدصالح به تیغ جراحی سپرده شد. با این حال، شرایط نامطلوب زندگی و عدم توجه کافی از طرف خانواده، روند درمان این کودک را به تأخیر انداخته و حتی موجب شد پاهای او دوباره به مشکلات اولیه‌اش برگردد.
در حال حاضر شرایط حاکم بر فضای خانواده و عدم توجه کافی، درمان را برای این کودک کُند و سخت کرده است. هزینه زندگی محمدصالح هم‌اکنون از طریق مؤسسه خیریه تأمین می‌شود ولی هنوز به اجبار در خانواده‌ای زندگی می‌کند که قادر به هیچ کمکی نیستند. او حالا سرنوشت نامعلوم و مبهمی دارد و از ساده‌ترین امکانات یک کودک هم محروم است. بازی، شادی کودکانه، تحصیل و مکانی امن برای زندگی، رؤیای محمدصالح است.
نظرات