من چه در وصف تو گویم که سزای تو بُوَد؟ بزرگا مردا که تو بودی. تو نمرده‌ای استاد، نه تو نمرده‌ای. تو در جسم و جان همه‌ی آنان که برای‌شان خواندی خواهی زیست. تا ابد خواهی زیست...

ثبت یونسکو آرامگاه فردوسی با این کار مشکل ساز نمیشه؟

این که مااستاد بزرگوار راصرفا درحیطه آواز، موسیقی یاخوشنویسی محدودکنیم ، جفای بزرگی درحق ایشان است. ایشان ازصدای دلنشین خود به عنوان ابزاری برای شناخت زیباییهای خلقت وهم آوایی بافطرت پاک انسانهاوهدایت آگاهانه قلبها به سوی ضمیرناخودآگاه بشریت سوق داد.اوبه راستی یک معلم اخلاق وعرفان بود.سوال اینجاست که آیامردم صرفااورابه خاطرآوازهایش دوست داشتند؟قضاوت باشماست!!!