سال‌های ابتدایی دهه ۹۰، شهرداری شیراز تصمیم گرفت گذر مقابل آرامگاه حافظ را سنگفرش کند، اقدامی که آن روز هم با نقدهایی مواجه اما اجرایی شد و باند دوم را هم با شکل و شمایلی دیگر، در بر گرفت و در نهایت به عنوان نمونه‌ای از اقدامات بدون برنامه و هدف، در شیراز ماندگار و مشکلی برای شهروندان شد.
گذر مقابل حافظیه حالا از نگاه شهروندان یک محدوده سنگلاخی است که لاستیک و کمک فنر خودروها را به زوال می‌کشاند، مسیری که بخشی از آن با سنگ‌های صیغل داده شده و لغزنده و ملغمه‌ای از آجر و کاشی، که بیشتر و پیشتر در نمای ساختمان‌ها کاربرد داشته و دارد، مفروش شده است، استفاده‌ای جز پارکینگ خودروها و گاه گداری ایجاد غرفه‌های نمایشگاه‌های فصلی، ندارد.
حالا و در آخرین سال از دهه ۹۰، شهرداری در تداوم ابتکار سنگفرش کردن خیابان‌ها و معابر، کار سنگفرش خیابان‌های "مشکین فام" و "ارم" به عنوان ۲ معبر مهم گردشگری تاریخی و طبیعی شیراز را در دستور کار قرار داده و اجرایی کرده است؛ اقدامی که از اکنون، مشکلات ترافیکی ناشی از آن و نقدهای فراوان مردم و حتی کارشناسان را با خود همراه دارد؛ نقدهایی که نقطه اصلی آن، مشخص شدن اولویت اجرای چنین طرحی است.
خیابان ارم که مدت زیادی از اجرای طرح آسفالت آن نگذشته و از نظر شهروندان یکی از معابر با کیفیت به لحاظ آسفالت و پیاده‌راه و منظر شهری محسوب می‌شود، حالا دستخوش تغییراتیست که جان درختان سربه فلک کشیده و قدیمی آن را هم با مخاطره جدی مواجه کرده است.
این اقدام در حالیست که کارهای بزرگ، ماندگار و بسیار تاثیرگذاری نظیر تکمیل بزرگراه شهید سلیمانی و احداث تقاطع غیرهمسطحی برای اتصال آن به بلوار جمهوری اسلامی، به بایگانی سپرده شده است تا این شایبه ایجاد شود که شهرداری از اجرای کارهای بزرگ واهمه دارد.