حجت الاسلام و المسلمین سید یاسین موسوی، در همایش «مؤمن قریش» بزرگداشت حضرت ابوطالب(ع) که به میزبانی شهرستان کارون برگزار شد، با تصریح به مظلومیت حضرت ابوطالب(ع)، از برگزاری چنین همایشی قدردانی کرد و گفت: مردم خوزستان از پیشگامان در دفاع از اسلام هستند و در برگزاری همایش سالانه «مؤمن قریش» در بزرگداشت حضرت ابوطالب(ع) نیز پیشگام هستند.

به گزارش ایسنا، وی اظهار کرد: تشیع حقیقت اسلام است و جدایی بین تشیع و اسلام وجود ندارد؛ رسول اکرم(ص) دین واحدی آوردند: «یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ ۖ وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ ۚ وَاللَّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ» (مائده، ۶۷) این یک دین و همان تشیع است. تشیع یک رکن اساسی دارد و آن معرفت است و معرفت در تمام کتاب‌های اعتقادی شیعی وجود دارد؛ تشیع نه بر اساس تقلید و صناعات خمس بلکه بر مبنای معرفت شکل گرفت. اصل معرفت، معرفت خدا است و خداوند جز با محمد(ص) و خاندان ایشان شناخته نمی‌شود. توحید ما جز با شناخت محمد(ص) و خاندان ایشان کامل نمی‌شود: «مَنْ أراد اللّهَ بَدَء بِکُم».

موسوی با بیان اینکه روایات متعددی در مقام والای حضرت ابوطالب(ع) داریم، ادامه داد: یکی از اصحاب امام رضا(ع) به ایشان عرض کردند که در ایمان حضرت ابوطالب دچار شک شدم. امام به او پاسخ دادند: چنانچه کسی در ایمان ابوطالب(ع) شک کند و با این شک بمیرد، جایگاهش در آتش است. این نشان می‌دهد که معرفت به حضرت ابوطالب(ع) و اعتقاد به ایمان او، جزیی از دین است. امام صادق(ع) در سخنی فرمودند: به فرزندان خود، اشعار ابوطالب(ع) را بیاموزید چرا که حاوی معرفت خدا و دانش فراوان است.

امام جمعه بغداد افزود: موضوع دیگر اخلاق حضرت ابوطالب(ع) است که سخن درباره آن مفصل است. می‌توان درباره کرم و بخشش او، نورانیت و نقش ابوطالب در حمایت از رسول خدا(ص) و صبر او سخن گفت.

وی با اشاره به روایتی از رسول الله(ص) درباره شجاعت ابوطالب گفت: ما قادر به سخن گفتن از شجاعت او نیستیم و ما نمی‌توانیم حقیقت این شجاعت را درک کنیم. این شجاعت و نترسیدن از مرگ، ویژگی خاندان ابوطالب(ع) و شیعیان علی(ع) است.  

موسوی با بیان اینکه تشیع در طول تاریخ سختی‌ها و محنت‌های فراوانی کشیده و تاریخ تشیع، مملو از این سختی‌ها است، تصریح کرد: زمانی که امام خمینی(ره) قیام کردند و شعار «هیهات من الذله» را گفتند، شیعه به پا خاست. امروز در سایر کشورهای اسلامی، زمینه حکومت امام عصر(ع) در حال آماده سازی است. 

همچنین آیت‌الله سید محمد حسینی قزوینی، استاد حوزه علمیه و رئیس مؤسسه تحقیقاتی حضرت ولیعصر(عج) در این مراسم اظهار کرد: در رابطه با حضرت ابوطالب سخن زیاد است اما عمده مطالب درباره ایشان با محوریت ایمان وی است که این بالاترین مظلومیت ایشان است که ما باید بعد از ۱۴۰۰ سال ایمان ایشان را اثبات کند. وی که فرزندی همچون حضرت علی(ع) و همسری همچون فاطمه بنت اسد دارد.

وی افزود: ابوطالب بزرگ حامی و مدافع رسول اکرم است. در قضیه شعب ابی طالب یک ماجرای ظریف وجود دارد. ایشان بیش از سه سال همواره از همه اسیران در شعب ابی طالب حمایت کرد.

آیت‌الله قزوینی ادامه داد: همچنین لیلة المبیت بالاترین فضیلت برای امیرالمؤمنین است. جناب ابوطالب از بیم اینکه آسیبی به رسول خدا برسد او را نیمه شب از خواب بیدار می‌کند و علی(ع) را به جای او در رختخواب می‌گذارد. یعنی ابوطالب در این سه سال هر شب لیله المبیت داشته و علی را فدای رسول اکرم قرار داده است. 

این استاد حوزه علمیه گفت: ابوطالب قبل از اینکه رسول اکرم به بعثت برسد به ایشان ایمان دارد. راغب اصفهانی که شخصیت پرآوازه اهل سنت است از سفیان‌ بن‌ عیینة که از فقهای اهل سنت است نقل می‌کند (من ابغض ابی طالب فهو کافر). این تعبیر بسیار سنگین است.

وی بیان کرد: رسول اکرم سه سال دعوت مخفی داشتند. بعد از نزول آیه ۲۱۴ سوره شعرا ایشان حدود ۴۰ نفر از بزرگان قریش را در خانه ابوطالب جمع کردند. در روز سوم وقتی که رسول خدا اتمام حجت کردند و هیچکس حاضر به ایمان آوردن نشد به امیرالمؤمنین می‌فرماید: فَاَخَذَ بِرَقَبَتی، ثُمَّ قالَ: انَّ هذا اخی ووَصِیی و خَلیفَتی. تاریخ طبری، این اثیر و... این مطلب را آورده‌اند.

وی افزود: وقتی این ماجرا پیش می‌آید اولین موضع‌گیری بر علیه علی(ع) شکل می‌گیرد یعنی دشمنی‌ها با امام علی(ع) با حدیث  «دار» شروع می‌شود. 

آیت‌الله قزوینی در بخش دیگری از سخنان خود درباره احترام رسول خدا برای جناب ابوطالب گفت: رسول خدا در کنار جنازه ابوطالب فرمود وصلتک رحم، وجزیت خیرا یا عم.

وی با اشاره به این سروده جناب ابوطالب «ألم تعلموا أنّا وجدنا محمّداً رسولاً کموسی خُطَّ فی أوّل الکتبِ، گفت: این تعبیر در منابع اهل سنت، تاریخ اسلام زهری و صیح بخاری آمده است. 

آیت‌الله قزوینی بیان کرد: ایمان ابوطالب برای عالم دنیا نیست به تعبیر عرفا ایمان ابوطالب به عالم ایمان الهی برمی‌گردد یعنی آنجا که بشری خلق نشده بود.

انتهای پیام