به گزارش ایسنا، جماران در یادداشتی به قلم منصوره جاسبی نوشت:

زندگی بعضی از آدم ها را روی دور تند تنظیم کرده اند. آمده اند در این دنیا که زود بزرگ شوند. زود مسئولیت بپذیرند. خیلی زود نگران همسایه و دوست و آشنا شوند. از فقر و نداری مردمان غصه دار شوند و آستینی بالا بزنند تا برایشان کاری انجام دهند. بعضی از آدم ها آمده اند که در این دنیا منشأ اثر خیر باشند. نشستن و خوردن و خوابیدن برایشان مفهومی ندارد. اینکه دنیا محل گذر است را با همه گوشت و پوست خود لمس کرده اند. برای همین است که می کوشند تا هر چه می شود توشه بردارند. تا کوله بارشان را از خدمت به خلق پر کنند و سر و سامانی بدهند به جامعه و آدم هایش.

محمد علی فیاض بخش یکی از همین آدم ها بود. در زندگی نامه اش نوشته اند که در سال ۱۳۱۶ در تهران به دنیا آمد. خواندن و نوشتن را از مدرسه خسروی تهران شروع کرد و بعدها که دبیرستانی شد، درس های طلبگی را هم چاشنی فرمول های شیمی و زیست شناسی اش کرد. تا به خودش آمد باید می رفت سربازی اما دل توی دلش نبود که باز دوباره پشت نیمکت آموختن بنشیند. دو سال بعد شد دانشجوی پزشکی دانشگاه تهران تا روزی که سر از بیمارستان سینا درآورد و مدرک دکترای تخصصی جراحی اش را گرفت. 

انگار رسیدگی به محرومان جامعه را گذاشته بودند در کارنامه ای که قرار بود از زندگی اش به نمایش بگذارد. هر جا مستضعفان بودند او هم بود. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی شد مؤسس انجمن امدادگران امام خمینی کمی بعد هم شد مدیر کل توانبخشی وزارت بهداری. کابینه شهید رجایی که تشکیل شد او شد وزیر مشاور و سرپرست سازمان بهزیستی. می گویند او اولین رئیس سازمان بهزیستی ایران بود.

سازمان بهزیستی که بخشی از وزارت بهداری بود به اصرار فیاض بخش و چند نفر دیگر در بیست و چهارم تیر ماه سال ۵۹ استقلال پیدا کرد و در بیست و هشتم تیرماه کارش را شروع کرد. مطالعه و بررسی کارشناسان و متخصصان این سازمان برای توسعه مراکز بهزیستی کشور رفت در دستور کارشان هر چند که روزهای ابتدایی مشکلات زیادی مثل تحت پوشش قرار دادن هزاران معلول محروم و بی سرپرست، مشکلات اداری و استخدامی و محاصره اقتصادی و ... مقابلشان قد علم کرده بود.

دخترش در مصاحبه‌ای گفته است:

پدرم برنامه های زیادی داشت که با شهادتش ناتمام ماند مثل اجرای کامل طرح کمک به روستانشینان مسن. ایجاد مراکز دست و پاسازی در ۱۰ استان کشور هم طرح دیگری بود که پدر پیگیرش بود. هرچه مردمی‌تر کردن سازمان بهزیستی و مهم‌تر از همه که بزرگ‌ترین افتخار دوران خدمتش به شمار می‌رفت، اجرای فتوای امام خمینی (س) مبنی بر اجازه مصرف وجوهات شرعیه در سازمان بهزیستی کشور زیر نظر مرحوم  آیت‌الله مهدوی‌ کنی نماینده امام (س) در سازمان بود.

روزها و شب های محمدعلی فیاض بخش در تلاش برای محرومان جامعه می گذشت که دشمنان دیگر وجودش را تاب نیاوردند. او را در هفتم تیرماه ۶۰ در جلسه ای که با جمعی از مسئولان بلندپایه جمهوری اسلامی در محل حزب جمهوری تشکیل شده بود، با منفجر کردن بمبی به شهادت رساندند.

نام او در کنار نیکنامان دیگر در دفتر هستی به ثبت رسید.

انتهای پیام