به گزارش ایسنا، عصرایران در یادداشتی به قلم رضا غبیشاوی نوشت: مسئله امنیت اسرائیل، بودن یا نبودن یحیی السنوار نیست. مسئله، اشغال است که از ۷۶ سال قبل تاکنون بر سر فلسطینیها سنگینی می کند. 

یحیی السنوار رهبر حماس در غزه هم در نهایت از سوی ارتش اسرائیل مورد هدف قرار گرفت. سرنوشتی شبیه ۴ رهبر سابق حماس. شیخ احمد یاسین، عبدالعزیز رنتیسی، خالد مشعل و اسماعیل هنیه. با این تفاوت که در میان همه رهبران، خالد مشعل بعد از ترور در اردن،‌ نجات یافت و زنده ماند.

اسرائیلیها باور نمی کردند کسی که بیش از یک سال در زیرزمینها ومخفیگاه‌های غزه به دنبال او بودند اما به صورت اتفاقی، وی را در طبقات بالای یک ساختمان بیابند. تا  آخرین لحظات به جنگ با نظامیان اسرائیلی پرداخت و در نهایت به سمت ساختمانی که او در آن قرار داشت گلوله تانک شلیک کردند.

بنیامین نتانیاهو نخست وزیر و دیگر مقامات ارشد اسرائیل با خوشحالی از این کشتار تصادفی، استقبال کردند و به شادمانی پرداختند. بسیاری از آنان تصور می کنند با قتل یحیی السنوار، داستان حماس و غزه به پایان می رسد.  

 مقامات اسرائیلی و غربی به شکلی صحبت می کنند انگار مشکل غزه و جنگ در این منطقه، یحیی السنوار است و حالا با حذف او، کلید حل مشکلات به دست آمده است. فکر می کنند با این اتفاق مهم، نه تنها یحیی السنوار تمام می شود بلکه حماس و سایر گروه‌های مقاومت و ضداسرائیلی در غزه هم به نهایت می‌رسند و زین پس دیگر با اقدامات مسلحانه در حد و اندازه حماس و حماسیها روبه رو نخواهند شد اما واقعیت این گونه نیست.

تخریب غزه در حملات ارتش اسرائیل

اگر اسرائیل، تک تک اعضای حماس را بکشد؛ اگر حماس را نابود کند و دیگر اثری از این گروه نباشد بازهم شرایط غزه و اشغال نظامی این منطقه از سوی ارتش اسرائیل، مردم غزه را به سمت خلق حماسها و سنوارهای جدید سوق می دهد. این سیاستهای نژادپرستانه و اشغالگری اسرائیل است که حماسها و سنوارها را تولید می کند.

حماس و گروه‌های مشابه حماس براساس یک دلیل، نیاز و واکنش تاسیس شده اند و نه تخیل و توهم.
مسئله امنیت اسرائیل زمانی حل می شود که مشکل اصلی حل شود و آن هم چیزی نیست جز اشغال سرزمین و ملت فلسطین. هر ملت تحت اشغالی در برابر اشغالگر واکنش نشان می‌دهد. فرقی هم ندارد هندی‌های تحت اشغال انگلیس باشند یا الجزایریهای تحت اشغال فرانسه. ساکنان جزیره مالت باشند و اشغالگران انگلیس که بالاخره برچیده شد یا اهالی جزیره کالیدونیا و اشغال فرانسوی که همچنان ادامه دارد. آنچه ثابت است زندگی حقارت بار تحت اشغال و اشغالگران است که قابل تحمل نیست. 

مردم غزه گزینه حذف سلاح و پایان دادن به جنگ با اشغالگر را هم دیده اند. این وضعیتی است که امروز در کرانه باختری وجود دارد. سالها قبل ابوعمار، سلاح را به کناری نهاد و شاخه زیتون به سمت اسرائیلیها دراز کرد اما نتیجه چه شد؟ افزایش تحقیر ، افزایش شهرک سازی ، افزایش حملات و دستگیری‌ها، افزایش ایست بازرسی نظامیان اسرائیلی، افزایش مصادره زمین فلسطینیها، افزایش تحقیر انسان فلسطینی، افزایش تهوید و یهودی سازی خیابانها و کوچه‌ها و شهر و روستاها و مناطق فلسطینی تا نه تنها خاک فلسطین اشغال می شود بلکه هویت زدایی از نقطه نقطه این سرزمین انجام شود.

مسئله سنوار و حماس و حماسی‌ها نیست. مسئله، اشغال و اشغالگری اسرائیل در خاک فلسطین است. تا این اشغال ادامه دارد واکنش‌ها هم وجود دارند. خواه حماس و سنوار و هنیه باشند یا نباشند.

انتهای پیام