سیدمحمد رضا سید النگی در گفت وگو با ایسنا، اظهار کرد: شهرداری گرگان در راستای مسئولیت اجتماعی و به وجود آوردن شرایط و مکان مناسب برای افراد بی‌سرپناه و کارتن خواب از سال ۱۴۰۰ گرمخانه و مددسرای‌امید را در جرجان ۱۸ راه‌اندازی کرده است.

وی ادامه داد: طی فعالیت ۷ ماهه نخست سال جاری تعداد ۵ هزار و ۷۲۰ نفر خدمت به افراد کارتن خواب، افراد بی‌سرپناه و در راه مانده در گرمخانه شهرداری گرگان اسکان شبانه داده شد که از این تعداد ۲۲ نفر از افراد پذیرش شده در راه مانده بودند که با تهیه بلیت برای ۸ نفر به شهرستان محل سکونتشان اعزام و همچنین ۴ نفر که نیاز به مراقبت‌های پزشکی فوری داشتند به بیمارستان اعزام شدند.

شهردار گرگان تصریح کرد: گرمخانه در تمام طول سال به افراد بی‌پناه و کارتن خواب ارائه خدمت می‌کند اما با شروع فصل سرما و برودت هوا پذیرش افراد بی‌سرپناه به طور ویژه در دستور کاری همکاران شهرداری قرار می‌گیرد.

سیدالنگی با اشاره به اینکه علاوه بر شهروندانی که به صورت خود معرف به گرمخانه مراجعه می‌کنند تیم اجرایی مدسرای‌امید با گشت زنی در سطح شهر افراد کارتن خواب را به گرمخانه انتقال می‌دهند، گفت:  شهروندان در صورت مشاهده افراد کارتن خواب در سطح شهر و یا در نزدیکی محل زندگی می‌توانند با شماره تلفنی ۱۳۷ تماس حاصل کنند تا نسبت به انتقال این افراد اقدام شود.

وی خاطرنشان کرد: اکثر افرادی که جهت اسکان به گرمخانه مراجعه می‌کنند متأسفانه دارای اعتیاد هستند لذا در اسکان و نگهداری این افراد کنار هم دچار چالش‌های زیادی هستیم اما به عنوان یک انسان باید به آن‌ها کمک کنیم و این حس نوع دوستی وظیفه ما را دو چندان می‌کند.

شهردار گرگان بیان کرد: حضور افراد بی‌سرپناه و کارتن خواب در زمان برودت هوا در معابر و مکان‌های غیر مجاز در درجه اول سلامتی و جان این افراد را تهدید می‌کند و از سوی دیگر چهره  اجتماعی شهری را بر هم‌ زده و باعث به وجود آمدن نارضایتی برای شهروندان می‌شود لذا اجرای این طرح در فصل سرما به طور ویژه در دستور کاری شهرداری قرار دارد.

به گزارش ایسنا، بی‌خانمانی یعنی تنها سقف بالای سرشان آسمان است و افرادی هستند بدون سرپناه و بی‌کس که فرششان کف زمین است و بالشتشان سنگ و لحافشان کارتنهای سرد و بی‌روح کف جاده است. پتو، لباس‌های کهنه، فلزات واشیای زوار در رفته و غیرقابل‌ استفاده و وسایل دست دوم تنها دارایی تعدادی از آنهاست. برخی هم آلونکی برای خود ساخته‌اند تا کسی مزاحم کارشان نشود و فقط خودی‌ها را به داخل اتاقشان راه می‌دهند.

این‌ها کسانی هستند که معمولاً بدون حال و آینده بوده و زندگی روی چندان خوشی به آن‌ها نشان نداده و خانواده‌ای که رهایشان کرده و جایی برای ماندن ندارند معمولاً آن‌ها را هر روزه در سطح معابر شهری و کوچه و خیابان‌ها با لباس‌های کهنه و پاره شاهد هستیم.

توجه به قشری که بی‌سرپناه است و یا دچار معضل اعتیاد است ساماندهی کارتن‌خواب‌ها اقدامی بسیار پسندیده و ضروری است که در صورت بازپروری معتادان می‌توان افراد سالمی را تحویل جامعه داد و کنترل هزینه را نیز در حوزه سلامت شاهد بود.

انتهای پیام