به گزارش ایسنا، به نقل از شبکه علم و فناوری خبرثریا، حاتم ابتسام نویسنده و پژوهشگر یادداشتی را درباره اهمیت ایمان و باور به امداد الهی نوشته است. 

در این یادداشت آمده است؛

«ایران بزرگ‌ترین کابوس من است.» این جمله را بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، بارها در محافل عمومی و خصوصی تکرار کرده است. «بی‌بی» ایران را فراتر از تهدیدی راهبردی برای دولتش، معارض وجودی برای اسرائیل و یهود می‌داند. البته بی‌راه هم فکر نمی‌کند. با این حال، عملکرد سیاست‌مداران و نظامی‌های اسرائیل نشان داده که میان ترس عاطفی آن‌ها از ایران و فهم عقلانی و واقعی از توانمندی‌های جمهوری اسلامی شکاف بزرگی وجود دارد. ترسی مبهم، در عین تحلیل ناقص. می‌ترسند ولی نمی‌دانند دقیقاً از چه باید بترسند.

همین ترس جنون‌آمیز کار دستشان داد و خطای بزرگی مرتکب شدند و درهای جهنم را به روی خودشان باز کردند. اکنون، پس از عملیات وعده صادق ۳، اسرائیل نه تنها در حالت آماده‌باش کامل قرار گرفت، بلکه عملاً ناتوانی‌اش در مهار چنین حملاتی را پذیرفته و کم‌کم دارد می‌زند به کولی‌بازی. موشک‌های نقطه‌زن، پهپادهای دوربرد، و سامانه‌های پیچیده جنگ الکترونیک، صحنه‌ای از توازن جدید قدرت در منطقه را ترسیم کردند و اسرائیل تازه دارد درمی‌یابد چه خاکی به سرش ریخته.

به‌تازگی ویدیوئی در رسانه‌های عبری‌زبان منتشر شده که بازتاب زیادی یافته است. در این ویدئو، ایتمار بن گویر، وزیر امنیت داخلی اسرائیل، با اعتراض رو به یوآف گالانت، وزیر دفاع اسرائیل، می‌گوید:

«چرا ایران را تحریک کردید؟!»

و گالانت پاسخ می‌دهد:

«ما از توان موشکی ایران بی‌اطلاع بودیم.»

اینکه این جمله اعترافی استراتژیک به شکست تحلیل اطلاعاتی و نظامی تل‌آویو است، سر جای خودش. نکته آنجاست این اتفاق تکرار خطایی تاریخی است که پیش‌تر نیز در برابر مسلمانان در صدر اسلام مرتکب شدند. خطایی که ریشه در لطف الهی در حق مؤمنان دارد.

در سوره انفال، آیه ۴۴، خداوند به ماجرای جنگ بدر و غفلت قریش از قدرت واقعی مسلمانان اشاره می‌کند:

«وَإِذْ یُرِیکُمُوهُمْ إِذِ الْتَقَیْتُمْ فِی أَعْیُنِکُمْ قَلِیلًا وَیُقَلِّلُکُمْ فِی أَعْیُنِهِمْ لِیَقْضِیَ اللَّهُ أَمْرًا کَانَ مَفْعُولًا ۗ وَإِلَی اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ؛ و هنگامی را که [در جنگ بدر] آنان را در چشم شما اندک نمود و شما را نیز در چشم آنان اندک نمود، تا خداوند فرمانی را که مقدر شده بود به انجام رساند؛ و بازگشت کارها به‌سوی خداست.»

این آیه دقیقاً از پدیده‌ای سخن می‌گوید که امروز نیز در میدان‌های نبرد روانی، اطلاعاتی و نظامی تکرار می‌شود: دشمن، قدرت ایمان و عزم الهی را نمی‌بیند، یا آن را سبک می‌شمارد. خداوند می‌خواهد که این خطای محاسباتی دشمن، مقدمه پیروزی مؤمنان شود.

تحلیل ناقص اسرائیل از توان نظامی ایران فقط حاصل بی‌دقتی اطلاعاتی نیست. این، ریشه در یک فهم تاریخی-روان‌شناختی از نگاه یهودیت دارد: بزرگ‌نمایی ترس، در کنار تحقیر دشمن. این الگوی روانی بارها در برخورد اسرائیل با بازیگران غیردولتی نیز تکرار شده، اما مواجهه با جمهوری اسلامی ایران، آن را به بحرانی بنیادین بدل کرده است. البته که نباید قدرت الهی را دست‌کم گرفت که همه عظمت جبهه مؤمنان از لطف او و ترس کفار و یهود از تدبیر اوست.

همان‌طور که قریش در بدر قدرت مسلمانان را ندید و غافلگیر شد، اکنون نیز اسرائیل قدرت واقعی ایران را دیرهنگام می‌فهمد. نه از سر عقلانیت، بلکه از سر ضرباتی که خورد و می‌خورد. این، سنت تاریخ است که به‌زودی نادان را به زانو درمی‌آورد.

انتهای پیام