به گزارش ایسنا، به نقل از روزنامه اینترنتی «صدای ایران»، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در بحبوحه جنگ ۱۲ روزه، پرده از هدف اصلی تجاوز به ایران کنار زد و گفت که این درگیری می‌تواند به «تغییر رژیم» در ایران منجر شود. همچنین وزیر جنگ این رژیم هدف حملات را «تضعیف حکومت» معرفی کرد و وزیر دیاسپورا (وزارت امور اقلیت‌های یهودی خارج از اسرائیل) هم، پا را فراتر گذاشت و خطاب به هسته‌های خفته‌ی منافق و سلطنت‌طلب و مزدور و اراذل و اوباش داخلی نوشت: «از فرصت تاریخی پیش‌آمده استفاده کنید؛ ما از مبارزه شما حمایت می‌کنیم». این اعترافات کم‌سابقه و بی‌پرده نشان داد که هدف اصلی جنگ، تلاش برای بی‌ثبات‌سازی ایران از درون بود، نه صرفاً بهانه‌های هسته‌ای و نظامی کشور.

دشمن در رسیدن به این هدف کلیدی خود ناکام ماند، اما این پایان ماجرا نیست. شکست در میدان، دشمن را از رویای بی‌ثبات کردن ایران منصرف نکرده است و هر متغیر داخلی یا خارجی که به اختلاف و آشوب منجر شود، مطلوب‌ترین سناریو برای دشمن است. تل‌آویو خوب می‌داند که نمی‌تواند ایران را از بیرون شکست دهد؛ بنابراین تمرکز اصلی دشمن بر عملیات روانی و بحران‌آفرینی داخلی است.

در چنین شرایطی، تنها یک حقیقت است که باید مبنای وحدت و اقدام قرار گیرد و آن «دفاع از کشور، دفاع از نظام و دفاع از ایران عزیز است». فضاسازی‌های پرهیاهو علیه برخی مسئولان و دستگاه‌های مختلف کشور نه یک نقد سازنده، بلکه آتشی است که بذر بی‌ثباتی را در زمین می‌پاشد.

البته که نقد منصفانه، طبیعی و ضروری است، اما هنگامی که برخوردها به سمت مطالبه‌ای سوق داده شود که نتیجه مستقیم آن شکستن ثبات سیاسی و اجتماعی است، آگاهانه یا ناآگاهانه همان نقشه‌ای اجرا می‌شود که دشمن آرزویش را دارد. اگر فکر می‌کنیم که رفتاری خطاست، نمی‌شود و نباید با آن، با ارتکاب به خطای بزرگ‌تر برخورد کرد؛ چنین کاری فقط تنش ایجاد می‌کند و فرصت طلایی را به دشمنی می‌دهد که هنوز هم در پی خباثت است. اینجاست که پای اولویت‌ها به میان آمده و تعیین آنها در شرایط تهدید خارجی، کار دشواری نیست.

جنگ ۱۲روزه نشان داد که ملت ایران در بزنگاه‌های سخت، یکپارچه می‌ایستد. این سرمایه عظیم امروز در دست ماست و مسئولیت همگانی ایجاب می‌کند که از آن پاسداری کنیم. روزنامه‌نگار، خطیب، مسئول دولتی، روحانی، استاد دانشگاه و جوان دانشجو، هرکدام وظیفه‌ای دارند که نگذارند اختلاف‌نظر طبیعی به بحرانی خودساخته بدل شود. دشمن شکست‌خورده در جبهه نظامی، اکنون چشم به بی‌ثباتی داخلی دوخته است؛ نباید با بی‌دقتی و هیجان کاذب، همان چیزی را به او هدیه کنیم که در میدان نبرد به دست نیاورد.

این جنگ هنوز تمام نشده است. ایران امروز، نه‌فقط با موشک‌ها و توان دفاعی، که با انسجام اجتماعی و بلوغ سیاسی مردمش قدرتمند است.

انتهای پیام