به گزارش ایسنا، «موزه‌های واتیکان» اعلام کرده‌اند که در سال ۲۰۲۶ میلادی مرمت بزرگی بر روی «داوری نهایی» اثر «میکل‌آنژ» انجام خواهد شد. این شاهکار، که یکی از بزرگ‌ترین دستاوردهای این استاد رنسانس محسوب می‌شود، یک فرسکوی عظیم است که دیوار محراب کلیسای «سیستین» را می‌پوشاند و در طول مرمت اضطراری همچنان باز خواهد ماند. همچنین یک مرمت پنج‌ساله برای گالری سرپوشیده «رافائل» نیز در حال انجام است.

فرسکوی «داوری نهایی»، که توسط «میکل‌آنژ» بین سال‌های ۱۵۳۶ و ۱۵۴۱ نقاشی شد، یک نقاشی دیواری حماسی به ابعاد ۱۴ در ۱۳ متر است. این اثر یک نمایش پرهیاهو از رستاخیز مسیح را به تصویر می‌کشد؛ مسیح در مرکز تصویر شناور است، دستش را در یک ژست فرماندهی بالا برده و آماده می‌شود تا بر کل بشر داوری کند. در سمت چپ بالا، ساکنان بهشت دیده می‌شوند، که قرار است به‌زودی با نجات‌یافتگان جدیدی که از پایین به بالا می‌روند، همراه شوند. در سمت راست، محکومان، ناامیدی مطلق خود را نشان می‌دهند، زیرا باید به اعماق آتشین جهنم فرو روند.

به گفته‌ «پائولو ویولینی»، رئیس آزمایشگاه مرمت نقاشی و مواد چوبی موزه واتیکان، پروژه مرمت جدید برای محافظت از این فرسکو در برابر تاثیر تعداد بالای گردشگر مورد نیاز است. او به «واتیکان نیوز» گفت که این کار در اوایل سال ۲۰۲۶ انجام خواهد شد و هدف این است که به موقع برای «هفته مقدس» (که در اواخر مارس آغاز می‌شود) به پایان برسد.

اگرچه مرمت کوچک به‌طور سالانه بر روی اثر هنری «داوری نهایی» انجام می‌شود، اما پروژه پیش‌رو بسیار گسترده‌تر خواهد بود. یک داربست موقت در اطراف تمام فرسکو برپا خواهد شد، و یک آسانسور برای جابه‌جایی گروهی متشکل از حدود ۱۰ تا ۱۲ مرمت‌گر در حدود دوازده طبقه فراهم می‌شود.

«ویولینی» که اوایل ماه جاری میلادی سمت خود را بر عهده گرفت، وقت را برای حفاظت از گنجینه‌های رنسانس واتیکان تلف نمی‌کند. پیش از آغاز کار بر روی «داوری نهایی» در سال آینده میلادی، او همچنین نظارت بر مرمت گالری سرپوشیده «رافائل»؛ یک راهروی باشکوه در کاخ پاپی که توسط گروهی از دستیاران این هنرمند، بر اساس طرح‌های او، تزئین شده است، را برعهده دارد. این مکان شامل چهارده بخش از کارهای شگفت‌انگیز گچ‌بری و فرسکو است.

«ویولینی» در توضیح اهمیت این گالری، آن را «یک مکان میراث جهانی» توصیف کرد که «سبک تزئینی موسوم به گروتسک را پدید آورد که سبکی است که از دوران باستان روم احیا شد و در سراسر قرن شانزدهم رواج یافت.»

او در ادامه بر مسئولیت منحصربه‌فرد هماهنگی مرمت از مجموعه وسیع هنری واتیکان تاکید کرد: «در اینجا بیشتر از سایر موسسات، توجه ویژه‌ای به ارزش ناملموس اثر هنری وجود دارد.» آزمایشگاه مرمت موزه، که در سال ۱۹۲۳ تأسیس شد، می‌کوشد نه‌تنها وضعیت فیزیکی یک اثر هنری بلکه معنای مقدس آن را نیز بازگرداند.

این متصدی واتیکان پیش‌تر به‌عنوان مدیر پروژه در دو تلاش قبلی برای اعطای درخشش تازه به «اتاق‌های رافائل» فعالیت کرده بود. در اوایل تابستان امسال، موزه‌های واتیکان «تالار کنستانتین» را رونمایی کردند؛ اثری که توسط دستیاران «رافائل»، بر اساس طرح‌های او، نقاشی شده و پس از یک پروژه‌ی مرمت ۱۰ ساله به شکوه پیشین خود بازگردانده شد. این پروژه گسترده حتی دو اثر تازه را آشکار کرد که تازه کشف شده است و می‌توان آن‌ها را به خود «رافائل» نسبت داد. همین امر باعث شد، «باربارا یاتا» (Barbara Jatta) مدیر موزه، اعلام کند: «با این مرمت، ما بخشی از تاریخ هنر را بازنویسی می‌کنیم.»

انتهای پیام