به گزارش ایسنا، شواهد نشان می‌دهد که سیاره عطارد از زمان تشکیل حدود ۴.۵ میلیارد سال پیش، به طور مداوم با از دست دادن گرما منقبض شده است و تا حدودی مانند یک کلوچه یا چیزکیک تازه پخته شده، با سرد شدن ترک می‌خورد. گسل‌ها سطح سنگی سیاره را برای تطبیق با انقباض مداوم می‌شکنند.

به نقل از اسپیس، با مشاهده اینکه گسل‌ها چگونه بخش‌هایی از سطح عطارد را بالا برده‌اند، محققان می‌توانند تخمین بزنند که عطارد از زمان تشکیل چقدر کوچک شده است. با این حال، تخمین‌های قبلی بسیار گسترده بوده‌اند و نشان می‌دهند که به لطف گسل‌های ناشی از خنک شدن، شعاع عطارد از حدود یک تا هفت کیلومتر کاهش یافته است.

برای حل این گستردگی، محققان از یک روش جایگزین برای تخمین انقباض ناشی از گسل‌های ناشی از خنک شدن روی عطارد استفاده کردند.

تخمین‌های قبلی همگی بر روشی متکی بودند که طول و برجستگی عمودی سطوح بالاآمده را در نظر می‌گرفت، اما بسته به تعداد گسل‌های موجود در مجموعه داده‌ها، تخمین‌های متفاوتی از انقباض ارائه می‌داد. در مقابل، محاسبات روش جدید به تعداد گسل‌ها وابسته نیست. در عوض، اندازه‌گیری می‌کند که بزرگترین گسل در مجموعه داده‌ها چه میزان انقباض را در خود جای می‌دهد، سپس آن اثر را برای تخمین کل انقباض مقیاس‌بندی می‌کند.

محققان از رویکرد جدید برای تجزیه و تحلیل سه مجموعه داده گسل مختلف استفاده کردند: یکی شامل ۵۹۳۴ گسل، یکی شامل ۶۵۳ گسل و دیگری شامل تنها ۱۰۰ گسل بود. آنها دریافتند که صرف نظر از اینکه از کدام مجموعه داده استفاده شده باشد، روش آنها حدود دو تا ۳.۵ کیلومتر انقباض را تخمین می‌زند. محققان با ترکیب نتایج خود با تخمین‌های قبلی از انقباض اضافی که ممکن است ناشی از فرآیندهای ناشی از خنک شدن غیر از گسل باشد، به این نتیجه رسیدند که از زمان تشکیل عطارد، شعاع این سیاره ممکن است در مجموع ۲.۷ تا ۵.۶ کیلومتر کاهش یافته باشد.

تخمین‌های جدید می‌تواند به تعمیق درک تاریخچه حرارتی بلندمدت عطارد کمک کند. در همین حال، نویسندگان پیشنهاد می‌کنند که می‌توان از همین روش برای بررسی تکتونیک سایر اجرام سیاره‌ای، مانند مریخ، که دارای گسل هستند، استفاده کرد.

انتهای پیام