به گزارش ایسنا، فرهنگستان زبان و ادب فارسی واژه‌های «کروچنده» و «کروچندگی» را به‌جای واژه‌های انگلیسی «کرانچی» و «کرانچینس» تصویب کرده و یادآور شده است که «کروچنده» (کرانچی) به ماده غذایی گفته می‌شود که هنگام جویدن به دلیل شکنندگی، در دهان صدا ایجاد می‌کند و «کروچندگی» (کرانچینس) هم به خاصیت بافت این نوع ماده غذایی اشاره دارد.

در توضیح فرهنگستان همچنین آمده که واژه «کروچ کروچ» در لغت‌نامه به معنای «آواز چیزهای ترد و شکننده زیر دندان چون قند و نان خشک و خیار و مانند آن» است.

این مصوبه در قالب عکس‌نوشته در فرسته‌ای در گروه واژه‌گزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی منعکس شد که ایسنا روز دوشنبه (دهم شهریورماه) آن را در قالب خبر منتشر کرد و رسانه‌های زیادی در داخل و خارج از کشور به بازنشر آن پرداختند. 

مثل بسیاری از مصوبه‌های دیگر فرهنگستان، این مصوبه نیز موجی از واکنش‌ها را به همراه داشت؛ از پیشنهادهایی برای کوتاه شدن این واژه‌ به «کروچی» که راحت‌تر تلفظ شود  تا طرح این ادعا که این واژه از زبان‌ها و گویش‌های دیگر وام گرفته شده است. مثلا کاربری نوشته است ترک‌ها یا توجه به صدای «کیرچ_کیرچ» تولیدشده حین جویدن و خرد شدن نان خشک و یا هرگونه خوراکی خشکی میان دندان‌ها «کیرچ_کیرچ» می‌گفتند و می‌گویند. یا یکی نوشته در بلوچی و بختیاری نیز «کروچاندن، کروچ» به کار می‌رود. کاربر دیگری به «خِرْت و خورْت» اشاره کرده و دیگری به «خرچ خرچ». در این بین حمله به فرهنگستان زبان و ادب فارسی هم دیده می‌شود.

اما علیرضا آبیز، شاعر و مترجم ساکن انگلستان در نوشته‌ای در واکنش به این مصوبه نوشته است: «در موافقت با فرهنگستان: در خراسان ما، «کروچاندن» به عنوان فعل به کار می‌رود و شکل‌های مختلف آن رایج است: چه می‌کروچونی؟ این قدر نکروچون! این پارچه واکروچیده(دندان‌زده) است. بادوم‌ها هنوز کروچیدنی/ کروچوندنی نشده.»

 انتهای پیام