محسن حسین زاده در گفت‌وگو با ایسنا، با انتقاد از جوایز ناچیز فدراسیون برای نفرات برتر رقابت‌های تنیس در ایران، اظهار کرد: هر مسابقه‌ای که برگزار می‌شود در نهایت کل جوایز به ۷۰ تا ۸۰ میلیون تومان می‌رسد که در برابر هزینه‌های گزاف قهرمانان این رشته رقم بسیار ناچیزی است و نمی‌تواند هزینه‌های آنان را جبران کند. تنیسورهای ما پتانسیل بالایی دارند و ما از نظر کسب موفقیت در تنیس رشد داشته‌ایم. تنیسورهای ایرانی به موفقیت‌های خوبی رسیده‌اند کما این که نفراتی مثل علی یزدانی در تورنمنت صربستان به عنوان نایب قهرمانی رسید یا کسری رحمانی که به مرحله نهایی تور جهانی ایتالیا راه یافت.

این ملی‌پوش پیشین تنیس ایران، با تاکید بر این که فدراسیون تنیس باید برگزاری مسابقات را به حامیان مالی خصوصی واگذار کند، گفت: ما در بخش برگزاری مسابقه با مشکل و کمبود مواجه هستیم چرا که فدراسیون مسابقات را برگزار می‌کند. اگر برگزاری مسابقات به بخش خصوصی سپرده شود خواهید دید آن‌ها با چه کیفیتی و در چه کلاسی مسابقات را برگزار می‌کنند و رسیدگی خوبی به بازیکنان خواهند داشت. در سال ۹۲ مسابقات مسترز با حضور ۸ تنیسور برتر ایران توسط بخش خصوصی برگزار شد و بهترین رویدادی بود که شاهد بودم. همه چیز سر جای خودش بود و مسابقات در کلاس بالایی برگزار شد اما الان ۴ تا صندلی نیست و تماشاگران مجبورند روی زمین بنشینند تا مسابقات را ببینند.

او ادامه داد: فدراسیون مسابقه برگزار می‌کند اما یک آب معدنی هم کنار دست بازیکنان نمی‌گذارند و بازیکن باید با هزینه شخصی آب معدنی تهیه کند! این در حالی است که برای ثبت نام مسابقات نفری یک میلیون و پانصد هزار تومان از بازیکنان پول می‌گیرند اما هیچ امکاناتی به بازیکنان و تماشاگران نمی‌دهند. یک ورزشکاری که از شهرستان می‌آید باید یک هفته پول هتل بدهد، پول راکت، زه،‌ کفش، غذا و ... هم باید بدهد با این جوایز که کاری از پیش نمی‌رود. فدراسیون باید حامی مالی بیاورد تا فشار از روی بچه‌ها برداشته شود و بتوانند با جوایز آن در ۴ مسابقه شرکت کنند.

حسین‌زاده در ادامه گفت‌وگو با ایسنا، در پاسخ به این سوال که آیا کار سیستمی برای پشتوانه‌سازی در تنیس ایران انجام می‌شود یا خیر؟ گفت: نه اصلا. وقتی نفرات جوان‌ ما به مسابقات آسیایی می‌روند و در بین ۱۳ تیم دوازدهم می‌شوند معلوم است که کار خاصی انجام نمی‌شود. ما اصلا مربی تیم پایه‌های ایران را نمی‌شناسیم. کسی که در زندگی خود یک مسابقه تنیس هم نداده اما معلوم نیست چگونه مربی تیم ملی شده است. کار تنیس ایران از ریشه خراب است.

این مربی حال حاضر تنیس در ایران، ادامه داد: در همه جای دنیا به تیم‌های پایه توجه می‌کنند تا پیشرفت کنند اما در ایران کاملا برعکس است و هیچ توجهی نمی‌شود و تنیس را دست کسی داده‌اند که اصلا تنیس بلد نیست. یکی از تنیسورها چاق است چون که شاگردان خود را دوست داشتند به تیم بیاورند.

وی درباره این که از تنیس به عنوان ورزش گران در ایران یاد می‌شود، خاطرنشان کرد: خود من پدرم کارمند بود و مثل خیلی از مردم وضعیت مالی خوبی نداشتیم اما من ساعت‌ها با دیوار تمرین می‌کردم. اگر کسی می‌خواهد برای قهرمانی کار کند باید روزی ۲ تا ۴ ساعت تمرین داشته باشد و از کودکی وارد این رشته شود. وقتی یک نفر با ۲۱ سال می‌خواهد وارد تنیس شود باید به جای ۴ ساعت روزی ۷ ساعت کار کند تا بتواند در تنیس به موفقیت برسد اما کسی که از ۷ سالگی وارد تنیس می‌شود در ابتدا با روزی یک ساعت تمرین هم می‌تواند موفق شود.

حسین‌زاده در پایان گفت: یکی مثل علی یزدانی هم پدرش کارمند است و بچه پولدار نیست اما با تلاش زیاد به سطح خوبی در تنیس رسیده و نتایج خوبی هم در مسابقات خارجی گرفته است. در مسابقات صربستان هم کار بزرگی کرد و نایب قهرمان شد اما هیچ پاداشی هم به او ندادند.

انتهای پیام