به گزارش ایسنا، زمانی که یک ابرنواختر یک ستاره نوترونی به دنیا می‌آورد، چقدر طول می‌کشد تا جت‌ها که جریان‌های باریک و پر انرژی از گاز و ذرات هستند، شکل بگیرند؟ پاسخ در دست سحابی آفریقا است که سرنخ‌هایی به ما ارائه می‌دهد. این بقایای ابرنواختری، سیرکینوس ایکس-۱ (Circinus X-1) را دربرمی‌گیرد؛ یک ستاره نوترونی تابنده در پرتو ایکس و ستاره‌ای که به دور آن می‌گردد. تصویری که با همکاری ThunderKAT با استفاده از تلسکوپ رادیویی مرکات (MeerKAT) در آفریقای جنوبی به دست آمده، ساختار هسته روشن جت‌های فعال کنونی سیر ایکس-۱ را درون این سحابی نشان می‌دهد.

سیر ایکس-۱ با تنها ۴۶۰۰ سال سن می‌تواند «خواهر کوچک» میکروکوازار SS 433 باشد. با این حال، حباب تازه کشف‌شده‌ای که از یک حفره‌ حلقه‌ای در بخش بالای سمت راست سحابی خارج می‌شود، همراه با حلقه‌ای در پایین سمت چپ نشان می‌دهند که جت‌های دیگری پیش‌تر وجود داشته‌اند. شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای نشان می‌دهند آن جت‌ها ظرف ۱۰۰ سال پس از انفجار شکل گرفته و تا ۱۰۰۰ سال ادامه داشته‌اند. به‌طور شگفت‌انگیزی برای ایجاد حباب مشاهده‌شده، جت‌ها باید قدرتمندتر از آن چیزی بوده باشند که پیش‌تر تصور می‌شد، ستاره‌های نوترونی جوان جریان‌های انرژی تولید می‌کنند.

انتهای پیام